1 Тады Элію вось што сказаў:
2 «Ці справядлівай здаецца табе твая думка, што ты сказаў: “Апраўданне маё — перад Богам”?
3 Бо сказаў ты: “Што карысці табе? Які прыбытак будзе табе, калі б я ўчыніў грэх?”
4 Дык я адкажу на твае прамовы і прыяцелям тваім разам з табой.
5 Глянь на неба і прыгледзься; і паглядзі на хмары, што яны вышэйшыя за цябе.
6 Калі ты ўчыніш грэх, што зробіш ты Яму? А калі злачыннасці твае будуць памнажацца, што зробіш ты супраць Яго?
7 А калі будзеш чыніць справядліва, што падаруеш Яму? Або што атрымае Ён з тваёй рукі?
8 Чалавеку, падобнаму да цябе, бязбожнасць твая пашкодзіць, а справядлівасць твая дапаможа сыну чалавечаму.
9 Ад мноства крыўдзіцеляў будуць крычаць, і стагнаць будуць праз сілу рукі прыгнятальнікаў.
10 Але ніхто не сказаў: “Дзе ж Бог, Які мяне стварыў, Які даў спевы ноччу,
11 Які вучыць нас болей за зямных жывёл, і больш за птушак паднебных дае нам мудрасць?”
12 Там яны лямантуюць, але Ён не выслухае з прычыны пыхлівасці злачынцаў.
13 Канешне, марна: не пачуе Бог і не ўбачыць Усемагутны.
14 Хоць ты сказаў: “Ня бачу Яго”, але суд перад Ім — чакай яго.
15 І цяпер, калі ты гаворыш: “Гнеў Яго не прыносіць пакаранняў, і Ён не помсціць моцна за злачынства”;
16 надарма Ёў адчыніў вусны свае і бяздумна словы памнажае».