1 У адказ сказаў Балдад Сугіт:
2 «Дакуль жа будзеце вы кідаць гэтыя словы? Перш зразумейце, а потым будзем гаварыць.
3 Чаму мы лічым сябе за жывёлу, і чаму мы ў пагардзе перад вамі?
4 Ты, што губіш душу сваю ў гневе сваім, ці ж праз цябе апусцее зямля ды з месца свайго скалы перамесцяцца?
5 Бо святло бязбожніка згасне і не заззяе полымя ад агню яго.
6 Пацямнее святло ў палатцы яго, і свяцільнік, які над ім, згасне.
7 Абмежаваныя будуць крокі моцы яго, і намер яго здрадзіць яму.
8 Ублыталіся ў сетку ногі яго, і ходзіць ён у путах.
9 Пятля трымае нагу яго, і сіло закрываецца над ім.
10 Схаваная на зямлі пастка [для] яго, а сіло [для] яго — на сцежцы.
11 Адусюль палохаюць яго жахі і агортваюць ногі яго.
12 Памяншаецца ад голаду дужасць яго, і загуба падрыхтаваная рэбрам яго.
13 Загуба з’ядае кавалкі скуры яго, а першародны смерці мардуе члены яго.
14 Выдаляецца надзея яго з палаткі яго, і Ты штурхаеш яго да цара жахаў.
15 Ты жывеш у палатцы, якой ужо няма ў яго, у жытле яго рассыпаецца серка.
16 Знізу падсыхаюць карані яго, а зверху вянуць галінкі яго.
17 Памяць аб ім знікне з зямлі, і не будзе ўслаўляцца імя яго на плошчах.
18 Прагоняць яго са святла ў цемру і прагоняць яго са свету.
19 Не будзе ані нашчадка яго, ані пакалення ў народзе яго, і не застанецца нічога ў месцы, дзе ён жыў.
20 У дзень яго аслупянеюць апошнія [нашчадкі], а першых апануе страх.
21 Дык вось што такое прытулкі несправядлівага, і гэткае месца таго, хто не ведае Бога».
К этой главе нет комментариев.