Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла
ПЕРШАЕ МІСІЙНАЕ ПАДАРОЖЖА БАРНАБЫ І САЎЛА. ЕРУЗАЛЕМСКІ САБОР
Барнаба і Саўл пасланыя прапаведаваць
1 У Касцёле Антыёхіі прарокамі і настаўнікамі былі: Барнаба і Сымон, якога звалі таксама Нігер, Люцый Кірэнэец і Манаэн, які выхоўваўся разам з тэтрархам Ірадам, і Саўл.
2 Калі яны служылі Пану і пасцілі, Дух Святы сказаў: «Вылучыце Мне Барнабу і Саўла на справу, да якой Я іх паклікаў».
3 Тады, пасля посту і малітвы, яны ўсклалі на іх рукі і адпусцілі іх.
На Кіпры
4 А яны, пасланыя Духам Святым, прыбылі ў Сэлеўкію. Адтуль паплылі на Кіпр.
5 Калі былі ў Саламіне, абвяшчалі Божае слова ў юдэйскіх сінагогах. Мелі таксама Яна памочнікам.
6 Прайшоўшы ўвесь востраў аж да Пафаса, яны знайшлі нейкага чалавека, чарадзея, ілжэпрарока, юдэя, якога звалі Бар-Езус.
7 Ён быў разам з праконсулам Сергіем Паўлам, чалавекам разумным. Паклікаўшы Барнабу і Саўла, ён пажадаў пачуць слова Божае.
8 Але выступіў супраць іх Ялім, гэта значыць «чарадзей», бо так перакладаецца яго імя, і намагаўся адвярнуць праконсула ад веры.
9 Аднак Саўл, ён жа Павел, напоўнены Духам Святым, паглядзеў на яго
10 і сказаў: «Сын д’ябла, поўны ўсякага подступу і зладзейства, вораг усякай праўды, ці перастанеш ты зводзіць з простых шляхоў Пана?
11 Вось цяпер рука Пана на табе: будзеш невідушчы і не ўбачыш сонца нейкі час». І адразу ахапіў яго змрок і цемра, і ён пачаў хадзіць наўкола, шукаючы павадыра.
12 Калі ж праконсул убачыў, што адбылося, паверыў, здзіўлены вучэннем Пана.
У Антыёхіі Пісідыйскай
13 Калі Павел і тыя, хто быў з ім, адплылі з Пафаса, прыбылі ў Пэргэ, што ў Памфіліі. Але Ян пакінуў іх і вярнуўся ў Ерузалем.
14 Яны ж прайшлі Пэргэ і прыбылі ў Антыёхію Пісідыйскую, і ў шабат увайшлі ў сінагогу, і селі.
15 Пасля чытання Закону і Прарокаў кіраўнікі сінагогі паслалі да іх, кажучы: «Браты, калі маеце нейкае слова заахвочвання для народу, скажыце!»
Павел прамаўляе перад юдэямі
16 Тады Павел устаў, даў знак рукою і сказаў: «Мужы ізраэльскія і тыя, хто баіцца Бога, слухайце.
17 Бог гэтага ізраэльскага народу выбраў айцоў нашых і ўзвысіў народ падчас знаходжання ў зямлі егіпецкай, і ўзнятаю рукою вывеў іх з яе.
18 Каля сарака гадоў цярпеў іх звычаі на пустыні.
19 І знішчыўшы сем народаў у зямлі канаанскай, даў ім у спадчыну іхнюю зямлю
20 пасля чатырохсот пяцідзесяці гадоў. Потым даў ім суддзяў аж да прарока Самуэля.
21 Затым яны папрасілі караля, і Бог даў ім Саўла, сына Кіша, мужа з пакалення Бэньяміна, на сорак гадоў.
22 Адкінуўшы яго, прызначыў Давіда каралём іхнім, пра якога і сказаў, засведчыўшы: “Я знайшоў Давіда, сына Есэя, чалавека па сэрцы Маім, які выканае ўсе Мае жаданні”.
23 З ягонага патомства, паводле абяцання, Бог паслаў для Ізраэля Збаўцу Езуса.
