По Луке 1 глава

Евангелие по Луке
Русского Библейского Центра → Пераклад Чарняўскага 2017

После того как многие взяли на себя труд повествования о событиях, представляющих для нас истину

Паколькі многія ўжо спрабавалі скласці аповед пра падзеі, якія ў нас адбыліся,

И известных нам от самых ранних очевидцев и служителей Слова,

як пераказалі нам тыя, што ад пачатку самі бачылі і былі паслугачамі Слова,

Надумалось и мне, после тщательного изучения всего, отступив к началу, дать тебе, уважаемый Теофил, их последовательное описание,

таксама і я, старанна разгледзеўшы ўсё ад пачатку, рашыўся па парадку апісаць табе, годны Тэафіле,

Чтобы ты узнал достоверную суть того учения, в котором был наставлен.

каб ты ўсведаміў непарушнасць слоў, у якіх ты быў навучаны.

Во времена Ирода, царя Иудеи, был священник по имени Захария, из чреды Авия. Его жена была из дочерей Аароновых. Звали ее Елизавета.

У дні Ірада, цара Юдэі, жыў адзін святар на імя Захарыя, з Абіявай чаргі. Ён меў жонку, з дачок Ааронавых, імя яе Лізавета.

Оба были праведны перед Богом, по всем заповедям и порядкам Господним поступали безупречно.

Яны абое былі справядлівымі перад Богам, беззаганна спаўняючы ўсе пастановы і прыказанні Госпадавы.

Детей они не завели: Елизавета была бесплодна. Оба были в преклонных летах.

Ды не мелі дзіця, бо Лізавета была няплоднай, а абое былі ўжо на схіле дзён сваіх.

В тот день Захария исполнял служение перед Богом в порядке своей чреды,

І сталася, калі ён адбываў службу святарскую перад Богам у сваёй чарзе,

И по священническому уставу выпал ему жребий войти в Храм Господень и возжечь благовонное курение.

па жэрабі, як была традыцыя ў святароў, выпала яму ўвайсці ў святыню Госпадаву для каджэння,

Пока совершалось каждение, все множество народа молилось снаружи.

а ўсё мноства народа ў час каджэння малілася звонку.

И явился ему ангел Господень, встав по правую сторону кадильного жертвенника.

І з’явіўся перад ім Анёл Госпадаў, стоячы па правым баку ахвярніка каджэння,

Увидев его, Захария оробел, смешался.

дык Захарыя стрывожыўся, бачачы [гэта], ды [вялікі] страх ахапіў яго.

Но ангел сказал ему: «Не бойся, Захария. Услышана твоя молитва. Елизавета, жена твоя, родит тебе сына. Назови его Иоанном.

Тады Анёл прамовіў да яго: «Не бойся, Захарыя, бо пачута маленне тваё, вось жа, жонка твая Лізавета народзіць табе сына, і назавеш яго Янам.

Он будет тебе радость и торжество. Многие отпразднуют его рождение.

Ды будзе табе радасць і пацеха, ды многія будуць радавацца з яго нараджэння.

И будет он велик перед Господом, не захочет пить вина и сикеры и исполнится Святого Духа прямо с рождения.

Ён будзе вялікім на віду Госпада, і не будзе піць віна і сіцэры, ды яшчэ ад улоння маці сваёй будзе напоўнены Духам Святым,

Многих сынов Израиля он возвратит Господу, их Богу,

і многіх сыноў Ізраэля наверне да Госпада, Бога іх.

Силой и духом Ильи будет предварять Господа, склонит сердца отцов к детям, гордыню юношей к мудрости старцев, представит Господу народ подготовленный».

І пройдзе перад Ім у духу і магутнасці Іллі, каб звярнуць сэрцы бацькоў да дзяцей, а непаслухмяных — да мудрасці справядлівых, каб падгатаваць Госпаду народ падрыхтаваны».

Захария спрашивает ангела: «В чем видеть мне указание на это? Я уже стар, да и жена моя в преклонных летах».

І сказаў Захарыя Анёлу: «З чаго я магу гэта ведаць? Бо я стары, і жонка мая на схіле дзён сваіх».

