По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Русского Библейского Центра → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

После того как многие взяли на себя труд повествования о событиях, представляющих для нас истину
 
Як шмат хто ўзяўся напісаць нарыс праз сталыя здарэньні памеж нас,

И известных нам от самых ранних очевидцев и служителей Слова,
 
Як перадалі нам тыя, што спачатку вочнікамі а слугачымі Слова былі, —

Надумалось и мне, после тщательного изучения всего, отступив к началу, дать тебе, уважаемый Теофил, их последовательное описание,
 
Здалося й імне добрым, дасьледаваўшы ўсе з належнага жарала, акуратна а з парадку напісаць тэ праз гэта, найпачэсьліўшы Хахілю,

Чтобы ты узнал достоверную суть того учения, в котором был наставлен.
 
Каб ты добра ведаў пэўнасьць таго, чаго ты быў навучаны.

Во времена Ирода, царя Иудеи, был священник по имени Захария, из чреды Авия. Его жена была из дочерей Аароновых. Звали ее Елизавета.
 
За дзён Гірада, караля Юдэйскага, быў адзін сьвятар, імям Захара, зь дзянное радоўкі Авінае, і жонка ягоная была з дачок Ааронавых, і імя ейнае Альжбета.

Оба были праведны перед Богом, по всем заповедям и порядкам Господним поступали безупречно.
 
Яны абое былі справядлівыя перад Богам, ходзячы ў вусіх расказаньнях а пастановах Спадаровых без заганы.

Детей они не завели: Елизавета была бесплодна. Оба были в преклонных летах.
 
Але ня мелі дзяцяці, бо Альжбета была бясплодная, і абое былі ацяжараныя гадамі.

В тот день Захария исполнял служение перед Богом в порядке своей чреды,
 
І сталася, як ён правіў сьвятарскі ўрад перад Богам у парадку свае радоўкі,

И по священническому уставу выпал ему жребий войти в Храм Господень и возжечь благовонное курение.
 
Подле звычаю сьвятарскага ўраду, было яму жэрабя кадзіць, як ён увыйшоў у Дом Спадароў;

Пока совершалось каждение, все множество народа молилось снаружи.
 
А ўся множасьць люду малілася вонках у часе кадзеньня, —

И явился ему ангел Господень, встав по правую сторону кадильного жертвенника.
 
І зьявіўся яму ангіл Спадароў, стоячы паправе аброчніка кадзеньня.

Увидев его, Захария оробел, смешался.
 
І стрывожыўся Захара, абачыўшы, і ляк абняў яго.

Но ангел сказал ему: «Не бойся, Захария. Услышана твоя молитва. Елизавета, жена твоя, родит тебе сына. Назови его Иоанном.
 
Але ангіл Спадароў сказаў яму: «Не лякайся, Захара; бо просьба твая пачута, і Альжбета, жонка твая, зачнець табе сына, і назавеш імя яго: Яан.

Он будет тебе радость и торжество. Многие отпразднуют его рождение.
 
І табе будзе радасьць а весялосьць, і шмат хто будзе цешыцца з нараджэньня яго.

И будет он велик перед Господом, не захочет пить вина и сикеры и исполнится Святого Духа прямо с рождения.
 
Бо ён будзе вялікі ў ваччу Спадаровым, і ня будзе піць віна ані хмельнага напітку, і напоўніцца Духам Сьвятым нават ад жывата маці свае.

Многих сынов Израиля он возвратит Господу, их Богу,
 
І шмат каго зь дзяцей Ізраелявых наверне да Спадара, Бога іхнага.

Силой и духом Ильи будет предварять Господа, склонит сердца отцов к детям, гордыню юношей к мудрости старцев, представит Господу народ подготовленный».
 
І ён пойдзе перад Ім у духу а магутнасьці Ільлінае, каб зьвярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей і няслухменых да мудрасьці справядлівых, каб выгадаваць Спадару люд прыгатаваны».

Захария спрашивает ангела: «В чем видеть мне указание на это? Я уже стар, да и жена моя в преклонных летах».
 
І сказаў Захара ангілу: «З чаго я пазнаю гэта? бо я ўжо стары, і жонка мая вельма ацяжараная днямі».