24 Перад Ягоным прыйсцем Ян прапаведаваў хрост пакаяння ўсяму ізраэльскаму народу.
25 Пад канец сваёй дзейнасці Ян сказаў: “Я не з’яўляюся тым, кім вы лічыце мяне; але вось за мною ідзе той, каму я не варты развязаць сандалі на нагах”.
26 Браты, сыны роду Абрагама і тыя з вас, хто баіцца Бога. Нам паслана слова гэтага збаўлення,
27 бо жыхары Ерузалема і іх кіраўнікі не пазналі Езуса і, калі асудзілі Яго, споўнілі словы прарокаў, што чыталіся кожны шабат.
28 І хоць не знайшлі ніякай прычыны для смерці, прасілі Пілата забіць Яго.
29 А калі выканалі ўсё напісанае пра Яго, знялі Яго з крыжа і паклалі ў магілу.
30 Але Бог уваскрасіў Яго.
31 Шмат дзён з’яўляўся Ён тым, хто разам з Ім прыйшоў з Галілеі ў Ерузалем, якія цяпер сведчаць пра Яго перад народам.
32 Мы таксама абвяшчаем вам Евангелле, што абяцанне, дадзенае айцам нашым,
33 Бог выканаў для нас, дзяцей іхніх, калі ўваскрасіў Езуса, як і напісана ў другім псальме:
“Ты Сын Мой, Я Цябе сёння нарадзіў”.
34 А пра тое, што ўваскрасіў Яго, каб Ён больш не вярнуўся да тлення, так сказаў:
“Я верна выканаю абяцанні, дадзеныя Давіду”.
35 Таму ў іншым месцы кажа:
“Ты не дасі свайму святому ўбачыць тлення”.
36 Давід, які ў свой час паслужыў Божай волі, спачыў і, далучыўся да сваіх айцоў, убачыў тленне.
37 А той, каго ўваскрасіў Бог, не ўбачыў тлення.
38 Таму, браты, няхай вам будзе вядома, што праз Яго абвяшчаецца вам адпушчэнне грахоў, і ва ўсім, у чым вы не апраўдаліся ў Законе Майсея,
39 кожны веруючы апраўдаецца праз Яго.
40 Сцеражыцеся, каб з вамі не здарылася тое, што сказана ў Прарокаў:
41 “Глядзіце, насмешнікі,
здзіўляйцеся і згіньце,
бо Я раблю справу ў дні вашыя,
справу, у якую вы не паверыце, калі б хто і распавёў вам!”».
42 Калі ж яны выходзілі, прасілі іх расказаць у наступны шабат пра гэтыя рэчы.
43 Калі сабраныя разышліся, многія юдэі і пабожныя празеліты пайшлі следам за Паўлам і Барнабам, якія ў размове пераконвалі іх заставацца ў ласцы Божай.
Павел і Барнаба звяртаюцца да язычнікаў
44 У наступны шабат сабраўся амаль увесь горад слухаць слова Пана.
45 Калі юдэі ўбачылі такі натоўп, напоўніліся зайздрасцю і пярэчылі таму, што казаў Павел, і блюзнерылі.
46 Тады Павел і Барнаба з адвагаю сказалі: «Вам першым трэба было абвяшчаць слова Божае. Але паколькі вы адкідваеце яго і лічыце саміх сябе нявартымі вечнага жыцця, таму мы звяртаемся да язычнікаў.
47 Бо так нам загадаў Пан:
“Я зрабіў цябе святлом народаў,
каб ты быў збаўленнем аж да межаў зямлі”».
48 Калі пачулі гэта язычнікі, узрадаваліся і славілі слова Пана, і ўсе, пакліканыя да вечнага жыцця, паверылі.
49 А слова Пана пашыралася па ўсёй краіне.
50 Юдэі ж падбухторылі пабожных і дастойных жанчын, уплывовых у горадзе людзей і пачалі пераследаваць Паўла і Барнабу, і выгналі іх са сваіх межаў.
51 Яны ж абтрэслі пыл з ног і пайшлі ў Іконію.
52 А вучні напаўняліся радасцю і Духам Святым.