Ангел отвечает ему: «Я Гавриил. Я стою перед Богом. Он послал меня говорить с тобой, донести до тебя это известие.

І, адказваючы, сказаў яму Анёл: «Я — Габрыэль, што стаю перад Богам, і пасланы гаварыць з табою і абвясціць табе гэтую радасную вестку.

У тебя отнимется язык и будешь оставаться нем до тех пор, пока оно не подтвердится. Ты не поверил моим словам, а они сбудутся в свое время».

І вось, ты будзеш нямым ды не будзеш магчы гаварыць аж да дня, у які гэта здзейсніцца, таму што ты не паверыў словам маім, якія збудуцца ў свой час».

Люди ждали Захарию и не могли понять, почему он медлит в Храме.

І народ чакаў Захарыю, і дзівіліся, што ён так доўга марудзіць у святыні.

Выйдя к ним, он не мог ничего выговорить, и они поняли, что в Храме ему было видение. Он объяснялся с ними знаками и оставался нем.

Выйшаўшы, ён не мог да іх прамаўляць, дык пазналі, што ён бачыў з’яву ў святыні. А ён падаваў ім знакі і заставаўся нямым.

Подошли к концу дни его служения, и он вернулся домой.

І сталася, калі скончыліся дні службы яго, ён вярнуўся ў дом свой.

Вскоре его жена Елизавета забеременела и пять месяцев не выходила из дому. Она говорила:

А праз некалькі дзён жонка яго, Лізавета, пачала дзіця; і пяць месяцаў хавалася, кажучы:

«Так сотворил мне Господь. И вовремя! Его взор остановился на мне, чтобы снять с меня людскую молву».

«Гэта ўчыніў мне Госпад у дні, у якія зірнуў на мяне, каб зняць ганьбу маю сярод людзей».

На шестой месяц Бог послал ангела Гавриила в город Назарет, что в Галилее,

А ў шосты месяц быў пасланы Богам Анёл Габрыэль у горад у Галілеі, званы Назарэт,

К девушке, обрученной с Иосифом из дома Давида. Имя девушки — Мария.

да Дзевы, заручанай мужу, які меў імя Язэп, з дому Давіда, а імя Дзевы — Марыя.

Ангел пришел и сказал: «Радуйся, избранница! С тобой Господь».

Увайшоўшы да Яе, Анёл прывітаў: «Радуйся, ласкі поўная, дабраславёная Ты між жанчынамі, Госпад з Табою».

От его слов Мария растерялась, не понимая, для чего такое приветствие.

А Яна стрывожылася словам яго і думала, што гэта за прывітанне такое?

Ангел сказал ей: «Не бойся, Мария. Это тебе Божья милость.

І гаворыць Ёй Анёл: «Не бойся, Марыя, бо знайшла Ты ласку ў Бога.

Забеременеешь и родишь Сына. Дай Ему имя Иисус.

І вось, пачнеш ва ўлонні і народзіш Сына, і дасі Яму імя Ісус.

Он будет велик, назван Сыном Всевышнего. И даст Ему Господь Бог престол Его отца Давида.

Ён будзе вялікім і Сынам Узвышняга будзе названы, і дасць Яму Госпад Бог пасад Давіда, бацькі Яго;

Он будет царствовать над домом Иакова вечно. Царству Его не будет конца».

і будзе Ён валадарыць над домам Якуба вечна, і валадарству Яго не будзе канца».

Мария говорит ангелу: «Как это может быть, если я не знаю мужа?».

Марыя ж сказала Анёлу: «Як гэта можа стацца, калі Я мужа не спазнала?»

Ангел отвечал: «На тебя сойдет Святой Дух и осенит тебя сила Всевышнего, поэтому у рожденного Святого будет имя Сын Божий.

І, адказваючы, Анёл сказаў Ёй: «Дух Святы сыдзе на Цябе, і моц Узвышняга агарне Цябе. Таму, што з Цябе народзіцца, Святое, назавецца Сынам Божым.

Елизавета, родственница твоя, считалась бесплодной, а зачала сына уже в годах и теперь на шестом месяце.

