Пераклад Антонія Бокуна
1 І сталася, калі скончыў Ісус словы гэтыя, выйшаў з Галілеі і прыйшоў у межы Юдэйскія на той бок Ярдану.
2 І пайшлі за Ім шматлікія натоўпы, і Ён аздаравіў іх там.
3 І падыйшлі да Яго фарысэі, спакушаючы Яго і кажучы Яму: «Ці за ўсякую віну можна чалавеку разводзіцца з жонкаю сваёю?»
4 Ён жа, адказваючы, сказаў ім: «Ці вы не чыталі, што Той, Хто стварыў на пачатку, мужчынай і жанчынай стварыў іх?
5 І Ён сказаў: “Дзеля гэтага пакіне чалавек бацьку і маці, і прылепіцца да жонкі сваёй; і будуць двое адным целам”.
6 Так што яны ўжо ня двое, але адно цела. Вось жа, што Бог злучыў, тое чалавек няхай не разлучае».
7 Яны кажуць Яму: «Як тады Майсей даў прыказаньне даць разводны ліст і пакінуць яе?»
8 Ён кажа ім: «Майсей дзеля жорсткасьці сэрца вашага дазволіў вам разводзіцца з жонкамі вашымі, а на пачатку не было гэтак.
9 А Я кажу вам: хто пакіне жонку сваю не за распусту і ажэніцца з іншаю, той чужаложыць; і хто ажэніцца з разьведзенаю, чужаложыць».
10 Кажуць Яму вучні Ягоныя: «Калі гэткі абавязак чалавека да жонкі, не карысна жаніцца».
11 Ён жа сказаў ім: «Ня ўсе ўмяшчаюць слова гэтае, але каму дадзена.
12 Бо ёсьць скапцы, што з улоньня маці гэткімі нарадзіліся; і ёсьць скапцы, якія выпакладаныя людзьмі; і ёсьць скапцы, якія самі сябе выпакладалі дзеля Валадарства Нябеснага. Хто можа ўмясьціць, няхай умесьціць».
13 Тады прыносілі да Яго дзяцей, каб Ён усклаў на іх рукі і памаліўся; а вучні забаранялі ім.
14 А Ісус сказаў: «Пакіньце дзяцей і не забараняйце ім прыходзіць да Мяне; бо гэткіх ёсьць Валадарства Нябеснае».
15 І, усклаўшы на іх рукі, пайшоў адтуль.
16 І вось нехта, падыйшоўшы, сказаў Яму: «Настаўнік добры! Што мне зрабіць добрага, каб мець жыцьцё вечнае?»
17 Ён жа сказаў яму: «Чаму ты называеш Мяне добрым? Ніхто ня добры, акрамя аднаго Бога. Калі ж хочаш увайсьці ў жыцьцё, захоўвай прыказаньні».
18 Кажа Яму: «Якія?» Ісус жа сказаў: «Не забівай; не чужалож; не крадзі; ня сьведчы фальшыва;
19 шануй бацьку твайго і маці; і любі бліжняга твайго, як самога сябе».
20 Кажа Яму юнак: «Усё гэта я захаваў ад юнацтва майго. Чаго яшчэ мне не стае?»
21 Ісус прамовіў да яго: «Калі хочаш быць дасканалым, ідзі, прадай маёмасьць тваю і раздай убогім, і будзеш мець скарб у небе, і прыходзь, ідзі за Мною».
22 Пачуўшы гэтае слова, юнак адыйшоў засмучаны, бо меў вялікую маёмасьць.
23 А Ісус сказаў вучням Сваім: «Сапраўды кажу вам, што цяжка багатаму ўвайсьці ў Валадарства Нябеснае.
24 Зноў жа кажу вам: лягчэй вярблюду прайсьці праз вушка іголкі, чым багатаму ўвайсьці ў Валадарства Божае».
25 Пачуўшы гэтае, вучні Ягоныя надта дзівіліся, кажучы: «Хто ж тады можа быць збаўленым?»
26 А Ісус, паглядзеўшы, сказаў ім: «У людзей гэта немагчыма, а ў Бога ўсё магчыма».
27 Тады Пётар, адказваючы, сказаў Яму: «Вось, мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табою; што ж будзе нам?»
28 А Ісус сказаў ім: «Сапраўды кажу вам, што вы, якія пайшлі за Мною, у адроджаным [сьвеце], калі Сын Чалавечы сядзе на пасадзе славы Сваёй, сядзеце на дванаццаці пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраіля.
29 І кожны, хто пакінуў дамы, або братоў, або сёстраў, або бацьку, або маці, або жонку, або дзяцей, або палі дзеля імя Майго, атрымае ў стакроць больш і ўспадкаеміць жыцьцё вечнае.
30 Многія ж першыя будуць апошнімі, і апошнія — першымі.
Новой Женевской Библии
19:3−6 позволительно человеку разводиться..? Вопрос фарисеев, видимо, выражает мнение равви Гиллеля, допускавшего развод даже по несущественной причине на основе Втор 24:1−4. Ему возражал другой раввин, Шаммай, считавший, что только супружеская измена может быть серьезным поводом для развода. Ответ Иисуса выходит за пределы казуистических толкований Второзакония и обращается к порядку творения, установленному Богом. Иисус считает, что развод в корне отрицает Божий порядок и саму природу брака.
19:7−8 Услышав, что думает Иисус о браке, фарисеи решили, что могут уличить Его в противоречии Моисею. Но Иисус объясняет, что Моисей (Втор 24:1−4) не защищал развод, а предусматривал, что делать в случае развода. Действительно, Втор 24:1−4 состоит из долгого вступительного «если», а заканчивается тем, что мужчине запрещается второй раз жениться на женщине, с которой он развелся.
19:9 не за прелюбодеяние. Греческое слово, переводимое здесь как «прелюбодеяние» («порнейя»), можно толковать достаточно широко: оно означает несколько грехов, в том числе прелюбодеяние как таковое. В этом исключительном случае, замечает Иисус, супружеская неверность разрушает завет, заключенный супругами и, таким образом, позволяет формально прекратить отношения, в сущности уже разорванные (см. Мал 2:16). См. статью «Брак и развод».
19:10 лучше не жениться. Ученики скептически реагируют на учение Иисуса о нерушимости брака. В ответ Иисус замечает, что, быть может, действительно лучше не жениться, но только при условии, что ты не женишься ради Царства, а не потому, что у Бога строгий взгляд на брак (1Кор 7:7−9).
19:14 пустите детей. Ученики считали, что дети будут мешать Иисусу; но Сам Он приветил их как подданных Царства и благословил. В Царство Божие входят Божией благодатью, а не своими заслугами, так что дети, существа зависимые, прежде прочих обретают благословение. См. статью «Крещение младенцев».
19:16 иметь жизнь вечную. То же, что «войти в Царство Божие» (ст. 24) и «спастись» (ст. 25).
19:21 продай имение твое. Это повеление показывает, что юноше недоставало решимости все оставить (16:24), положившись только на благодать Божию.
19:23−26 Поскольку богатство считалось в Палестине свидетельством Божиего благоволения, иудеи обычно думали, что богатые — самые вероятные «кандидаты» для Царства. Иисус изменил это представление, что и вызвало вопрос учеников: «так кто же может спастись?» (ст. 25).
19:28 судить. «Управлять», а не «выносить приговор».
19:29 получит во сто крат. Благодать спасения превосходит все, существующее в этом мире (1Кор 2:9).
19:30 будут первые последними. Земное положение и небесное не соответствуют одно другому, напротив, часто они диаметрально противоположны.