Ангел отвечает ему: «Я Гавриил. Я стою перед Богом. Он послал меня говорить с тобой, донести до тебя это известие.
 
І, адказуючы, ангіл сказаў яму: «Я Гаўрэль, каторы стаю ў прытомнасьці Божай, і я быў пасланы казаць табе, і прынесьці табе дабравесьць.

У тебя отнимется язык и будешь оставаться нем до тех пор, пока оно не подтвердится. Ты не поверил моим словам, а они сбудутся в свое время».
 
І вось, ты будзеш бязмоўны, і ня будзеш магчы гукаць аж да дня, калі гэта станецца, бо ты не паверыў словам маім, каторыя споўняцца ўпару».

Люди ждали Захарию и не могли понять, почему он медлит в Храме.
 
Люд жа чакаў Захары й дзіваваўся, што ён так длякаецца ў Доме Божым.

Выйдя к ним, он не мог ничего выговорить, и они поняли, что в Храме ему было видение. Он объяснялся с ними знаками и оставался нем.
 
І, як ён вышаў, ня мог гукаць да іх; і яны пазналі, што ён відзеў відзень у Доме Божым, бо ён ківаў ім; і застаўся немы.

Подошли к концу дни его служения, и он вернулся домой.
 
І сталася, што, як скончыліся дні адправы ягонае, ён адышоў да дому свайго.

Вскоре его жена Елизавета забеременела и пять месяцев не выходила из дому. Она говорила:
 
А па тых днёх зачала Альжбета, жонка ягоная, і таілася пяць месяцаў, кажучы:

«Так сотворил мне Господь. И вовремя! Его взор остановился на мне, чтобы снять с меня людскую молву».
 
«Гэтак імне ўчыніў Спадар за дзён, калі глянуў, каб зьняць ганьбу маю памеж людзёў».

На шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в город Назарет, что в Галилее,
 
А шостага месяца пасланы быў ад Бога ангіл Гаўрэль да места Ґалілейскага, званага Назарэт,

К девушке, обрученной с Иосифом из дома Давида. Имя девушки — Мария.
 
Да дзявушчае, заручанае з чалавекам, каторага імя было Язэп, з дому Давідавага, а дзявушчае імя: Марыя.

Ангел пришел и сказал: «Радуйся, избранница! С тобой Господь».
 
І, увыйшоўшы да яе, ангіл сказаў: «Здарова, ласкаю абдараваная! Спадар із табою; дабраславёная ты памеж жанок».

От его слов Мария растерялась, не понимая, для чего такое приветствие.
 
Яна ж, абачыўшы яго, парушылася на слова ягонае й разважала, што гэта было б за здарованьне.

Ангел сказал ей: «Не бойся, Мария. Это тебе Божья милость.
 
І сказаў ёй ангіл: «Ня бойся, Марыя, бо ты прыдбала ласку ў Бога.

Забеременеешь и родишь Сына. Дай Ему имя Иисус.
 
І вось, зачнеш у жываце, і народзіш Сына, і назавеш імя Ягонае: Ісус.

Он будет велик, назван Сыном Всевышнего. И даст Ему Господь Бог престол Его отца Давида.
 
Ён будзе вялікі і назавецца Сынам Навышняга, і Спадар Бог дасьць Яму пасад Давідаў, айца Ягонага;

Он будет царствовать над домом Иакова вечно. Царству Его не будет конца».
 
І будзе гаспадарстваваць у доме Якававым навекі, і гаспадарству Ягонаму ня будзе канца».

Мария говорит ангелу: «Как это может быть, если я не знаю мужа?».
 
І сказала Марыя ангілу: «Як гэта будзе, калі я мужа ня знаю?»

Ангел отвечал: «На тебя сойдет Святой Дух и осенит тебя сила Всевышнего, поэтому у рожденного Святого будет имя Сын Божий.
 
І, адказуючы, ангіл сказаў ёй: «Дух Сьвяты зыйдзе на Цябе, і моц Навышняга засьціць табе; затым і народжанае сьвятое назавецца Сынам Божым.

Елизавета, родственница твоя, считалась бесплодной, а зачала сына уже в годах и теперь на шестом месяце.
 