І вось сваячка Твая, Лізавета, і яна пачала дзіця ў старасці сваёй, і ўжо шосты месяц у той, якую завуць няплоднай,

Для Бога нет ничего невозможного».

бо ў Бога не бывае немагчымым ніводнае слова».

Тогда Мария сказала: «Я в руках Господа. Пусть будет как ты говоришь». И ангел ушел.

Марыя ж сказала: «Вось жа, Я — служка Госпадава, хай Мне станецца паводле твайго слова». І Анёл адышоў ад Яе.

Теми же днями Мария не мешкая собралась и пошла в город Иудин, что на горах,

У тыя дні Марыя, устаўшы, пайшла паспешліва ў горы, у горад Юды.

И с приветствием к Елизавете вошла в дом Захарии.

І ўвайшла ў дом Захарыі, і прывітала Лізавету.

Елизавета услышала приветствие Марии, и в ней толкнулось дитя. Она исполнилась Святого Духа

І, калі Лізавета пачула прывітанне Марыі, зварухнулася дзіцятка ва ўлонні яе, і Дух Святы напоўніў Лізавету,

И с чувством сказала: «Благословенна ты среди женщин! Благословенно твое дитя!

і ўсклікнула яна моцным голасам, кажучы: «Дабраславёная Ты між жанчынамі, і дабраславёны Плод улоння Твайго.

И кто я, что пришла ко мне Мать Господа моего?!

А скуль жа мне гэта, што Маці Госпада майго прыйшла да мяне?

Лишь только прозвучало у меня в ушах твое приветствие, во мне от радости толкнулось дитя.

Вось, як толькі загучаў голас прывітання Твайго ў вушах маіх, зварухнулася з радасцю дзіцятка ў маім улонні.

Счастлива та, что поверила! Все, что сказал ей Господь, совершится».

І шчасная Тая, што ўверыла, бо споўніцца сказанае Ёй ад Госпада».

Мария говорит: «Величает душа моя Господа.

І сказала Марыя: «Узвялічвае душа Мая Госпада,

Счастлив дух мой перед Богом Спасителем моим,

і ўзрадаваўся дух Мой у Богу, Збаўцы Маім,

Что обратил Он взор на смирение рабы Своей. Отныне благословенной будут почитать меня в поколениях.

бо зірнуў Ён на пакорлівасць служкі Сваёй. Вось, адгэтуль шчаснай называць Мяне будуць усе роды,

Сотворил мне великое Сильный, свято имя Его.

бо зрабіў Мне вялікае Магутны, і святое імя Яго,

Из поколения в поколение милость Его — к убоявшимся Его.

і міласэрнасць Яго з пакалення ў пакаленне тым, што баяцца Яго.

Явил Он силу руки Своей: рассеял высокомерных с их самомнением,

Выявіў магутнасць рукі Сваёй, разагнаў пыхлівых у намеры сэрца свайго,

Свергнул властителей с престолов — и возвысил смиренных,

спіхнуў моцных з пасадаў і ўзвысіў пакорлівых;

Забитых нуждой оделил благами, а богатых отпустил ни с чем.

галодных насыціў даброццем, а багацеяў адправіў ні з чым.

Позаботился о рабе Своем Израиле, дал знать, что помнит о милости,

Прытуліў Ізраэля, слугу Свайго, памятаючы на міласэрнасць,

Обещанной нашим праотцам — Аврааму и потомкам его — навеки».

як прадказаў бацькам нашым, Абрагаму і нашчадкам яго навечна».

Мария прогостила у нее около трех месяцев и вернулась домой.

Ды заставалася з ёю Марыя каля трох месяцаў, і вярнулася ў Свой дом.

Пришло время Елизавете рожать, и она родила сына.

А Лізавеце настаў час нарадзіць, і яна нарадзіла сына.

Узнали соседи и родственники о великой ей от Господа милости и радовались вместе с ней.

Яе суседзі і сваякі, пачуўшы, што ўзвялічыў Госпад у ёй Сваю міласэрнасць, радаваліся разам з ёю.

На восьмой день пришли обрезать младенца и хотели было дать ему имя по отцу — Захария.

