Пераклад Васіля Сёмухі
1 Дачуліся апосталы і браты, якія былі ў Юдэі, што і язычнікі прынялі слова Божае.
2 І калі Пётр прыйшоў у Ерусалім, абрэзаныя дакаралі яго,
3 кажучы: ты хадзіў да людзей неабрэзаных і еў зь імі.
4 А Пётр пачаў ім пераказваць па парадку, кажучы:
5 у горадзе Ёпіі я маліўся і ў жарсьці бачыў уяву: сыходзіў нейкі посуд, нібы вялікае палатно, за чатыры рагі апусканае зь неба, і спусьцілася да мяне;
6 я паглядзеў у яго і, разглядваючы, убачыў чатырногаў зямных, зьвяроў, плазуноў і птушак нябесных.
7 І пачуў я голас, які сказаў мне: устань, Пётр, закалі і еж.
8 А я сказаў: не, Госпадзе, нішто паганае альбо нячыстае ніколі не ўваходзіла ў вусны мае.
9 І адказваў мне голас другі раз зь неба: што Бог ачысьціў, таго ты не ўважай за нячыстае.
10 Гэта было тройчы; і зноў узьнялося ўсё на неба.
11 І вось, у тую ж самую часіну трох чалавек, пасланых з Кесарыі да мяне, спыніліся перад домам, дзе быў я.
12 Дух сказаў мне, каб я ішоў зь імі, зусім не сумняваючыся; пайшлі са мною і гэтыя шэсьць братоў, і мы прыйшлі ў дом таго чалавека.
13 Ён расказаў нам, як ён бачыў у доме сваім анёла (сьвятога), які стаў і сказаў яму: пашлі ў Ёпію людзей і пакліч Сымона, якога завуць Пятром;
14 ён скажа табе словы, якімі ўратуешся ты і ўвесь дом твой.
15 А калі я пачаў прамаўляць, зыйшоў на іх Дух Сьвяты, як і на нас спачатку.
16 Тады ўзгадаў я слова Госпада, як Ён казаў: Ян хрысьціў вадою, а вы будзеце ахрышчаны Духам Сьвятым.
17 І вось, калі Бог даў ім такі самы дар, як і нам, што ўверавалі ў Госпада Ісуса Хрыста, дык хто ж я, каб мог усупрацівіцца Богу?
18 Выслухаўшы гэта, яны супакоіліся і праславілі Бога, кажучы: відаць, і язычнікам даў Бог пакаяньне ў жыцьцё.
19 Тым часам тыя, што расьсеяліся ад ганеньняў, якія былі пасьля Сьцяпана, пайшлі да Фінікіі і Кіпра і Антыахіі, нікому не прапаведуючы слова, апрача Юдэяў.
20 А былі сярод іх і некаторыя Кіпрэйцы і Кірынейцы, якія, прыйшоўшы ў Антыахію, прамаўлялі да Элінаў, зьвястуючы Госпада Ісуса.
21 І была рука Гасподняя зь імі, і вялікае мноства ўвераваўшы навярнуліся да Госпада.
22 Дайшло слова пра іх да царквы Ерусалімскай, і даручылі Варнаву ісьці ў Антыахію.
23 Ён, як прыйшоў і ўбачыў мілату Божую, узрадаваўся і ўгаворваў усіх намерамі сэрца трымацца Госпада;
24 бо ён быў муж добры і поўны Духа Сьвятога і веры. І прыхілілася многа людзей да Госпада.
25 Потым Варнава пайшоў у Тарс шукаць Саўла і, знайшоўшы яго, прывёў у Антыахію.
26 Цэлы год зьбіраліся яны ў царкве і вучылі многа людзей; і вучні ў Антыахіі ўпяршыню пачалі называцца хрысьціянамі.
27 Тымі днямі прыйшлі зь Ерусаліма ў Антыахію прарокі.
28 І адзін зь іх, якога звалі Агаў, устаўшы, перш абвясьціў Духам, што па ўсім сьвеце будзе вялікі голад, які і быў пры кесары Клаўдзіі;
29 тады вучні пастанавілі, кожны паводле дастатку свайго, паслаць дапамогу братам, якія жывуць у Юдэі,
30 што і зрабілі, паслаўшы сабранае да прасьвітараў праз Варнаву і Саўла.
Новой Женевской Библии
11:2 обрезанные. Христиане из иудеев.
11:3 к людям необрезанным. Имеются в виду необрезанные язычники — Корнилий и его домашние.
ел с ними. Иудеи не принимали необрезанных, так как те не соблюдали ветхозаветных постановлений о пище (Лев, гл. 11) и обрядовых омовений (Мк 7:5).
11:14 спасешься ты и весь дом твой. Спасающая благодать Божия может распространяться на целые семейства; понятие об этом содержится как в ВЗ (напр., Авраам, Исаак и Иаков и их семьи), так и в НЗ (Лк 19:9; Деян 2:38−39; Деян 16:31).
11:17 кто же я, чтобы мог воспрепятствовать Богу? Петр подчеркивает великую цель Бога: спасти и иудеев, и язычников. Несомненно, некоторые из присутствующих вспомнили обетование Божие Аврааму:»... благословятся в тебе все племена земные» (Быт 12:3; ср. Гал 3:8).
11:18 покаяние в жизнь. В библейском понимании покаяние означает печаль о грехе и отвращение от него, что дает новое направление жизни (26:20), ведет к прощению грехов (Мк 1:4; Лк 24:47) и вечной жизни (11:18). Об истинности покаяния судят по его плодам (26:20; Лк 3:8).
11:21 рука Господня. Евангелие проповедовали люди, но спасение множеству народа подавал Бог (2:38; ср. Ис 55:6−7).
11:26 стали называться Христианами. В НЗ термин «христиане» встречается только трижды: здесь, в Деян 26:28 и в 1Пет 4:16. Иосиф Флавий («Иудейские древности», 18.64) определяет значение его как «принадлежащий Христу» или «следующий за Христом» («род Христов»). Этот термин впервые употребили здесь либо сами христиане, чтобы отличать себя от последователей других религий, либо он был дан им, как бы в насмешку, их врагами.
11:28 по всей вселенной. Греч.: «ойкумене». Означает «вся (обитаемая) земля», «весь мир» (откуда современное слово «экуменический» — «всемирный»).