Пераклад Анатоля Клышкi
1 І я пачуў з храма гучны голас, які казаў сямі Анёлам: Ідзіце і выліце сем чашаў гневу Божага на зямлю.
2 І пайшоў першы і выліў сваю чашу на зямлю; і ўзніклі нясцерпныя і злаякасныя раны на людзях, якія мелі кляймо звера і пакланяліся яго вобразу.
3 І другі выліў сваю чашу ў мора: і яно зрабілася крывёю, як ў мерцвяка, і кожная жывая душа, што была ў моры, памерла.
4 І трэці выліў сваю чашу ў рэкі і крыніцы водаў, і яны зрабіліся крывёю.
5 І я пачуў Анёла водаў, які казаў: Праведны34 Ты, Хто ёсць і Хто быў, Святы, бо Ты прысудзіў гэта,
6 бо яны пралілі кроў святых і прарокаў, і Ты даў ім піць кроў, яны таго вартыя.
7 І я пачуў голас ад ахвярніка: Так, Госпадзе Божа [Усемагутны], праўдзівыя і справядлівыя Твае суды.
8 І чацвёрты выліў сваю чашу на сонца: і дадзена было яму паліць людзей агнём.
9 І апалены былі людзі вялікаю спёкай і зневажалі імя Бога, Які мае ўладу над гэтымі напасцямі, і не пакаяліся, каб узнесці Яму славу.
10 І пяты выліў сваю чашу на трон звера, і зрабілася яго царства змрочным, і яны кусалі языкі свае ад болю.
11 І зневажалі Бога Нябеснага ад сваіх боляў і ад сваіх ранаў, і не пакаяліся ў сваіх учынках.
12 І шосты выліў сваю чашу на вялікую раку Еўфрат; і высахла яе вада, каб была падрыхтавана дарога цароў, якія — ад усходу сонца.
13 І я ўбачыў: як выходзілі з зяпы дракона, і з пашчы звера, і з вуснаў ілжэпрарока — тры нячыстыя духі, як жабы;
14 бо гэта духі дэманаў, якія робяць знакі і выходзяць да цароў усяго населенага абшару, каб сабраць іх на вайну вялікага дня Бога Усемагутнага.
15 Вось, прыходжу як злодзей. Шчаслівы той, хто чуйны і сцеражэ сваю вопратку, каб не хадзіць яму голым і каб не бачылі яго сораму.
16 І ён сабраў іх на месца, якое называецца па-яўрэйску Гармагедон.
17 І сёмы [Анёл] выліў сваю чашу на паветра: і з храма [нябеснага] ад трона зышоў гучны голас, які казаў: Збылося!
18 І былі маланкі, і галасы, і грамы, і быў вялікі землятрус, якога не было з тае пары, як чалавек з’явіўся на зямлі, такі землятрус, такі вялікі!
19 І вялікі горад распаўся на тры часткі, і гарады народаў палі. І вялікі Вавілон успомнены быў перад Богам, каб даць яму чашу віна лютасці Яго гневу.
20 І кожны востраў уцёк, і гор не знайшлося.
21 І град вялікі, велічынёю з талент, сходзіць з неба на людзей; і людзі зневажалі Бога за напасць з градам, бо яго напасць надта вялікая.
Новой Женевской Библии
16:2 гнойные раны. Ср. Исх 9:8−12.
16:3−4 кровь. Ср. Исх 7:14−24.
16:10 мрачно. Ср. Исх 10:21−23.
16:14 чтобы собрать их на брань. Битва эта описывается в нескольких места Откровения, и всякий раз более подробно и точно; эти описания имеют своей основой эсхатологическую битву Гога и Магога, описанную в 38 и 39 главах книги пророка Иезекииля. На протяжении истории Церкви бывали времена, когда противостояние между Богом и силами сатаны обострялось (2:10, 13), но наибольшее напряжение это противостояние будет иметь перед Вторым пришествием Христа (19:11−21).
16:16 Армагеддон. Очевидно, имеется в виду равнина города Мегиддон, расположенного на главном пути, соединявшем Месопотамию и Египет.
16:17−21 Седьмая чаша завершает цикл язв. Как и другие кары, эта заканчивается описанием Второго пришествия Христа (Введение: Характерные особенности и темы), хотя символика Второго пришествия здесь не столь явна, как в других местах. В 15:1 уже указывалось на то, что конец гнева Божия наступит с излиянием седьмой чаши; исчезновение всех островов и гор (16:20) соответствует последнему землетрясению, описанному в 6:14 и 20:11 (Евр 12:26−27). В другом месте непосредственно за падением Вавилона следует брачный пир Агнца (19:1−10); в 17:14−17 падение Вавилона соединено с последней битвой, которая происходит при Втором пришествии (19:11−21). Всякий раз образ последней битвы в книге Откровение заимствуется из 38 и 39 глав книги Иезекииля (см. ком. к 16:14).
16:17−21 Ср. Иез 38:19−23.