От Матфея 25 глава

Евангелие от Матфея
Синодальный перевод → Пераклад В. Гадлеўскага

Тогда подобно будет Царство Небесное десяти девам, которые, взяв светильники свои, вышли навстречу жениху.

Тады падобнае будзе каралеўства нябеснае да дзесяці дзяўчат, якія, узяўшы свае сьветачы, выйшлі насустрэч маладому і маладой.

Из них пять было мудрых и пять неразумных.

Пяць-жа з іх было неарзумных, а пяць разумных.

Неразумные, взяв светильники свои, не взяли с собою масла.

Але пяць неарзумных, узяўшы сьветачы, не ўзялі з сабою алівы,

Мудрые же, вместе со светильниками своими, взяли масла в сосудах своих.

а разумныя ўзялі алівы ў пасудзіны свае з сьветачамі.

И как жених замедлил, то задремали все и уснули.

Калі-ж малады замарудзіў, задрамалі ўсе і паснулі.

Но в полночь раздался крик: «вот, жених идёт, выходите навстречу ему».

Але ўпоўнач узьняўся крык: вось малады ідзе, выходзьце насустрач яму!

Тогда встали все девы те и поправили светильники свои.

Тады ўсталі гэныя ўсе дзўчаты і наладзілі свае сьветачы.

Неразумные же сказали мудрым: «дайте нам вашего масла, потому что светильники наши гаснут».

Неразумныя-ж сказалі мудрым: Дайце нам вашай алівы, бо сьветачы нашыя гаснуць.

А мудрые отвечали: «чтобы не случилось недостатка и у нас и у вас, пойдите лучше к продающим и купите себе».

Адказалі разумныя, кажучы: Каб часам не хваціла нам і вам, ідзеце лепш да прадаўцоў і купеце сабе.

Когда же пошли они покупать, пришёл жених, и готовые вошли с ним на брачный пир, и двери затворились;

Калі-ж яны пайшлі купляць, прыйшоў малады, і каторыя былі гатовыя, увайшлі з ім на вясельле і былі зачынены дзьверы.

после приходят и прочие девы, и говорят: «Господи! Господи! отвори нам».

Уканцы-ж прыйшлі і другія дзяўчаты, кажучы: Пане, Пане, адчыні нам!

Он же сказал им в ответ: «истинно говорю вам: не знаю вас».

Але ён, адказваючы, сказаў: Сапраўды кажу вам, я ня знаю вас.

Итак, бодрствуйте, потому что не знаете ни дня, ни часа, в который приидет Сын Человеческий.

Дык чуйце, бо ня ведаеце дня ані гадзіны.

Ибо Он поступит, как человек, который, отправляясь в чужую страну, призвал рабов своих и поручил им имение своё:

Бо так як чалавек, ад’язджаючы, паклікаў сваіх слуг і перадаў ім сваё дабро.

и одному дал он пять талантов, другому два, иному один, каждому по его силе; и тотчас отправился.

І даў аднаму пяць талентаў, другому-ж два, а іншаму адзін, кожнаму паводле яго сілы, і зараз ад’ехаў.

Получивший пять талантов пошёл, употребил их в дело и приобрел другие пять талантов;

Той-жа, што дастаў пяць талентаў, пайшоў, зарабляў на іх і здабыў яшчэ пяць.

точно так же и получивший два таланта приобрел другие два;

Таксама і той, што дастаў два, здабыў другія два.

получивший же один талант пошёл и закопал его в землю и скрыл серебро господина своего.

А той, што дастаў адзін, пайшоўшы, закапаў у зямлю і схаваў грошы пана свайго.

По долгом времени, приходит господин рабов тех и требует у них отчёта.

Пасьля-ж доўгага часу вярнуўся пан гэных слуг і зрабіў з імі разрахунак.

И, подойдя, получивший пять талантов принёс другие пять талантов и говорит: «господин! пять талантов ты дал мне; вот, другие пять талантов я приобрел на них».

І прыступіўшы, каторы быў дастаў пяць талентаў, прынёс другія пяць талентаў, кажучы: Пане, ты мне даў пяць талентаў, вось я здабыў другія пяць.

Господин его сказал ему: «хорошо, добрый и верный раб! в малом ты был верен, над многим тебя поставлю; войди в радость господина твоего».

Сказаў яму пан ягоны: Добра, слуга добры і верны, таму што ты быў верны над малым, над многім цябе пастаўлю, увайдзі ў радасьць пана твайго.

Подошёл также и получивший два таланта и сказал: «господин! два таланта ты дал мне; вот, другие два таланта я приобрел на них».

Прыступіў-жа і той, што дастаў два таленты і сказаў: Пане, ты мне даў два таленты, вось я здабыў яшчэ два.

