Деяния 20 глава

Деяния святых апостолов
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

По прекращении мятежа Павел, призвав учеников и дав им наставления и простившись с ними, вышел и пошёл в Македонию.

А пасля таго як хваляванне спынілася, Павел, паслаўшы па58 вучняў і суцешыўшы іх, развітаўся і выйшаў, каб падацца ў Македонію.

Пройдя же те места и преподав верующим обильные наставления, пришёл в Елладу.

І, прайшоўшы тыя землі і суцешыўшы іх многімі словамі, ён прыйшоў у Эладу

Там пробыл он три месяца. Когда же, по случаю возмущения, сделанного против него Иудеями, он хотел отправиться в Сирию, то пришло ему на мысль возвратиться через Македонию.

і правёў там тры месяцы. А калі іудзеі ўчынілі супроць яго змову, падчас як ён збіраўся адплыць у Сірыю, вырашыў вярнуцца праз Македонію.

Его сопровождали до Асии Сосипатр Пирров, Вериянин, и из Фессалоникийцев Аристарх и Секунд, и Гаий Дервянин и Тимофей, и Асийцы Тихик и Трофим.

І разам з ім пайшлі [да Азіі] Сапатр59, Піраў сын, верыянін, і з фесаланікійцаў Арыстарх і Секунд, і Гаій, дэрвянін, і Цімафей, і азійскія — Ціхік і Трафім.

Они, пойдя вперёд, ожидали нас в Троаде.

Яны, пайшоўшы ўперад, чакалі нас у Траадзе.

А мы, после дней опресночных, отплыли из Филипп и дней в пять прибыли к ним в Троаду, где пробыли семь дней.

А мы адплылі пасля дзён Праснакоў з Філіпаў і праз пяць дзён прыбылі да іх у Трааду, дзе прабылі сем дзён.

В первый же день недели, когда ученики собрались для преломления хлеба, Павел, намереваясь отправиться в следующий день, беседовал с ними и продолжил слово до полуночи.

І ў першы дзень тыдня, калі мы60 сабраліся, дзеля пераламлення хлеба, Павел гутарыў з імі, збіраючыся на другі дзень выправіцца ў дарогу, і працягваў сваё слова да поўначы.

В горнице, где мы собрались, было довольно светильников.

І было даволі шмат светачаў у верхнім пакоі, дзе мы сабраліся.

Во время продолжительной беседы Павловой один юноша, именем Евтих, сидевший на окне, погрузился в глубокий сон и, пошатнувшись, сонный, упал вниз с третьего жилья, и поднят мёртвым.

І адзін юнак, імем Яўціх, седзячы на акне, западаў у глыбокі сон у той час, як Павел гутарыў усё далей; змораны сном, ён упаў уніз з трэцяга паверха і яго паднялі мёртвым.

Павел, сойдя, пал на него и, обняв его, сказал: не тревожьтесь, ибо душа его в нём.

Але Павел, зышоўшы, прыпаў да яго і, абняўшы, сказаў: Не трывожцеся, бо яго душа ў ім.

Взойдя же и преломив хлеб и вкусив, беседовал довольно, даже до рассвета, и потом вышел.

І, падняўшыся, пераламаўшы хлеб, паеўшы і прагаварыўшы даволі доўга, аж да світання, ён тады пайшоў.

Между тем отрока привели живого, и немало утешились.

А яны прывялі хлопца жывога і ўсцешыліся бязмерна.

Мы пошли вперёд на корабль и поплыли в Асс, чтобы взять оттуда Павла; ибо он так приказал нам, намереваясь сам идти пешком.

А мы, пайшоўшы ўперад на карабель, адплылі ў Ас, намерваючыся адтуль забраць Паўла, бо ён так распарадзіўся, сам намерваючыся ісці пешкі.

Когда же он сошёлся с нами в Ассе, то, взяв его, мы прибыли в Митилину.

І калі ён сустрэўся з намі ў Асе, мы, забраўшы яго, прыйшлі ў Мітылену.

И, отплыв оттуда, в следующий день мы остановились против Хиоса, а на другой пристали к Самосу и, побывав в Трогиллии, в следующий день прибыли в Милит,

І, адплыўшы адтуль, мы назаўтра спыніліся насупроць Хіаса, а на другі дзень прысталі ў Самасе і, [пабыўшы ў Трагіліі], у наступны дзень прыйшлі ў Міліт,

ибо Павлу рассудилось миновать Ефес, чтобы не замедлить ему в Асии; потому что он поспешал, если можно, в день Пятидесятницы быть в Иерусалиме.

бо Павел вырашыў плыць, абмінаючы Эфес, каб яму не давялося марнаваць час у Азіі, бо ён спяшаўся, каб, калі можна, быць яму ў дзень Пяцідзесятніцы ў Іерусаліме.

Из Милита же послав в Ефес, он призвал пресвитеров церкви,

І з Мілета ён, паслаўшы ў Эфес, выклікаў прасвітараў царквы.

