Пераклад П. Татарыновіча
1 І сталася, калі Езус скончыў гэтыя мовы, выйшаў з Галілеі й прыйшоў у граніцы Юдэі на той бок Ёрдану.
2 І пайшлі за ім вялікія грамады, а ён іх аздаравіў тамака.
3 І прыступілі да яго фарызэі й, спакушаючы яго, казалі: Ці можна чалавеку дзеля якой-небудзь прычыны пакінуць сваю жонку?
4 Ён-жа ў адказ ім гавора: Ці вы ня чыталі, што Той, каторы стварыў чалавека на пачатку, стварыў іх мужчынай і жанчынай?
5 І сказаў: «Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку й матку ды злучыцца з жонкай сваёю і будуць двое ў вадным целе» (Гэн. 2:24).
6 І так яны ўжо ня двое, але адно цела. Дык што Бог злучыў, чалавек няхай не разлучае.
7 Кажуць яму: А чаму-ж Майзей загадаў даць разводны ліст і пакінуць?
8 Сказаў ім: Майзей дзеля закамянеласьці сэрца вашага дазволіў вам кідаць вашы жонкі, але ад пачатку ня было гэтак.
9 А я вам кажу, хто-б пакінуў сваю жонку, акрамя дзеля чужалоства, ды ўзяў-бы другую, чужаложыць. І хто-б узяў пакіненую, чужаложыць.
10 Кажуць яму вучні ягоны: Калі гэтак стаіць справа чалавека з жонкаю, дык няварта жаніцца.
11 Ён-жа сказаў ім: Ня ўсе разумеюць гэтае слова, але каму дадзена.
12 Ёсьць бо еўнухі, якія гэткімі з лона маці радзіліся, і ёсьць еўнухі, якіх людзі гэтак абладзілі, і ёсьць еўнухі, што самы сябе ачысьцілі дзеля валадарства нябеснага. Хто можа ўцеець, хай уцее.
13 Тады прынясьлі да яго дзетак. каб узлажыў на іх рукі й памаліўся, а вучні сварыліся на іх.
14 Але Езус сказаў ім: Пусьцеце дзетак, не перашкаджайце ім прыйходзіць ка мне, бо гэтакіх ёсьць валадарства нябеснае.
15 І, ўзлажыўшы на іх рукі, адыйшоў адтуль.
16 І вось нехта, прыступіўшы, кажа яму: Вучыцель добры! Што мне зрабіць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?
17 Ён-жа сказаў яму: Чаму ты пытаеш мяне добрага? Адзін ёсьць добры, Бог. Калі-ж хочаш увайсьці ў жыцьцё, выпаўняй прыказанні.
18 Кажа яму: Які я? А Езус гавора: Не забівай, ня чужалож, не крадзі, ня сьветч хвальшыва.
19 паважай бацьку твайго й матку тваю, ды любі бліжняга свайго, як сябе самога.
20 Кажа яму юнак: Гэтага ўсяго я пільнаваўся ад маладосьці мае, чаго мне яшчэ не стае?
21 Сказаў яму Езус: Калі хочаш быць дасканальным, ідзі прадай што маеш ды дай убогім, а будзеш мець скарб у небе; і прыходзь ды йдзі за мною.
22 Калі-ж пачуў дзяцюк гэта слова, адыйшоў сумны, бо меў ён вялікую маемасьць.
23 А Езус сказаў сваім вучням: Сапраўды кажу вам, багатаму трудна ўвайсьці ў валадарства нябеснае.
24 І ячшэ кажу вам: Лягчэй вярблюду прайсьці праз голчына вуха, чымся багатаму ўвайсьці ў каралеўства нябеснае.
25 Пачуўшы гэта, вучні моцна дзівіліся й гаварылі: Дык хто-ж можа быць збаўлёны?
26 А Езус, спаглянуўшы, сказаў ім: У людзей гэта немагчыма, але ў Бога ўсё магчыма.
27 Тады Пётр, адазваўшыся, сказаў яму: Вось мы пакінулі ўсё й пайшлі за табою, што-ж будзе нам?
28 Езуз-жа сказаў ім: Сапраўды кажу вам, вы, што пайшлі за мною, ў новабыцьці, як Сын чалавечы засядзе на троне славы свае, засядзеце такжа на дванаццаці тронах, судзячы дванаццаць пакаленняў Ізраэля.
29 І кожны, хто-б пакінуў дом, ці братоў, або сёстраў, або бацьку, або матку, або жонку, або дзяцей, або поле дзеля майго імяні, ўстораз атрымае і здабудзе жыцьцё вечнае.
30 Многія-ж першыя будуць апошнімі, й апошнія першымі.
Новой Женевской Библии
19:3−6 позволительно человеку разводиться..? Вопрос фарисеев, видимо, выражает мнение равви Гиллеля, допускавшего развод даже по несущественной причине на основе Втор 24:1−4. Ему возражал другой раввин, Шаммай, считавший, что только супружеская измена может быть серьезным поводом для развода. Ответ Иисуса выходит за пределы казуистических толкований Второзакония и обращается к порядку творения, установленному Богом. Иисус считает, что развод в корне отрицает Божий порядок и саму природу брака.
19:7−8 Услышав, что думает Иисус о браке, фарисеи решили, что могут уличить Его в противоречии Моисею. Но Иисус объясняет, что Моисей (Втор 24:1−4) не защищал развод, а предусматривал, что делать в случае развода. Действительно, Втор 24:1−4 состоит из долгого вступительного «если», а заканчивается тем, что мужчине запрещается второй раз жениться на женщине, с которой он развелся.
19:9 не за прелюбодеяние. Греческое слово, переводимое здесь как «прелюбодеяние» («порнейя»), можно толковать достаточно широко: оно означает несколько грехов, в том числе прелюбодеяние как таковое. В этом исключительном случае, замечает Иисус, супружеская неверность разрушает завет, заключенный супругами и, таким образом, позволяет формально прекратить отношения, в сущности уже разорванные (см. Мал 2:16). См. статью «Брак и развод».
19:10 лучше не жениться. Ученики скептически реагируют на учение Иисуса о нерушимости брака. В ответ Иисус замечает, что, быть может, действительно лучше не жениться, но только при условии, что ты не женишься ради Царства, а не потому, что у Бога строгий взгляд на брак (1Кор 7:7−9).
19:14 пустите детей. Ученики считали, что дети будут мешать Иисусу; но Сам Он приветил их как подданных Царства и благословил. В Царство Божие входят Божией благодатью, а не своими заслугами, так что дети, существа зависимые, прежде прочих обретают благословение. См. статью «Крещение младенцев».
19:16 иметь жизнь вечную. То же, что «войти в Царство Божие» (ст. 24) и «спастись» (ст. 25).
19:21 продай имение твое. Это повеление показывает, что юноше недоставало решимости все оставить (16:24), положившись только на благодать Божию.
19:23−26 Поскольку богатство считалось в Палестине свидетельством Божиего благоволения, иудеи обычно думали, что богатые — самые вероятные «кандидаты» для Царства. Иисус изменил это представление, что и вызвало вопрос учеников: «так кто же может спастись?» (ст. 25).
19:28 судить. «Управлять», а не «выносить приговор».
19:29 получит во сто крат. Благодать спасения превосходит все, существующее в этом мире (1Кор 2:9).
19:30 будут первые последними. Земное положение и небесное не соответствуют одно другому, напротив, часто они диаметрально противоположны.