1 Як адважаецца хто з вас, маючы справу з другім, судзіцца перад няправеднымі, а не перад сьвятымі?
2 Хіба ня ве́даеце, што сьвятыя будуць судзіць сьве́т? Калі-ж вамі будзе суджаны сьве́т, дык няўжо-ж вы ня вартыя судзіць найме́ншае?
3 Ці-ж ня ве́даеце, што мы судзіць будзем ангелаў, ня толькі справы жыцьцевыя?
4 Дык вы, калі маеце судзіцца аб жыцьцёвыя справы, стаўляйце сваімі судзьдзямі нікчэмных у царкве́.
5 На сорам вам кажу: няўжо-ж няма між вамі ніводнага разумнага, што мог-бы рассудзіць сярод братоў сваіх?
6 А то брат з братам судзіцца, і гэта перад няве́руючымі!
7 І тое ўжо ве́льмі сорамна для вас, што вы маеце суды між сабою. Чаму-б вам ня ле́пей быць пакрыўджанымі? Чаму-б вам ня лепей ме́ць шкоду?
8 Але вы самі крыўдзіце, абдзіраеце, дый гэта братоў!
9 Ці ня ве́даеце, што няправедныя царства Божага не ўнасьле́дуюць? Не ашуківайце сябе́: ані блуднікі, ані ідалапаклоньнікі, ані распусьнікі, ані пястуны, ані мужаложнікі,
10 ані зладзе́і, ані падкупныя, ані п’яніцы, ані зламоўныя, ані драпе́жнікі — ня возьмуць у спадчыну Царства Божага.
11 І гэткімі былі некаторыя з вас; але вы абмыліся, але асьвяньціліся, але апраўдаліся іменем Госпада нашага Ісуса Хрыста і Духам Бога нашага.
12 Усё мне́ можна, але ня ўсё карысна; ўсё мне́ можна, але нічому ня дам валадаць мною.
13 Ежа для чэрава, і чэрава для е́жы; але Бог зьніштожыць тое і другое. Це́ла-ж не для распусты, але для Госпада, і Госпад для це́ла.
14 Бог падняў Госпада, падыме й нас сілаю Свае́ю.
15 Хіба ня ве́даеце, што це́лы вашыя есьць чле́ны Хрыстовыя? Дык ці-ж, узяўшы чле́ны Хрыста, зро́блю іх чле́намі блудніцы? Хай жа ня будзе!
16 Ці-ж ня ве́даеце, што, хто злучаецца з блудніцаю, есьць адно це́ла (з ёю)? Бо сказана: двое будуць адно це́ла (Быцьцё 2:24).
17 А хто злучаецца з Госпадам, ёсьць адзін дух (з Госпадам).
18 Уцякайце ад блуду; усякі грэх, які робіць чалаве́к, ёсьць вонках це́ла, а блуднік грашыць супраць уласнага це́ла.
19 Ці ня ве́даеце, што це́лы вашыя ёсьць храм Духа Сьвятога, Які ў вас, Якога вы маеце ад Бога, і вы не свае́?
20 Бо вы куплены дарагою цаною. Дзеля гэтага выслаўляйце Бога у це́ле вашым і ў духу вашым, якія ёсьць Божымі.
Стих 4
Итак, апостол желал, чтобы такие дела судили мудрые, верные и святые судьи, зарекомендовавшие себя в разных местах, а не люди, которые, проповедуя Евангелие, перемещались из одного места в другое... Если же не было мудрых судей, то следовало, как того хотел апостол, назначать их даже из ничего не значащих, так чтобы дела христиан не выносились на широкую публику.
О делах монашеских 29. CSEL 41:587.
Стих 11
Павел говорит, что они изменились к лучшему: не то чтобы вообще избавились от греха (что в этой жизни невозможно), но перестали подчиняться желанию греха (что в добропорядочной жизни возможно).
Источник: Против Юлиана 16.49. PL 44:850