Подошёл и получивший один талант и сказал: «господин! я знал тебя, что ты человек жестокий, жнёшь, где не сеял, и собираешь, где не рассыпал,

А прыступіўшы і той, што дастаў адзін талент, сказаў: Пане, я ведаю, что ты чалавек срогі: жнеш, дзе не пасеяў і зьбіраеш, дзе не разсыпаў.

и, убоявшись, пошёл и скрыл талант твой в земле; вот тебе твоё».

І я, баючыся, пайшоў і схаваў талент твой у зямлю, вось маеш, што тваё.

Господин же его сказал ему в ответ: «лукавый раб и ленивый! ты знал, что я жну, где не сеял, и собираю, где не рассыпал;

Адказваючы-ж пан ягоны сказаў яму: Слуга благі і лянівы! Ты ведаў, што я жну, дзе ня сеяў, і зьбіраю, дзе не разсыпаў.

посему надлежало тебе отдать серебро моё торгующим, и я, придя, получил бы моё с прибылью;

Дык трэба было табе аддаць мае грошы банкірам і я, вярнуўшыся, узяў-бы што маё з прыбыткам.

итак, возьмите у него талант и дайте имеющему десять талантов,

Дык вазьмеце ад яго талент і дайце таму, што мае дзесяць талентаў.

ибо всякому имеющему дастся и приумножится, а у неимеющего отнимется и то, что имеет;

Бо кожнаму, хто мае, будзе дадзена і будзе мець дастатак, а ў таго, хто ня мае, будзе аднята ў яго і тое, што ён, здаецца, мае.

а негодного раба выбросьте во тьму внешнюю: там будет плач и скрежет зубов». Сказав сие, Иисус возгласил: кто имеет уши слышать, да слышит!

А некарыснага слугу выкіньце ў вонкавую цемру, там будзе плач і скрыгот зубоў.

Когда же приидет Сын Человеческий во славе Своей и все святые Ангелы с Ним, тогда сядет на престоле славы Своей,

Калі-ж прыйдзе Сын чалавечы ў славе сваей і ўсе анёлы з ім, тады сядзе на пасадзе славы сваей,

и соберутся пред Ним все народы; и отделит одних от других, как пастырь отделяет овец от козлов;

і зьбяруцца перад ім усе народы, і аддзеліць іх адных ад другіх, як пастыр аддзяляе авец ад казлоў,

и поставит овец по правую Свою сторону, а козлов — по левую.

і паставіць авец-то па правай руцэ сваей, а казлоў па левай.

Тогда скажет Царь тем, которые по правую сторону Его: «приидите, благословенные Отца Моего, наследуйте Царство, уготованное вам от создания мира:

Тады скажа Кароль тым, што направа ад яго будуць: Прыйдзеце, багаслаўленыя Айца майго, атрымаеце каралеўства, прыгатаванае вам ад закладзін сьвету.

ибо алкал Я, и вы дали Мне есть; жаждал, и вы напоили Меня; был странником, и вы приняли Меня;

Бо я быў галодны і вы далі мне есьці; быў засьмягшы і вы далі мне піць; быў гасьцём і вы прынялі мяне;

был наг, и вы одели Меня; был болен, и вы посетили Меня; в темнице был, и вы пришли ко Мне».

нагім і вы прыадзелі мяне; хворым і вы адведалі мяне; быў у вастрозе і вы прыйшлі да мяне.

Тогда праведники скажут Ему в ответ: «Господи! когда мы видели Тебя алчущим, и накормили? или жаждущим, и напоили?

Тады адкажуць яму справядлівыя, кажучы: Пане, калі мы бачылі цябе галодным і накармілі цябе, засьмягшы і далі табе піць?

когда мы видели Тебя странником, и приняли? или нагим, и одели?

Калі-ж мы бачылі цябе гасьцём і прынялі цябе, нагім і прыадзелі цябе?

когда мы видели Тебя больным, или в темнице, и пришли к Тебе?»

Або калі мы бачылі цябе хворым, або ў вастрозе і прыйшлі да цябе?

И Царь скажет им в ответ: «истинно говорю вам: так как вы сделали это одному из сих братьев Моих меньших, то сделали Мне».

І адказваючы Кароль скажа ім: Сапраўды кажу вам, сколькі вы зрабілі аднаму з гэтых братоў маіх найменшых, мне зрабілі.

Тогда скажет и тем, которые по левую сторону: «идите от Меня, проклятые, в огонь вечный, уготованный диаволу и ангелам его:

Тады скажа і тым, што налева будуць: Ідзеце ад мяне праклятыя ў вагонь вечны, каторы ёсьць прыгатаваны д’яблу і анёлам яго.

ибо алкал Я, и вы не дали Мне есть; жаждал, и вы не напоили Меня;

Бо я быў галодны і вы не далі мне есьці, быў засьмягшы і вы не далі мне піць,

был странником, и не приняли Меня; был наг, и не одели Меня; болен и в темнице, и не посетили Меня».

