Пераклад Васіля Сёмухі
1 Грэх Юдаў напісаны жалезным разцом, алмазным вастрыём накрэсьлены на скрыжалі сэрца іхняга і на рагах ахвярнікаў іхніх.
2 Як пра сыноў сваіх, успамінаюць яны пра ахвярнікі свае і дубровы свае каля зялёных дрэў, на высокіх пагорках.
3 Гару Маю ў полі, маёмасьць тваю і ўсе скарбы твае аддам на рабунак, і ўсе вышыні твае — за грахі ва ўсіх межах тваіх.
4 І ты празь сябе пазбудзешся спадчыны тваёй, якую Я даў табе, і аддам цябе ў рабства ворагам тваім, у зямлю, якое ты ня ведаеш, бо вы запалілі агонь гневу Майго; ён будзе гарэць вечна.
5 Так кажа Гасподзь: пракляты чалавек, які спадзяецца на чалавека і плоць робіць сваёю апораю, і сэрца якога аддаляецца ад Госпада.
6 Ён будзе — як верас у пустыні і ня ўбачыць, калі прыйдзе добрае, і паселіцца ў мясьцінах скварных у стэпе, на зямлі неўрадлівай, неабжытай.
7 Дабраславёны чалавек, які спадзяецца на Госпада, і чыя надзея — Гасподзь.
8 Бо ён будзе як дрэва, якое пасаджана каля водаў і пускае сваё карэньне каля патока; ня ведае яно, калі настае сьпёка; лісьце ў яго зялёнае, і ў засушлівы час яно не баіцца і не перастае радзіць плады.
9 Падступнае сэрца чалавечае найбольш і да краю сапсаванае; хто спазнае яго?
10 Я, Гасподзь, пранікаю ў сэрца і выпрабоўваю ўсярэдзіне, каб даць кожнаму паводле шляху ягонага і паводле плёну дзеяў ягоных.
11 Курапатка садзіцца на яйкі, якіх ня несла; такі той, хто набывае багацьце няпраўдаю: ён пакіне яго на палове дзён сваіх, дурнем застанецца пры канцы сваім.
12 Трон славы, узвышаны ад пачатку, ёсьць месца асьвячэньня нашага.
13 Ты, Госпадзе, — надзея Ізраілева; усе, хто пакідае Цябе, пасаромяцца. «Тыя, што адступаюцца ад Мяне, будуць напісаны на пыле, бо пакінулі Госпада, крыніцу вады жывое»,
14 Ацалі мяне, Госпадзе, — і ацалёны буду; уратуй мяне — і ўратаваны буду; бо Ты — хвала мая.
15 Вось, яны кажуць мне: «дзе слова Гасподняе? няхай яно прыйдзе!»
16 Я не сьпяшаўся быць пастырам у Цябе і не хацеў бядотнага дня, Ты гэта ведаеш; што выйшла з вуснаў маіх — адкрыта перад абліччам Тваім.
17 Ня будзь страшны мне, Ты — надзея мая ў дзень бедства.
18 Хай сорам пакрые ганіцеляў маіх, а я ня буду пасаромлены; хай яны затрымцяць, а я не трымцецьму; навядзі на іх дзень бедства і паламай іх двайной ламатою.
19 Так сказаў мне Гасподзь: ідзі і стань у браме сыноў народу, у якую ўваходзяць цары Юдэйскія і празь якую яны выходзяць, і ва ўсіх брамах Ерусалімскіх,
20 і кажа ім: слухайце слова Гасподняе, цары Юдэйскія і ўся Юдэя і ўсе жыхары Ерусаліма, якія ўваходзяць праз гэтыя брамы
21 Так кажа Гасподзь: пільнуйце душы свае і не насеце ношак у суботні дзень, і ня ўносьце іх праз брамы Ерусалімскія.
22 І ня выносьце ношак з дамоў вашых у дзень суботні, не рабеце ніякае працы, сьвяткуйце дзень суботні так, як Я наказаў бацькам вашым,
23 якія, зрэшты, не паслухаліся і не прыхілілі вуха свайго, а зрабіліся цьвердалобымі, каб ня слухацца і ня прымаць настаўленьня.
24 І калі вы паслухаецеся Мяне ў тым, кажа Гасподзь, каб не насіць ношак праз брамы гэтага горада ў дзень суботні і каб сьвяткаваць суботу, ня робячы ў гэты дзень ніякае працы:
25 дык праз брамы гэтага горада будуць уваходзіць цары і князі, якія сядзяць на троне Давідавым, езьдзяць на калясьніцах і на конях, яны і князі іхнія, Юдэі і жыхары Ерусаліма, і горад гэты будзе жытлы вечна.
