1 І ў гэты час прыйшлі нікаторыя, (і) расказалі Яму пра галілейцаў, чыю кроў Пілат зьмяшаў зь іхнымі ахвярамі.
2 І, адказаўшы, Ісус сказаў ім: (вы) думаеце, што гэтыя галілейцы былі больш грэшныя за ўсіх галілейцаў, што так адпакутавалі?
3 Не, кажу вам, але калі ня пакаецеся, усе гэтаксама загінеце.
4 Альбо тыя васямнаццаць, на якіх упала вежа ў Сілааме і пабіла іх, думаеце, што яны былі вінаватыя больш за ўсіх людзей жывучых у Ярузаліме?
5 Не, кажу вам, але калі ня пакаецеся, усе гэтаксама загінеце.
6 І казаў гэтую прыповесьць: нехта меў у сваім вінаградніку пасаджаную смакоўніцу і прыйшоў шукаць на ёй плоду і ня знайшоў.
7 І сказаў (ён) вінаградару: вось, (я) трэйці год прыходжу шукаць плоду на гэтай смакоўніцы і ня знаходжу; сьсячы яе, на што (яна) і зямлю займае бяз карысьці?
8 Ён жа, адказаўшы, гаворыць яму: гаспадар! пакінь яе і на гэты год, пакуль я абкапаю яе і абкладу гноем,
9 і можа прынясе плод, калі ж не, (то) на той год сьсячэш яе.
10 І навучаў (Ён) у адной з сынагогаў па суботах.
11 І вось (там) была жанчына, якая васямнаццаць гадоў мела духа немачы; і была яна скорчыўшыся, і ня магла ані выпрастацца.
12 Убачыўшы ж яе, Ісус падазваў яе і сказаў ёй: жанчына! (ты) вызвалена ад немачы тваёй.
13 І ўсклаў на яе Рукі; і адразу выпрасталася, і славіла Бога.
14 Загаварыўшы ж начальнік сынагогі, абураючыся, што ў суботу Ісус аздаравіў, казаў народу: ёсьць шэсьць дзён, у якія належыць працаваць, у тыя прыходзьце (і) аздараўляйцеся, а ня ў дзень суботы.
15 Тады адказаў яму Госпад і сказаў: крывадушнік! кожны з вас у суботу ці ня адвязвае вала свайго ці асла ад ясьляў і вядзе паіць?
16 А гэтую дачку Абрагамавую, якую вось ўжо васямнаццаць гадоў, як зьвязаў шатан, ці ня належала вызваліць ад путаў гэтых у дзень суботы?
17 І калі гаварыў Ён гэтае, усе праціўнікі Ягоныя засароміліся; і ўвесь народ радаваўся з усіх слаўных учынкаў Ягоных.
18 (Ён) жа сказаў: да чаго падобна Каралеўства Бога, і да чаго прыпадобню яго?
19 Яно падобна да зярняці гарчычнага, якое, узяўшы, чалавек пасадзіў у садзе сваім, і (яно) вырасла і сталася вялікім дрэвам; і птушкі нябесныя гняздзіліся ў гольлі ягоным.
20 І яшчэ сказаў: да чаго прыпадобню Каралеўства Бога?
21 Яно падобна да рашчыны, якую жанчына, узяўшы, паклала ў тры меры мукі, пакуль ня ськісла ўсё.
22 І праходзіў па местах і сёлах, навучаючы і кіруючы шлях Свой да Ярузаліму.
23 І нехта сказаў Яму: Госпадзе! няўжо ратуюцца нямногія? Ён жа сказаў ім:
24 старайцеся ўвайсьці праз вузкія (або цесныя) вароты; бо многія, кажу вам, будуць памыкацца ўвайсьці ды ня здолеюць.
25 Калі гаспадар дому ўстане і зачыніць дзьверы, тады (вы), стоячы вонках, станеце стукаць у дзьверы і казаць: Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам. Але, адказаўшы, (ён) скажа вам: ня ведаю вас, адкуль вы.
26 Тады пачнецё гаварыць: мы елі і пілí перад Табою, і на вуліцах (нашых) Ты нас навучаў.
27 Але (Ён) скажа: кажу вам: ня ведаю вас, адкуль вы; адыдзеце ад Мяне ўсе, што чыняць беззаконьне.
28 Там будзе рыданьне (плач наўзрыд) і скрыгот зубоў, калі вы ўбачыце Абрагама, Ісагака, Якуба і ўсіх прарокаў ў Каралеўстве Бога, вас жа праганяемымі вон.
29 І прыйдуць з усходу і захаду, і з поўначы і поўдня і ўзьлягуць у Каралеўстве Бога.
30 І вось, ёсьць апошнія, якія будуць першымі, і ёсьць першыя, якія будуць апошнімі.
31 У гэны дзень падыйшлі нікаторыя хварысэі (і) казалі Яму: выйдзі і ідзі адсюль, бо Гірад хоча Цябе забіць.
32 І сказаў ім: пайшоўшы, скажыце гэтай лісіцы: вось, (Я) выганяю дэманаў і аздараўленьні чыню сёньня і заўтра, а на трэйці (дзень) скончу Сваю справу.
33 Але Мне належыць хадзіць сягоньня і заўтра і пасьлязаўтра, бо ня бывае, каб прарок загінуў вонках Ярузаліму.
34 Ярузалім, Ярузалім, (ты) што забіваеш прарокаў і што камянуеш пасланых да цябе! Колькі разоў хацеў (Я) сабраць дзяцей тваіх, як птушка (зьбірае) птушанят (сваіх) пад крылы, але (вы) ня захацелі.
35 Вось, пакідаецца вам дом ваш пусты. І кажу вам праўду, што ня ўбачыце Мяне, пакуль ня прыйдзе (час) калі скажаце: Багаслаўлены, Каторы ідзе ў Імя Госпада!
К этой главе нет комментариев.