По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Поскольку уже многие брались описывать свершившееся у нас,

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

в соответствии с тем, что поведано нам очевидцами и служителями Слова,

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

решил и я, тщательно всё исследовав, по порядку изложить это тебе, почтенный Феофил,

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

чтобы ты убедился в правдивости учения, в которое тебя посвятили.

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

Жил в Иудее при царе Ироде священник Захария, из смены потомков Авии, с женой своей Елизаветой, чей род тоже восходил к Аарону.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Они были праведны пред Богом, безукоризненно соблюдали все предписания и заповеди Господа.

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

Детей у них не было; Елизавета была бесплодна, и оба уже состарились.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

Однажды, когда службу пред Богом несла смена Захарии,

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

выпал ему, как священнику, жребий воскурить фимиам в Храме Господа,

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

а толпа молящихся, как и полагалось в час воскурений, стояла вне храма.

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

И вот справа от алтаря воскурений явился ему ангел Господа.

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

Ужаснулся Захария, страх охватил его,

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

но ангел сказал: — Не бойся, Захария. Твоя молитва услышана; жена Елизавета родит тебе сына, и ты назовёшь его Иоанн.

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

Он принесет тебе ликование и радость, многие возрадуются его рождению,

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

ибо он будет велик пред Господом. Он не будет касаться вина и браги, он исполнится Святым Духом ещё в материнском чреве.

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

Многих израильтян он обратит к Господу, Богу их.

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

Он проложит Господу путь, как предтеча, духом и силой равный Илии, примиряя отцов с детьми, обращая мятежных на праведный путь, готовя народ к приходу Господа.

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

Захария сказал: — Как я в это поверю? Ведь я уже стар, да и жена моя в возрасте.

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

Ангел ответил: — Я Гавриил, предстоящий пред Богом, я послан к тебе с этой доброй вестью.

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

А теперь ты лишишься дара речи и, пока все это не исполнится, не сможешь говорить — за то что не поверил моим словам, которые подтвердятся в срок.

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

Народ меж тем ждал Захарию, удивляясь, что он всё ещё в Храме.

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

А он, выйдя, не мог говорить, и они догадались, что в Храме ему было видение. Он объяснялся знаками и оставался нем.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

Когда же кончились дни его служения, он вернулся домой.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

Вскоре его жена Елизавета зачала. Пять месяцев она не выходила из дому, повторяя:

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

«Наконец Господь сжалился надо мной и снял с меня позор пред людьми».

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

А на шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в галилейский город Назарет,

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

к девушке по имени Мария, обрученной с Иосифом, потомком Давида.

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

Ангел вошел к ней и сказал: — Здравствуй, отмеченная милостью! Господь — с тобою!

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

Та испугалась, не понимая этого приветствия.

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

Но ангел сказал: — Не бойся, Мария, ты угодна Богу!

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

Ты зачнёшь и родишь сына, и назовёшь Его Иисус.

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Он станет велик и наречётся Сыном Всевышнего. Он получит от Господа Бога престол Своего предка Давида

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

и будет царствовать над народом Иакова вовек, Его царствованию не будет конца.

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

Мария спросила: — Как это может быть? Ведь я ещё девушка.

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

Ангел ответил: — Святой Дух снизойдет на тебя, сила Всевышнего тебя осенит — рожденное от тебя будет свято и наречётся Сыном Божьим.

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

И родственница твоя Елизавета зачала сына, хотя она и стара. Её называли бесплодной, а она уже шестой месяц беременна,

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

ибо всякое слово Бога сбудется.

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

Мария сказала: — Я во власти Господа, и пусть всё будет, как ты сказал. И ангел ушёл от неё.

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

Мария собралась и поспешила в город на Иудейском нагорье;

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

она вошла в дом Захарии и поздоровалась с Елизаветой.

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

Как только та услышала слова Марии, младенец шевельнулся у неё в утробе. Елизавета, исполнившись Святым Духом,

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

воскликнула: — Благословенна ты среди женщин, и благословен Тот, Кого ты родишь!

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

И за что мне только такая честь, что мать Господа моего навестила меня?!

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

Как только ты поздоровалась со мной, младенец во мне запрыгал от радости.

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

Благословенна поверившая обещанию Господа!

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

И сказала Мария: — Прославляет Господа моя душа,

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

радуется дух мой Богу, Спасителю моему,

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

ибо вспомнил Он неприметную служанку Свою. Отныне все поколенья будут меня звать благословенной,

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

ибо великое дело сотворил для меня Могучий, Тот, Чьё имя свято,

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

Чья милость — ко всем чтущим Его, на многие поколенья.

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

Показал Он силу Своей десницы, рассеял возомнивших о себе гордецов,

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

низверг владык, неприметных — возвысил,

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

нуждающихся обогатил, а богачей отослал ни с чем.

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

Он помог Израилю, рабу Своему, вспомнив о милости,

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

обещанной навек нашим предкам, Аврааму и потомству его.

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

Пробыв у неё месяца три, Мария вернулась домой.

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

А Елизавета, когда подошел срок, родила сына.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Соседи и родичи, узнав, что Господь оказал ей такую великую милость, поздравляли её.

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца, и хотели назвать его Захарией, как отца.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

Но мать воспротивилась: «Нет! Назовем его Иоанном».

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

Ей возразили: «В твоём роду никто не носит такого имени».

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

И стали делать знаки отцу, чтобы он дал знать, как он хочет назвать ребёнка.

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

Тот попросил дощечку и, к общему удивлению, написал: «Имя ему — Иоанн».

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

И тотчас к нему вернулась речь, и он заговорил, восхваляя Бога.

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

Все соседи были испуганы; слух разнесся по всему Иудейскому нагорью.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

Услышав эту весть, все с удивлением спрашивали: «Кем станет этот ребёнок?» Ибо ясно было, что с ним рука Господа.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

Захария же, отец его, исполнившись Святым Духом, изрек пророчество:

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

— Благословен Господь, Бог Израиля! Вспомнил Он свой народ и принес ему избавление,

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

Послал Он нам могучего спасителя, потомка раба Господнего Давида

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

(как и обещал Он издревле через святых пророков Своих),

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

избавил Он нас от врагов, от всех, кто нас ненавидит.

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

Обещал Он милость праотцам нашим, и помнит Он о святом Договоре,

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

о клятве, которую дал Он нашему праотцу Аврааму:

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

избавить нас от вражеских рук, чтобы мы служили Ему без страха,

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

благочестиво и праведно, во все дни нашей жизни.

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

А тебя, дитя, назовут пророком Всевышнего, и пойдешь ты, пролагая Господу путь,

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

возвестишь Его народу спасенье и прощенье грехов.

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

По милосердию нашего Бога с небес воссияет нам солнце,

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

светя живущим во мраке, под сенью смерти, являя им дорогу мира.

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

Ребенок вырос и укрепился духом. Он оставался в пустыне, пока не явился Израилю.

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

« 16 глава 2 глава »