Пераклад Васіля Сёмухі
1 Калі ўсе цары Амарэйскія, якія жылі па гэты бок Ярдана да мора, і ўсе цары Ханаанскія, якія каля мора, пачулі, што Гасподзь высушыў воды Ярдана перад сынамі Ізраілевымі, пакуль пераходзілі яны, тады аслабла сэрца іхняе, і ня стала ўжо ў іх духу супроць сыноў Ізраілевых.
2 У той час сказаў Гасподзь Ісусу: зрабі сабе вострыя нажы і абрэж сыноў Ізраілевых другі раз.
3 І зрабіў сабе Ісус крамянёвыя нажы, і абрэзаў сыноў Ізраільскіх на пагорку Аралот.
4 Вось прычына, чаму абрэзаў Ісус увесь народ, які выйшаў зь Егіпта, мужчынскага полу; усе здольныя ваяваць памерлі ў пустыні па дарозе, пасьля выхаду зь Егіпта;
5 а ўвесь народ, што выйшаў, быў абрэзаны, а ўвесь народ, які нарадзіўся ў пустыні ў дарозе, пасьля выхаду зь Егіпта, ня быў абрэзаны;
6 бо сыны Ізраілевыя сорак гадоў хадзілі па пустыні, пакуль не перамёр увесь народ, здольны да вайны, які выйшаў зь Егіпта, бо не паслухаліся голасу Гасподняга, а ім Гасподзь прысягаўся, што яны ня ўбачаць зямлі, якую Гасподзь з прысягаю абяцаў бацькам іхнім, даць зямлю, дзе малако і мёд,
7 а замест іх паставіў сыноў іхніх. Гэтых абрэзаў Ісус, бо яны былі неабрэзаныя; бо іх, у дарозе, не абрэзалі.
8 Калі ўвесь народ быў абрэзаны, заставаўся ён на сваім месцы ў табары, пакуль ня выздаравеў.
9 І сказаў Гасподзь Ісусу: сёньня Я зьняў з вас сарамату Егіпецкую. Чаму і называецца тая мясьціна «Галгал» аж да сёньня.
10 І стаялі сыны Ізраілевыя табарам у Галгале і ўчынілі Пасху ў чатырнаццаты дзень месяца ўвечары на раўнінах Ерыхонскіх;
11 і на другі дзень Пасхі пачалі есьці з пладоў зямлі гэтай, праснакі і сушаныя зярняты ў самы той дзень;
12 а манна перастала падаць на другі дзень пасьля таго, як яны пачалі есьці плады зямлі, і ня было болей манны ў сыноў Ізраілевых, а яны елі ў той год плады зямлі Ханаанскай.
13 Ісус, будучы паблізу Ерыхона, зірнуў і бачыць, і вось стаіць перад ім чалавек, і ў руцэ ў яго аголены меч. Ісус падышоў да яго і сказаў яму: ці наш ты, ці зь непрыяцеляў нашых?
14 Ён сказаў: не, я правадыр войска Гасподняга, цяпер прыйшоў. Ісус упаў тварам сваім на зямлю і пакланіўся і сказаў яму: што гаспадар мой скажа рабу свайму?
15 Правадыр войска Гасподняга сказаў Ісусу: здымі абутак твой з ног тваіх, бо месца, на якім ты стаіш, сьвятое. Ісус так і зрабіў.
16 Ерыхон замкнуўся і быў замкнуты ад страху сыноў Ізраілевых: ніхто ня выходзіў і ніхто не ўваходзіў.
Комментарии Скоуфилда
3 Обрезание — это «знамение» Авраамова завета (Быт 17:7−14; Рим 4:11). В последние годы Египетского рабства и в период странствования по пустыне этот отделяющий евреев признак находился в пренебрежении (ср. с Ис 4:24−26). В Новом Завете в качестве аналогичных отрицательных признаков выступают полпытки верующих сообразовать свое поведение с «миром», отказ верующего открыто отождествить себя со Христом в Его смерти и воскресении (Рим 6:2−11; Гал 6:14−16). Духовно это означало бы стремление подавлять, умерщвлять дела плоти силою Святого Духа (Рим 8:13; Гал 5:16−17; Кол 2:11−12; 3:5−10).
11 Манна — прообраз Христа в Его униженной «земной» жизни, когда Его лишь «знали по плоти», и когда Он отдал плоть Свою, чтобы уверовавшие в Него получили жизнь вечную (Ин 6:49−51). А «произведения земли Ханаанской» — это Христос воскресший, прославленный и пребывающий на небесах. Сопереживания со Христом на земле, «распятым в немощи», соответствуют страданиям пережитым евреями в пустыне. Опыт, который способен дать верующему место на небесах, требует постижения силы Его воскресения (2Кор 5:16; 13:4; Флп 3:10; Еф 1:15−23). Разница между теми, кто уже поняли это и теми, кто не понял та же, что между питающимися «молоком» и перешедшими на «твердую пищу» (1Кор 3:1−2; Евр 5:12−14; 6:1−3).