1 Чаму народы бунтуюцца, і людзі дарэмнае задумляюць?
2 Узьнімаюцца цары зямныя, і князі радзяцца адзін з адным супраць Госпада й Памазанца Ягонага:
3 Парвема кайданы іх і путы іхнія скіньма з сябе!
4 Той, што жыве ў небе, сьмяецца: Госпад зьдзекуецца над імі.
5 І кажа да іх у гневе Сваім і ярасьцяй Сваею пужае іх:
6 Гэта Я паставіў Цара Майго на Сыоне, гарэ Маёй сьвятой!
7 Дайце мне абвясьціць, што Госпад сказаў да мяне: Ты-ж Сын Мой, сягоньня спарадзіў Я Цябе!
8 Зажадай ад Мяне, і дам Табе народы зямлі ў спадчыну і межы зямныя ў валаданьне Табе.
9 Паліцай зялезнай паб’еш іх, быццам начыньне глінянае скрышыш.
10 Дык апамятайцеся, цары, зразумейце перасьцярогу, судзьдзі зямныя!
11 Служыце Госпаду са страхам і радуйцеся з дрыжаньнем.
12 Слаўце Сына, каб не разгневаўся, ды каб вы ня згінулі на дарозе сваей, бо неўзабаве ўзгарыцца гнеў Яго! Шчасьлівыя ўсе, што ў Ім прыпынку шукаюць.
К этой главе нет комментариев.