быў гасьцём і вы не прынялі мяне, хворым і ў вастрозе і вы не адведалі мяне.

Тогда и они скажут Ему в ответ: «Господи! когда мы видели Тебя алчущим, или жаждущим, или странником, или нагим, или больным, или в темнице, и не послужили Тебе?»

Тады адкажуць яму і тыя, кажучы: Пане, калі мы цябе бачылі галодным, або засьмягшым, або гасьцём, або нагім, або хворым, або ў вастрозе і не паслухалі цябе?

Тогда скажет им в ответ: «истинно говорю вам: так как вы не сделали этого одному из сих меньших, то не сделали Мне».

Тады адкажа ім, кажучы: Сапраўды кажу вам, сколькі разоў вы ня ўчынілі аднаму з гэтых найменшых, вы і мне ня ўчынілі.

И пойдут сии в муку вечную, а праведники в жизнь вечную.

І пойдуць гэтыя на муку вечную, а справядлівыя ў жыцьцё вечнае.

Примечания:

Синодальный перевод

13, 31 приидет — придёт.

35 + ст. 37, 42, 44, алкать — почувствовать голод, захотеть есть, проголодаться.

41 диавол — старое написание, но не ошибка; сейчас пишут «дьявол», однако, чтобы искать по симфонии, нужно понимать, как слово пишется в старой орфографии.

Пераклад В. Гадлеўскага

1 Шлюб у жыдоў складаўся з умовы, зробленай паміж маладым і маладой у прысутнасьці сьведак. Ад гэтай умовы яны ўжо былі мужам і жонкай. Аднак праз нейкі час маладая аставлася ў доме сваіх бацькоў, адкуль забіраў яе малады з асбліваю цэрэмоніяй і пераводзіў яе ў свой дом. Калі вясельле ўжо прыбліжалася да вёскі маладога, дзяўчаты з тае вёскі выходзілі з сьветачамі (калі гэта было вечарам) на спатканьне маладой пары і былі прошаны разам з усімі на вясельле. Гэты вясельны абрад Хрыстус прадстаўляе ў прыповесьці.

3 Сьветачы гэныя мелі форму лодачкі з накрыўкай. У лодачку налівалі алівы, упраўлялі з аднаго канца кноцік, а за другі дзяржалі і гэтак сьвяцілі.

13 Маладым тут ёсьць Хрыстус, а маладою — Касьцёл ягоны, дзесяць дзяўчат — гэта хрысьціяне, а вясельле — радасьць у небе. Каб папасьці на гэтае вясельле, трэба чуйнасьці і добрых чынаў («алівы»), хто гэтага ня мае, будзе адкінуты.

29 Хто верна служыць Богу, той атрымлівае ад яго ўсё новыя ласкі, а хто жыве ў ляніўстве і нядбаласьці, той траціць памалу ласкі Божыя, а часам заслужыць і на гнеў Божы.

31 Гэтым пасадам (тронам) магчыма будзе воблак.

34 Кароль — гэта Хрыстус.

35 Хрыстус вымагае ад людзей добрых учынкаў, бо ад гэтых учынкаў залежыць нагарода ў небе. На гэтым месцы Хрыстус дзеля прыкладу падае цэлы рад добрых учынкаў, прадусім тых, каторыя адносяцца да міласэрдзя і любові бліжняга, бо ў любові бліжняга (практычна бяручы), зьмяшчаюцца ўсе прыказаньні Божыя.

41 Хрыстус падае тут і кару пекла: утрату Бога і кару агню, хоць не такога як тут на зямлі. Агонь будзе мучыць душы праз нейкую сувязь з душою (так як і цяпер калі цярпіць цела, то цярпіць і злучаная з целам душа. Так і агонь будзе злучаны з душою, асуджанай на кару пекла).

Анёлы тутака — гэта ўсе пасланцы і слугі д'ябла.

45 Калі за адно занядбаньне добрых чынаў Хрыстус будзе гэтак моцна караць, то што гаварыць аб дакананьні злых чынаў!

Хрыстус прадстаўляе тутака апошні суд у форме гутаркі, якая будзе адбывацца паміж судзьдзёю і абвінавачанымі. Сапраўды-ж гэты суд адбудзецца спосабам болей духовым: Хрыстус пры помачы надпрыроднага сьвятла асьвеціць розум кожнага чалавека, так што кожны пазнае ўміг усе свае грахі, дакананыя думкай, словам і чынам і разам з гэтым пазнае, на што ён заслужыў.

46 Хто можа памагчы бліжняму у цяжкім палажэньні і ня хоча, той цяжка абражае Бога і заслужвае на вечнае асуджэньне ў пекле.

« 24 глава 26 глава »