Быццё 28 глава

¹ І паклікаў Ісаак Якава і дабраславіў яго і наказаў: не бяры сабе жонкі з дачок Ханаанскіх:

² устань, ідзі ў Месапатамію, у дом Ватуіла, бацькі маці тваёй, і вазьмі сабе жонку адтуль, з дачок Лавана, брата маці тваёй:

³ А Бог Усемагутны хай дабраславіць цябе, хай расплодзіць цябе і хай памножыць цябе, і хай будзе ад цябе мноства народаў:

⁴ і хай дасьць табе дабраславеньне Абрагама, табе і нашчадкам тваім з табою, каб табе ўспадкаваць зямлю вандраваньня твайго, якую Бог даў Абрагаму!

⁵ І адпусьціў Ісаак Якава, і ён пайшоў у Месапатамію да Лавана, сына Ватуіла Арамэйца, да брата Рэбэкі, маці Якава і Ісава.

⁶ Ісаў убачыў, што Ісаак дабраславіў Якава і дабраслаўляючы паслаў яго ў Месапатамію, узяць сабе жонку адтуль, і наказаў яму, сказаўшы: не бяры жонкі з дачок Ханаанскіх;

⁷ і што Якаў паслухаўся бацькі свайго і маці сваёй і пайшоў у Месапатамію.

⁸ І ўбачыў Ісаў, што дочкі Ханаанскія не падабаюцца Ісааку, бацьку ягонаму;

⁹ і пайшоў Ісаў да Ізмаіла і ўзяў сабе жонку Махалату, дачку Ізмаіла, сына Абрагамавага, сястру Наваётаву, звыш жонак сваіх.

¹⁰ А Якаў выйшаў зь Вірсавіі і пайшоў у Харан,

¹¹ і прыйшоў у адно месца і застаўся там начаваць, бо зайшло сонца. І ўзяў адзін камень з таго месца, і паклаў сабе пад галаву, і лёг на тым месцы.

¹² І ўбачыў у сьне: вось лесьвіца стаіць на зямлі, а верх яе кранае неба; і вось анёлы Божыя ўзыходзяць і сыходзяць па ёй.

¹³ І вось, Гасподзь стаіць на ёй і кажа: Я Гасподзь, Бог Абрагама, бацькі твайго, і Бог Ісаака. Зямлю, на якой ты ляжыш, Я дам табе і нашчадкам тваім;

¹⁴ і будуць нашчадкі твае, як пясок зямны; і пашырышся да мора і на ўсход, і на поўнач і на поўдзень; і дабраславяцца ў табе і ў семені тваім усе плямёны зямныя:

¹⁵ і вось, Я з табою; і захаваю цябе ўсюды, куды ні пойдзеш; і вярну цябе ў гэтую зямлю; бо Я не пакіну цябе, пакуль ня выканаю таго, што Я сказаў табе.

¹⁶ Якаў прачнуўся са сну свайго і сказаў: сапраўды Гасподзь прысутны на месцы гэтым; а я ня ведаў.

¹⁷ І спалохаўся я і сказаў: якое страшнае месца гэтае! гэта ня што іншае, як дом Божы, гэта — брама нябесная.

¹⁸ І ўстаў Якаў з самае раніцы, і ўзяў камень, які ён паклаў сабе пад галаву, і паставіў яго як помнік, і выліў алей на верх яго.

¹⁹ І даў імя месцу таму: Бэт-Эль: а ранейшае імя таго горада было: Луз.

²⁰ І даў Якаў зарок, сказаўшы: калі Бог будзе са мною і ахавае мяне ў дарозе гэтай, у якую я іду, і дасьць мне хлеб есьці і адзеньне апрануцца,

²¹ і я ў міры вярнуся ў дом бацькі майго, і будзе Гасподзь маім Богам, —

²² дык гэты камень, які я паставіў як помнік, будзе домам Божым; і з усяго, што Ты, Божа, дасі мне, я дам Табе дзясятую долю.

Стих 12

Что он тогда увидел на лестнице? Ангелов восходящих и нисходящих. Такова и Церковь, братья: ангелы Господа — это хорошие проповедники, проповедующие Христа, то есть они к Сыну Человеческому восходят и нисходят. Каким образом они восходят и как нисходят? От одного у нас имеется образец — послушай апостола Павла: то, что в отношении его обнаружим, тому поверим и в отношении других проповедников истины. Взгляни на Павла восходящего: Знаю человека во Христе, который назад тому четырнадцать лет (только не знаю — в теле или вне тела: Бог знает) восхищен был до третьего неба. И знаю о таком человеке (только не знаю — в теле или вне тела: Бог знает), что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать (2 Знаю человека во Христе, который назад тому четырнадцать лет (в теле ли — не знаю, вне ли тела — не знаю: Бог знает) восхищен был до третьего неба. 3 И знаю о таком человеке (только не знаю — в теле, или вне тела: Бог знает), 4 что он был восхищен в рай и слышал неизреченные слова, которых человеку нельзя пересказать. 2Кор 12:2−4). Послушал о восшедшем, послушай и о нисшедшем: И я не мог говорить с вами, братия, как с духовными, но как с плотскими, как с младенцами во Христе. Я питал вас молоком, а не твердою пищею? (1 И я не мог говорить с вами, братия, как с духовными, но как с плотскими, как с младенцами во Христе. 2 Я питал вас молоком, а не твердою пищею, ибо вы были еще не в силах, да и теперь не в силах, 1Кор 3:1−2). Тот, кто восшел, нисшел. Спроси, куда восшел? — До третьего неба. Спроси, куда нисшел? — Я сделался малым, — говорит он: мы были тихи среди вас, подобно как кормилица нежно обходится с детьми своими (7 мы могли явиться с важностью, как Апостолы Христовы, но были тихи среди вас, подобно как кормилица нежно обходится с детьми своими. 1Фес 2:7).

Трактат на Евангелие от Иоанна. Сl. 0278, 7.23.14.

Стих 18

Вы уже слышали, что Мессия — это Христос, вы уже слышали, что Христос — это Помазанник. Ведь помазанный камень он не так установил, чтобы приходить и поклоняться ему, иначе камень бы был идолом, а не знаком Христа. Следовательно, сооружен именно знак, поскольку наглядный образ был нужен, а обозначается им Христос.

Камень помазанный, но не идол.

Отчего же камень? Потому что: вот, Я полагаю в Сионе камень краеугольный, избранный, драгоценный; и верующий в Него не постыдится (6 Ибо сказано в Писании: вот, Я полагаю в Сионе камень краеугольный, избранный, драгоценный; и верующий в Него не постыдится. 1Пет 2:6; 16 Посему так говорит Господь Бог: вот, Я полагаю в основание на Сионе камень, камень испытанный, краеугольный, драгоценный, крепко утвержденный: верующий в него не постыдится. Ис 28:16). Отчего помазанный? Потому что имя Христос — от «хризмы»1.

Примечания

• 1 — Греч. и лат. сhrisma, «помазание».

Трактат на Евангелие от Иоанна. Сl. 0278, 7.23.4.