и, когда они пришли к нему, он сказал им: вы знаете, как я с первого дня, в который пришёл в Асию, всё время был с вами,

І калі яны прыйшлі да яго, ён сказаў ім: Вы ведаеце з першага дня, калі я ўступіў у Азію, як я ўвесь час быў з вамі,

работая Господу со всяким смиренномудрием и многими слезами, среди искушений, приключавшихся мне по злоумышлениям Иудеев;

служачы Госпаду з усёю пакораю і слязьмі і выпрабаваннямі, якія напаткалі мяне праз змовы іудзеяў;

как я не пропустил ничего полезного, о чём вам не проповедовал бы и чему не учил бы вас всенародно и по домам,

як я не ўтойваў нічога з таго, што карысна; пра што абвяшчаў і вучыў вас прылюдна і па дамах,

возвещая Иудеям и Еллинам покаяние пред Богом и веру в Господа нашего Иисуса Христа.

цвёрда сведчачы як іудзеям, так і элінам пра пакаянне перад Богам і пра веру ў Госпада нашага Ісуса [Хрыста].

И вот, ныне я, по влечению Духа, иду в Иерусалим, не зная, что там встретится со мною;

І цяпер — вось я, паводле жадання духа, іду ў Іерусалім, не ведаючы, што сустрэне мяне там,

только Дух Святой по всем городам свидетельствует, говоря, что узы и скорби ждут меня.

да таго і Святы Дух цвёрда сведчыць мне ў [кожным] горадзе, кажучы, што мяне чакаюць кайданы і пакуты.

Но я ни на что не взираю и не дорожу своею жизнью, только бы с радостью совершить поприще моё и служение, которое я принял от Господа Иисуса, проповедать Евангелие благодати Божией.

Але я лічу сваё жыццё нічога не вартым, калі б яно было каштоўным для мяне самога, — толькі б [з радасцю] закончыць мой бег і служэнне, якое я атрымаў ад Госпада Ісуса — цвёрда засведчыць пра дабравесце ласкі Божай.

И ныне, вот, я знаю, что уже не увидите лица моего все вы, между которыми ходил я, проповедуя Царствие Божие.

І цяпер — вось, я ведаю, што ўжо не ўбачыце майго аблічча ўсе вы, між якіх я хадзіў, прапаведуючы Царства [Божае].

Посему свидетельствую вам в нынешний день, что чист я от крови всех,

Таму сведчу вам у сённяшні дзень, што я чысты ад крыві ўсіх,

ибо я не упускал возвещать вам всю волю Божию.

бо я не адступіў ад таго, каб абвясціць вам усю волю Божую.

Итак, внимайте себе и всему стаду, в котором Дух Святой поставил вас блюстителями, пасти Церковь Господа и Бога, которую Он приобрел Себе Кровию Своею.

[Дык] рупцеся аб сабе і аб усім статку, у якім Святы Дух паставіў вас епіскапамі61, каб пасвіць Царкву [Госпада і] Бога, якую Ён здабыў [Сабе] ўласнаю крывёю.

Ибо я знаю, что, по отшествии моём, войдут к вам лютые волки, не щадящие стада;

Я ведаю, што пасля майго адыходу ўвойдуць да вас лютыя ваўкі, якія не пашкадуюць статка.

и из вас самих восстанут люди, которые будут говорить превратно, дабы увлечь учеников за собою.

І з вас саміх паўстануць людзі, якія будуць казаць перакручанае, каб адарваць вучняў.

Посему бодрствуйте, памятуя, что я три года день и ночь непрестанно со слезами учил каждого из вас.

Таму будзьце пільныя, памятаючы, што я тры гады ноч і дзень не пераставаў са слязьмі вучыць кожнага [з вас].

И ныне предаю вас, братия, Богу и слову благодати Его, могущему назидать вас более и дать вам наследие со всеми освящёнными.

А цяер я даручаю вас, [браты], Богу і слову Яго ласкі, якое можа збудаваць і даць спадчыну сярод усіх асвечаных.

Ни серебра, ни золота, ни одежды я ни от кого не пожелал:

Ні серабра, ні золата, ні вопраткі я ні ад кога не пажадаў;

сами знаете, что нуждам моим и нуждам бывших при мне послужили руки мои сии.

самі ведаеце, што маім патрэбам і тых, хто быў са мною, паслужылі гэтыя рукі.

Во всём показал я вам, что, так трудясь, надобно поддерживать слабых и памятовать слова Господа Иисуса, ибо Он Сам сказал: «блаженнее давать, нежели принимать».

Ва ўсім я паказаў вам, што, гэтак працуючы, трэба падтрымліваць слабых і памятаць словы Госпада Ісуса — што Ён Сам сказаў: «Большае шчасце даваць, чым браць».

Сказав это, он преклонил колени свои и со всеми ими помолился.

І, сказаўшы гэта, ён схіліў на свае калені і памаліўся з усімі імі.

Тогда немалый плач был у всех, и, падая на выю Павла, целовали его,

І быў даволі вялікі агульны плач; і, кідаючыся Паўлу на шыю, яны шчыра цалавалі Яго,

скорбя особенно от сказанного им слова, что они уже не увидят лица его. И провожали его до корабля.

адчуваючы асаблівы боль з-за слова, якое ён сказаў, — што яны ўжо не ўбачаць яго аблічча. І яны праводзілі яго на карабель.

Примечания:

Синодальный перевод

24 поприще — путь, дистанция.

37 выя — шея.

Пераклад Анатоля Клышкi

1 58: У некат. рукап.: паклікаўшы.

4 59: У некат. рукап.: Сасіпатр.

7 60: У некат. рукап.: вучні.

28 61: Або: ахоўнікамі, даглядальнікамі.

« 19 глава 21 глава »