І вось, сваячка твая Альжбета, званая бясплоднай, і яна зачала сына ў старасьці сваёй, і гэты ё шосты месяц ёй, званай бясплоднай.

Для Бога нет ничего невозможного».
 
Бо ў Бога нічога няма немагчымага».

Тогда Мария сказала: «Я в руках Господа. Пусть будет как ты говоришь». И ангел ушел.
 
І Марыя сказала: «Вось, служэбка Спадарова; хай будзе імне подле слова Твайго». І ангіл адышоў ад яе.

Теми же днями Мария не мешкая собралась и пошла в город Иудин, что на горах,
 
І ўстаўшы Марыя тых дзён, з пасьпехам пайшла да гаравое краіны, да места Юдзінага.

И с приветствием к Елизавете вошла в дом Захарии.
 
І ўвыйшла ў дом Захарын, і паздаровала Альжбету.

Елизавета услышала приветствие Марии, и в ней толкнулось дитя. Она исполнилась Святого Духа
 
І сталася, як пачула Альжбета здарованьне Марыіна, што скранулася дзяцянё ў жываце ейным, і Альжбета напоўнілася Духам Сьвятым,

И с чувством сказала: «Благословенна ты среди женщин! Благословенно твое дитя!
 
І загукала вялікім голасам, і сказала: «Дабраславёная ты памеж жанок, і дабраславёны плод жывата твайго.

И кто я, что пришла ко мне Мать Господа моего?!
 
І скуль гэта імне, што прышла маці Спадара майго да мяне?

Лишь только прозвучало у меня в ушах твое приветствие, во мне от радости толкнулось дитя.
 
Бо, гля, як толькі гук здарованьня твайго загучэў у вушшу маім, скранулася з радасьці дзецянётка ў жываце маім.

Счастлива та, что поверила! Все, что сказал ей Господь, совершится».
 
І дабраславёная тая, што паверыла, бо зьдзеецца сказанае ёй ад Спадара».

Мария говорит: «Величает душа моя Господа.
 
І сказала Марыя: «Узьвялічае душа мая Спадара;

Счастлив дух мой перед Богом Спасителем моим,
 
І ўсьцешыі’ся дух мой у Вогу, Спасу маім;

Что обратил Он взор на смирение рабы Своей. Отныне благословенной будут почитать меня в поколениях.
 
Бо глянуў Ён на паніжэньне служэбкі Свае; вось, адгэтуль за шчасьлівую мяне будуць мець усі роды;

Сотворил мне великое Сильный, свято имя Его.
 
Бо ўчыніў імне вялічча Дужы; і сьвятое імя Ягонае;

Из поколения в поколение милость Его — к убоявшимся Его.
 
І міласэрдзе Ягонае ад роду да роду да тых, што баяцца Яго.

Явил Он силу руки Своей: рассеял высокомерных с их самомнением,
 
Зьдзеяў моц цаўём Сваім; расьцярушыў пыхатых падумкамі сэрца іхнага;

Свергнул властителей с престолов — и возвысил смиренных,
 
Ськінуў дужых із пасадаў і павышыў паніжаных.

Забитых нуждой оделил благами, а богатых отпустил ни с чем.
 
Напоўніў прагнучых дабром, а багатых адаслаў пустых.

Позаботился о рабе Своем Израиле, дал знать, что помнит о милости,
 
Памог Ізраелю, слузе Свайму, памятуючы на міласэрдзе,

Обещанной нашим праотцам — Аврааму и потомкам его — навеки».
 
Як казаў айцом нашым, Абрагаму а насеньню ягонаму навекі».

Мария прогостила у нее около трех месяцев и вернулась домой.
 
І заставалася Марыя зь ёй каля трох месяцаў, і зьвярнулася да дому свайго.

Пришло время Елизавете рожать, и она родила сына.
 
Альжбеце ж выпаўніўся час радзіць, і яна нарадзіла сына.

Узнали соседи и родственники о великой ей от Господа милости и радовались вместе с ней.
 
І пачулі суседзі а сваякі ейныя, як Спадар узьвялічыў міласэрдзе над ёй, і цешыліся зь ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца и хотели было дать ему имя по отцу — Захария.
 