26 І будуць прыходзіць з гарадоў Юдэйскіх і з навакольляў Ерусаліма і зь зямлі Веньямінавай, і з раўніны і з гор і з поўдня, і прыносіць цэласпаленьне і ахвяру, і хлебнае прынашэньне і ліван, і падзякавальныя ахвяры ў дом Гасподні.
27 А калі не паслухаецеся Мяне ў тым, каб сьвяткаваць дзень суботні і не насіць ношак, уваходзячы ў брамы Ерусаліма ў суботні дзень, дык запалю агонь у брамах яго, — і ён паглыне харомы Ерусаліма і не патухне.
Новой Женевской Библии
17:1 Грех Иуды написан железным резцом. Т.е. высечен, подобно словам Закона.
на скрижали сердца. Ср. 31:33; Притч 3:3; Притч 7:3. В Новом Завете на скрижалях сердца записано Духом Божиим «письмо Христово» (2Кор 3:3).
на рогах жертвенников. Жертвенник, призванный быть средством искупления вины, будет напоминать Богу о совершенном против Него грехе.
17:2 о жертвенниках своих и дубравах своих. См. Исх 34:13; Втор 7:5.
у зеленых дерев, на высоких холмах. См. 2:20.
17:3 Гору Мою. Т.е. гору Сион, где располагался храм, разграбленный Навуходоносором (52:17−23).
17:4 наследия твоего, которое Я дал. Таким наследием была земля обетованная (см. 2:7).
17:5 проклят. См. 11:3. Проклятие следует за нарушением завета верности.
17:6 доброе. См. Втор 6:24; ср. 15:11.
на земле бесплодной. См. Втор 29:23.
17:7 надеется... упование. Господь по Своей природе есть источник всяческого упования (ср. Ис 7:9 и ком.). Сходство ст. 7:8 с Пс 1:1−3 убеждает в том, что надежда на Господа подразумевает послушание Его закону и согласие с Его деяниями (см. Иак 2:17).
17:9 См. статью «Свобода и рабство воли».
сердце. Сердце в Ветхом Завете означает не только средоточие чувств, но и всю душевную природу человека, включая его разум и волю (4:19; Притч 4:23; Притч 16:23).
17:10 проникаю... испытываю. См. 9:7; ср. 11:20.
внутренности. Здесь представлена связь между физическими и душевными качествами человека.
17:11 Этот стих составлен из двух пословиц (см. 8:7), где примеры также заимствованы из мира природы.
Куропатка... таков. Пословица подчеркивает пагубность неправды. См. обращенные к Давиду упреки Нафана (2Цар 12:1−7).
глупцом. См. Притч 23:4−5.
17:12 Престол славы. См. ком. к 14:21; ср. Пс 98:1.
от начала. Бог избрал Сион Своим престолом еще до того, как был построен храм Соломона (ср. Исх 15:17).
17:13 надежда Израилева. См. 14:8, 22. Целью упования должен быть Сам Бог, не Его храм.
написаны на прахе. Букв.: «на земле». Иногда это слово означает преисподнюю или смерть (Иов 7:21). Ср. Исх 32:32.
источник воды живой. Ср. 15:18.
17:15 где слово Господне? Недруги Иеремии обвиняли пророка во лжи главным образом до первого нашествия вавилонян (Втор 18:21−22). См. Мих 7:10; 2Пет 3:4.
17:18 вострепещут... бестрепетен. Ср. 11:20; 12:3; 15:15.
сугубым. См. 16:18, где это слово относится к прегрешениям Иудеи (см. Ис 40:2 и ком.).
17:19−27 Иеремия призывает народ соблюдать день субботний, напоминая о том, что послушание служит залогом благословения, а непокорность принесет осуждение.
17:19 в воротах сынов народа. Возможно, речь идет о вратах храма (см. 7:2), хотя слова пророка будут звучать и у городских ворот.
17:20 входящие сими воротами. Иеремия проповедует возле ворот, поскольку это было самым оживленным местом в городе (см. Неем 13:15, 19).
17:22 святите день субботний... отцам вашим. Этот стих напоминает об установлении празднования субботы (Исх 20:8−11; Втор 5:12−15; Ис 56:2; Неем 10:31).
17:25−26 В этих стихах (ср. 22:4) говорится о восстановлении династии Давида и связанного с ней общественного устройства, равно как и о возобновлении богослужений в храме (см. также 23:5−6; 30:9; 33:14−26).
17:27 в ворота. Если народ пренебрежет послушанием, то место, где было нарушено празднование субботы, будет уничтожено в первую очередь.
возжгу огонь... чертоги. Ср. Ам 1:4, 7, 10.