І сталася: у восьмы дзень сабраліся яны абрэзаць хлопчыка ды назваць яго імем бацькі яго, Захарыем.

Но мать сказала: «Нет, нужно назвать его Иоанном».

І, адказваючы, маці яго сказала: «Ніякім чынам, але будзе названы Ян».

Ей говорят: «Таким именем никого в твоем роду не называли».

І сказалі ёй: «У родзе тваім няма нікога, хто б называўся гэтым імем».

И знаками спрашивают отца, как он хочет его назвать.

Дык пыталі на мігі ў бацькі яго, як ён хацеў бы назваць яго.

Захария попросил дощечку и написал: «Иоанн». Всем это было удивительно.

А той запатрабаваў дошчачку і напісаў словамі: «Ян імя яго». Дык здзівіліся ўсе.

И тотчас отпустило ему уста и язык, и он заговорил, благословляя Бога.

А ў гэты момант раскрыліся вусны яго ды развязаўся язык яго і стаў гаварыць, дабраслаўляючы Бога.

Это потрясло всех живущих по соседству, и молва об этом прошла по всей нагорной стране Иудее.

Дык ахапіў страх усіх іх суседзяў, і па ўсіх гарах Юдэі разнесліся словы пра ўсё гэта.

Те, кто об этом слышал, молча задавали себе вопрос: «Кем же будет этот младенец?». С ним была рука Господня.

А ўсе, што пра гэта пачулі, разважалі ў сэрцы сваім, кажучы: «Кім жа будзе гэта дзіця?» Бо рука Госпадава была з ім.

Захария, отец его, исполненный Святого Духа, прорекал:

І Захарыя, бацька яго, напоўнены Духам Святым, праракаваў кажучы:

«Благословен Господь, Бог Израиля. Он посетил Свой народ, сотворил ему свободу,

«Дабраславёны Госпад, Бог Ізраэля, бо наведаў і адкупіў народ Свой,

Воздвиг рог спасения нашего в доме раба Своего Давида;

і падняў рог збаўлення нашага ў доме Давіда, паслугача Свайго,

Сдержал слово, сказанное в давние времена через святых Своих пророков,

як прадказаў вуснамі святых прарокаў Сваіх, якія жылі ад пачатку вякоў,

Что спасет нас от наших врагов, от руки ненавидящих нас.

збаўленне ад ворагаў нашых ды з рук тых, што ненавідзяць нас;

Он сотворил милость нашим отцам, не забыл о святом Своем договоре,

каб учыніць міласэрнасць бацькам нашым і ўспомніць святы запавет Свой,

О клятвенном обещании отцу нашему Аврааму позволить нам

і прысягу, якую даў Абрагаму, бацьку нашаму, даць нам,

Уйти из вражеских рук и уже без оглядки

каб без страху, свабодныя ад рук ворагаў нашых, служылі Яму

Служить Ему в святости и правде перед Ним во все дни нашей жизни.

ў святасці і справядлівасці перад Ім ва ўсе дні жыцця нашага.

А ты, дитя, будешь зваться пророком Всевышнего. Ты идешь прежде Господа — путь Ему приготовить,

І ты, дзіця, названы будзеш прарокам Узвышняга, бо пойдзеш перад абліччам Госпада, рыхтаваць дарогі Яму,

Народу Его открыть правду о спасении через отпущение грехов

каб даць народу Яго навуку збаўлення ў адпушчэнні грахоў іх

По утробной Бога нашего милости. Сойдет к нам свет свыше

праз міласэрнасць бязмежную Бога нашага, у якой Усход наведаў нас, сыходзячы з вышыняў,

И будет светить всем, кто живет во тьме, в тени смертной — откроет нашему взору путь к миру».

каб асвяціць тых, што сядзяць у поцемках і ў засені смерці, каб накіраваць ногі нашы на шлях супакою».

Между тем младенец рос, укреплялся духом. И был он в пустынных местах до того самого дня, когда явился перед Израилем.

А дзіця расло і ўзмацоўвалася духам, і заставалася ў пустыні аж да дня свайго з’яўлення перад Ізраэлем.

« 16 глава 2 глава »