Євреїв 1 глава

Послання до євреїв
Переклад Хоменка → Пераклад Анатоля Клышкi

Багаторазово й багатьма способами Бог говорив колись до батьків наших через пророків.

Бог, Які шматразова і многімі спосабамі прамаўляў у старажытнасці бацькам у прароках,

За останніх же оцих днів він говорив до нас через Сина, якого зробив спадкоємцем усього і яким створив віки.

у гэтыя апошнія дні прамовіў нам праз Сына, Якога паставіў спадкаемцам усяго, праз Якога Ён і стварыў вякі;

Він — відблиск його слави, образ його істоти, — підтримуючи все своїм могутнім словом, здійснив очищення гріхів і возсів праворуч величі на вишині,

Які, будучы выпраменьваннем славы і ўзорам Яго сутнасці і несучы ўсё словам Сваёй сілы, здзейсніўшы [Сабою] ачышчэнне [нашых] грахоў, сеў праваруч Велічы на вышыні,

ставши від ангелів стільки вищим, оскільки успадкував визначніше від них ім'я.

стаўшы настолькі лепшым за Анёлаў, наколькі слаўнейшае за іх атрымаў у спадчыну Імя.

Кому бо з ангелів він коли мовив: «Син мій єси, я сьогодні породив тебе?» І ще: «Я буду йому за Отця, а він буде мені за Сина?»

Бо каму з Анёлаў Бог калі-небудзь сказаў: «Ты Мой Сын, Я сёння нарадзіў Цябе»? — І яшчэ: «Я буду Яму Бацькам, і Ён будзе Мне Сынам»?

Коли ж знов уводив Первородного у світ, то каже: «Нехай поклоняться йому всі ангели Божі.»

І калі Ён зноў уводзіць Першароднага ў населеную зямлю, Ён кажа: «І няхай паклоняцца Яму ўсе Анёлы Божыя».

А щодо ангелів мовить: «Той, хто вітри своїми вісниками вчиняє, а полум'я вогненне — слугами своїми.»

І што да Анёлаў Ён кажа: «Сваіх Анёлаў творыць вятрамі і Сваіх слугаў полымем агню».

А до Сина: «Престол твій, Боже, віковічний, і берло правоти — берло твого царства.

а пра Сына: «Твой трон, Божа, — па век вякоў, і жазло праўды — жазло Твайго царства.

Ти полюбив справедливість і зненавидів беззаконність, тому помазав тебе, Боже, Бог твій єлеєм радости понад твоїх співучасників.»

Ты палюбіў праведнасць і ўзненавідзеў беззаконне; таму Бог, Твой Бог, памазаў Цябе алеем радасці болей за Тваіх таварышаў».

І: «Ти, Господи, напочатку заснував землю і небеса — діло рук твоїх.

І «Ты на пачатку, Госпадзе, заснаваў зямлю, і нябёсы — работа Тваіх рук:

Вони загинуть, ти ж перебуваєш; усі, мов одежа, постаріються.

яны згінуць, а Ты застанешся, і ўсе яны, як вопратка, састарэюць.

Ти їх, неначе одежину, згорнеш і, немов одежа, вони зміняться. Ти ж — той самий, і літа твої не скінчаться.»

І, нібыплашч, Ты скруціш іх, і як адзенне1, яны будуць пераменены; але Ты — той самы, і Твае гады не скончацца».

До кого з ангелів він коли мовив: «Сідай праворуч мене, доки не покладу твоїх ворогів підніжком під твої ноги?»

А каму з Анёлаў Ён калі-небудзь сказаў: «Сядзь праваруч Мяне, пакуль Я не пакладу Тваіх ворагаў у падножжа Тваіх ног»?

Хіба ж не всі вони служебні духи, що їх посилають до послуг тим, які мають успадкувати спасіння?

Ці не ўсе яны службовыя духі, якія пасылаюцца на падмогу тым, каму належыць атрымаць у спадчыну выратаванне.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

12 1: У некат. рукап. гэтых слоў няма.

« 1 глава 2 глава »