Евреям 7 глава

Послание к Евреям апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад праваслаўнай царквы

Ибо Мелхиседек, царь Салима, священник Бога Всевышнего, тот, который встретил Авраама и благословил его, возвращающегося после поражения царей,

Бо Мелхіседэк, цар Саліма, свяшчэннік Бога Ўсявы́шняга, той, які сустрэў Аўраама, калі ён вяртаўся пасля паражэ́ння цароў, і благаславіў яго,

которому и десятину отделил Авраам от всего, — во-первых, по знаменованию имени царь правды, а потом и царь Салима, то есть царь мира,

якому і дзесяціну з усяго вы́дзеліў Аўраам, — найперш, паводле значэння імені — цар праўды, а затым і цар Саліма, што азнача́е — цар міру,

без отца, без матери, без родословия, не имеющий ни начала дней, ни конца жизни, уподобляясь Сыну Божию, пребывает священником навсегда.

без бацькі, без маці, без радаслоўя, не ма́ючы ні пачатку дзён, ні канца жыцця, падобна Сыну Божаму, застае́цца свяшчэннікам назаўсёды.

Видите, как велик тот, которому и Авраам патриарх дал десятину из лучших добыч своих.

Бачыце, які вялікі той, каму і Аўраам, патрыярх, даў дзесяціну з найлепшай здабы́чы сваёй.

Получающие священство из сынов Левииных имеют заповедь — брать по закону десятину с народа, то есть со своих братьев, хотя и сии произошли от чресл Авраамовых.

Тыя з сыноў Левíевых, што прымаюць свяшчэнства, маюць запаведзь — браць па закону дзесяціну з народа, гэта значыць, са сваіх братоў, хоць і тыя паходзяць з роду Аўраама;

Но сей, не происходящий от рода их, получил десятину от Авраама и благословил имевшего обетования.

а гэты, які не паходзіць з іх роду, атрымаў дзесяціну ад Аўраама і благаславіў таго, хто меў абяцанні.

Без всякого же прекословия меньший благословляется большим.

Бясспрэчна ж, што меншае атрымлівае благаславенне ад большага.

И здесь десятины берут человеки смертные, а там — имеющий о себе свидетельство, что он живёт.

І тут атрымліваюць дзесяціны людзі смяротныя, а там — той, хто мае пра сябе сведчанне, што ён жывы.

И, так сказать, сам Левий, принимающий десятины, в лице Авраама дал десятину:

І, можна сказаць, сам Левій, які атрымлівае дзесяціны, праз Аўраама даў дзесяціну:

ибо он был ещё в чреслах отца, когда Мелхиседек встретил его.

бо ён быў яшчэ ўнутры бацькі, калі Мелхіседэк сустрэў яго.

Итак, если бы совершенство достигалось посредством левитского священства, — ибо с ним сопряжён закон народа, — то какая бы ещё нужда была восставать иному священнику по чину Мелхиседека, а не по чину Аарона именоваться?

Дык вось, калі б дасканаласць дасяга́лася праз левіцкае свяшчэнства, — бо на ім грунтуецца закон, да́дзены народу, — то якая б яшчэ была́ патрэба з’яўляцца іншаму свяшчэнніку па чыну Мелхіседэкаву, такому, які б не называўся па чыну Ааронаву?

Потому что с переменою священства необходимо быть перемене и закона.

Бо з пераменаю свяшчэнства павінен перамяніцца і закон,

Ибо Тот, о Котором говорится сие, принадлежал к иному колену, из которого никто не приступал к жертвеннику.

бо Той, пра Каго гаворыцца гэта, належаў да іншага калена, з якога ніхто не служыў пры ахвярніку;

Ибо известно, что Господь наш воссиял из колена Иудина, о котором Моисей ничего не сказал относительно священства.

бо вядома, што Гасподзь наш паходзіць ад Іуды, пра калена якога ў дачыненні да свяшчэнства Маісей не сказаў нічога.

И это ещё яснее видно из того, что по подобию Мелхиседека восстаёт Священник иной,

І гэта яшчэ ясней відаць, калі па падабенству Мелхіседэкаву паўстае Свяшчэннік іншы,

Который таков не по закону заповеди плотской, но по силе жизни непрестающей.

Які стаў такім не паводле закону запаведзі плоцкай, а паводле сілы жыцця нятленнага.

Ибо засвидетельствовано: «Ты священник вовек по чину Мелхиседека».

Бо засве́дчана: «Ты свяшчэннік навек па чыну Мелхіседэкаву».

Отменение же прежде бывшей заповеди бывает по причине её немощи и бесполезности,

Дык вось, адбываецца адмена ранейшай запаведзі з-за яе слабасці і бескары́снасці —

ибо закон ничего не довёл до совершенства; но вводится лучшая надежда, посредством которой мы приближаемся к Богу.

бо закон нічога не давёў да дасканаласці, — і даецца лепшая надзея, праз якую мы набліжаемся да Бога.

И как сие было не без клятвы, —

І паколькі гэта было не без клятвы, —

ибо те были священниками без клятвы, а Сей с клятвою, потому что о Нём сказано: «клялся Господь, и не раскается: Ты священник вовек по чину Мелхиседека», —

тыя ж свяшчэннікамі сталі без клятвы, а Гэты з клятваю, бо пра Яго ска́зана: «кляўся Гасподзь і не раскаецца: Ты свяшчэннік навек па чыну Мелхіседэкаву», —

то лучшего завета поручителем соделался Иисус.

то і лепшага запавету паручы́целем стаў Іісус.

Притом тех священников было много, потому что смерть не допускала пребывать одному;

Прычым тых свяшчэннікаў было многа, бо смерць не дазваляла заставацца назаўсёды;

а Сей, как пребывающий вечно, имеет и священство непреходящее,

а Гэты, паколькі застае́цца вечна, то ма́е свяшчэнства, якое не міна́е,

посему и может всегда спасать приходящих через Него к Богу, будучи всегда жив, чтобы ходатайствовать за них.

таму і можа заўжды спасаць тых, што прыходзяць праз Яго да Бога, бо Ён заўсёды жывы́, каб хада́йнічаць за іх.

Таков и должен быть у нас Первосвященник: святой, непричастный злу, непорочный, отделённый от грешников и превознесённый выше небес,

Такі і патрэбен нам быў Першасвяшчэннік: святы, нявінны, беззага́нны, аддзе́лены ад грэшнікаў і ўзне́сены вышэй за нябёсы,

Который не имеет нужды ежедневно, как те первосвященники, приносить жертвы сперва за свои грехи, потом за грехи народа, ибо Он совершил это однажды, принеся в жертву Себя Самого.

Які не ма́е патрэбы, як тыя першасвяшчэннікі, прыносіць штодзень ахвяры спачатку за свае грахі, а потым за грахі народа; бо Ён гэта зрабіў раз назаўсёды, калі прынёс у ахвяру Самога Сябе.

Ибо закон поставляет первосвященниками человеков, имеющих немощи; а слово клятвенное, после закона, поставило Сына, навеки совершенного.

Бо закон ставіць першасвяшчэннікамі людзей, падле́глых сла́басцям; а слова клятвы, якая была пасля закона, паставіла Сына, навек даскана́лага.

« 6 глава 8 глава »