І сталася, што на восьмы дзень прышлі абразаць дзецянё і звалі яго, подле імені айца ягонага, Захара.

Но мать сказала: «Нет, нужно назвать его Иоанном».
 
Але маці ягоная, адказуючы, сказала: «Не, але названы будзе Яанам».

Ей говорят: «Таким именем никого в твоем роду не называли».
 
І сказалі ёй: «Нікога няма ў родзе тваім, каб быў названы гэтым імям».

И знаками спрашивают отца, как он хочет его назвать.
 
І паказавалі знакамі айцу ягонаму, як бы яго хацеў назваць.

Захария попросил дощечку и написал: «Иоанн». Всем это было удивительно.
 
А ён, папрасіўшы дошчачкі, напісаў, кажучы: «Яан імя ягонае». І дзіваваліся ўсі.

И тотчас отпустило ему уста и язык, и он заговорил, благословляя Бога.
 
І якга адчыніліся вусны ягоныя а язык ягоны, і ён гукаў, хвалячы Бога.

Это потрясло всех живущих по соседству, и молва об этом прошла по всей нагорной стране Иудее.
 
І напаў страх на ўеіх, што жылі навокал іх, і па ўсёй гаравой краіне Юдэі гукалі ўсі гэтыя словы.

Те, кто об этом слышал, молча задавали себе вопрос: «Кем же будет этот младенец?». С ним была рука Господня.
 
І ўсі, што чулі, складалі ў сэрцах сваіх, кажучы: «Што за дзецянё гэта будзе!» І запраўды рука Спадарова была зь ім.

Захария, отец его, исполненный Святого Духа, прорекал:
 
І Захара, айцец ягоны, напоўніўся Духам Сьвятым і праракаў, кажучы:

«Благословен Господь, Бог Израиля. Он посетил Свой народ, сотворил ему свободу,
 
«Дабраславёны Спадар, Бог Ізраеляў, што даведаўся й зьдзеяў адкупленьне люду Свайму;

Воздвиг рог спасения нашего в доме раба Своего Давида;
 
І ўзьняў рог спасеньня нам у доме Давіда, слугі Свайго;

Сдержал слово, сказанное в давние времена через святых Своих пророков,
 
Як казаў вуснамі сьвятых прарокаў Сваіх, што былі ад веку,

Что спасет нас от наших врагов, от руки ненавидящих нас.
 
Праз спасеньне нас ад варагоў нашых і ад рукі ўсіх ненавідзячых нас;

Он сотворил милость нашим отцам, не забыл о святом Своем договоре,
 
Што зьдзее міласэрдзе айцом нашым і ўспомне сьвятую ўмову Сваю,

О клятвенном обещании отцу нашему Аврааму позволить нам
 
Прысягу, што Ён прысягнуў Абрагаму, айцу нашаму, даць нам,

Уйти из вражеских рук и уже без оглядки
 
Каб бяз страху, з рукі непрыяцеляў сваіх вывальненыя, служылі Яму

Служить Ему в святости и правде перед Ним во все дни нашей жизни.
 
Ў сьвятасьці а справядлівасьці перад Ім усі дні жыцьця свайго.

А ты, дитя, будешь зваться пророком Всевышнего. Ты идешь прежде Господа — путь Ему приготовить,
 
І ты, дзецянё, назавешся прарокам Навышняга, бо пойдзеш перад відам Спадаровым, гатаваць дарогі Ягоныя,

Народу Его открыть правду о спасении через отпущение грехов
 
Даць пазнаньне спасеньня люду Ягонаму ў дараваньню грахоў іхных,

По утробной Бога нашего милости. Сойдет к нам свет свыше
 
Пераз чульлівае міласэрдзе Бога нашага, як із вышыні Золак даведаўся да нас,

И будет светить всем, кто живет во тьме, в тени смертной — откроет нашему взору путь к миру».
 
Даць сьвятло седзячым у цямноце а ў сьценю сьмерці, кіраваць ногі нашыя на дарогу супакою».

Между тем младенец рос, укреплялся духом. И был он в пустынных местах до того самого дня, когда явился перед Израилем.
 
А дзяцё расло а дужэла духам, і было на пустынях аж да дня паказаньня свайго Ізраелю.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.