1 Дух мой саслабеў, дні мае пагаслыя, і застаецца мне толькі магіла.
2 Хіба не кпіны акружаюць мяне, і не ў горычы хіба патанае вока маё?
3 Дай заклад за мяне перад Табою, і хто ж [іншы] у знак парукі стукне мяне па руцэ?
4 Сэрца іх аддаліў Ты ад разумення, таму яны не ўзвысяцца.
5 Абяцае блізкіх як здабычу, але вочы сыноў яго змарнеюць.
6 Ён паставіў мяне ў прымаўку народа і каб плявалі [мне] ў твар.
7 Пацямнела ад горычы вока маё, і члены цела майго сталіся, нібы цень.
8 Справядлівыя аслупянеюць, бачачы гэта, і бязгрэшны раззлуецца на бязбожніка.
9 І справядлівы будзе трымацца дарогі сваёй, а чысты дадасць моцы рукам.
10 Дык навярніцеся ўсе вы і прыходзьце, але я не знайду між вамі нікога разумнага.
11 Дні мае прамінулі, думкі мае і памкненні сэрца майго расцерушыліся.
12 Ператварылі яны ноч у дзень; ды зноў пасля цемры спяшаецца святло.
13 Калі і датрываю, то апраметная — дом мой; у цемры паслаў я ложак мой.
14 Сказаў я гнілізне: “Ты — бацька мой!”, “Маці мая і сястра мая!” — чарвям.
15 Дык дзе ж цяпер мая надзея і хто бачыць цярплівасць маю?
16 У апраметную найглыбейшую сыдуць усе справы мае, і ці будзе мне адразу супачынак у парахне?»
К этой главе нет комментариев.