1 Ці сьмее хто з вас, маючы справу з другім, судзіцца перад нявернымі, саміж перад сьвятымі?
2 Няўжэ ня ведаеце, што сьвятыя будуць сьвет судзіць? А калі вы маеце судзіць куды меншыя справы?
3 Хіба ня ведаеце, што будзем судзіць Анёлаў? Наколькіж болей — справы сьвецкія?
4 А вы, судзячыся аб жыцьцёвых справах, ставіце сваімі судзьдзямі ня маючых павагі ў эклезіі.
5 На сорам вам кажу гэта! Няўжэ няма між вамі каго разумнага, што могбы рассуджваць між братамі сваімі?
6 А-то брат з братам судзіцца ды шчэ й перад няверцамі.
7 Ужо й тое паніжаюча для вас, што вы наагул судзіцеся між сабою. Чамуб вам не аставацца лепш ужэ пакрыўджанымі? Чамуб лепей не цярпець шкоды?
8 Вы-ж, наадварот, самі крыўдзіце й абдзіраеце, і-то братоў.
9 Ці ня ведаеце, што несправядлівыя валадарства Божага не ўнасьледзяць? Не манеце сабе: ані распусьнікі, ані балванаверцы, ані чужаложнікік, ані разнузданыя, ані садомцы,
10 ані зладзеі, ані прагавітыя, ані п’яніцы, ні зламоўцы, ані грабежнікі — валадарства Божага не ўнасьледзяць.
11 І гэткімі былі некаторыя з вас; але ўжо абмытыя, але асьвенчаныя, але усправядліўленыя ў імя Усеспадара нашага Езуса Хрыстуса і ў Духу Бога нашага.
12 «Усё мне можна,» — але ня ўсё карыснае; «усё мне можна», — але нічога не павінна мною валадаць.
13 Яда для жывата, а жывот для яды; але Бог зьністожыць і адно і другое. Цела-ж не для распусты, але для Усеспадара, а Усеспадар для цела.
14 Бог-жа і Усеспадара быў з гробу падняў, ды й нас падыме моцай сваёю.
15 Ціж ня ведаеце, што целы вашыя — гэта чэлесы Хрыстуса? Узяўшы тады чэлесы Хрыстуса, зраблю іх чэлесамі блудніцы? Ніколі!
16 Хіба ня ведаеце, што хто суспаляецца з блудніцай, ёсьць адным целам зь ёю? Сказана бо: Двоя будуць у вадным целе (Быць. 2:24).
17 А хто суспаляецца з Усяспадарам, ёсьць із Ім адным духам.
18 Уцякайце ад распусты! Усякі грэх, якога дапускаецца чалавек, ёсьць по-за целам; але хто дапускаецца распусты, грэшыць проціў свайго цела.
19 Ціж ня ведаеце, што цела ваша ёсьць сьвятыняй Духа Сьвятога, Якога маеце ад Бога, і вы — не свае (Кар. 6:16).
20 Бо вы куплены за высокую цану. Хвалеце, восьжа, і насеце Бога ў целе вашым!
Стих 4
Итак, апостол желал, чтобы такие дела судили мудрые, верные и святые судьи, зарекомендовавшие себя в разных местах, а не люди, которые, проповедуя Евангелие, перемещались из одного места в другое... Если же не было мудрых судей, то следовало, как того хотел апостол, назначать их даже из ничего не значащих, так чтобы дела христиан не выносились на широкую публику.
О делах монашеских 29. CSEL 41:587.
Стих 11
Павел говорит, что они изменились к лучшему: не то чтобы вообще избавились от греха (что в этой жизни невозможно), но перестали подчиняться желанию греха (что в добропорядочной жизни возможно).
Источник: Против Юлиана 16.49. PL 44:850