Пераклад Яна Станкевіча
1 І было, як пачулі ўсі каралі Аморэйскія, каторыя на гэтым баку Ёрдану, к мору, і ўсі каралі Канаанскія, каторыя ля мора, што высушыў СПАДАР ваду Ёрдану перад сынамі Ізраелявымі, пакуль пераходзілі яны, тады скволела сэрца іхнае, і ня стала ўжо ў іх духу перад сынамі Ізраелявммі.
2 Таго часу сказаў СПАДАР Ігошуу: «Зрабі сабе мячы з крамянёў і ўзноў абрэж сыноў Ізраелявых другім наваратам».
3 І зрабіў сабе Ігошуа мячы з крамянёў, і абрэзаў сыноў Ізраелявых на «Ўзгорку абразаньня».
4 І во прычына, чаму абрэзаў Ігошуа ўвесь люд, каторы вышаў зь Ягіпту, мужчынаў: усі здольныя да вайны памерлі на пустыні на дарозе, па выхадзе зь Ягіпту;
5 Бо абрэзаны быў увесь люд, што вышаў; але ўвесь люд, што радзіўся на пустыні на дарозе, па выхадзе зь Ягіпту, ня быў абрэзаны;
6 Бо сорак год хадзілі сынове Ізраелявы па пустыні, пакуль ня скончыўся ўвесь народ, здольны да вайны, што вышаў зь Ягіпту, каторыя ня слухалі голасу СПАДАРА, і каторым СПАДАР прысягаў, што яны не абачаць зямлі, праз каторую прысягаў СПАДАР бацьком іхным, даць нам зямлю, ідзе цячэць малако а мёд.
7 А сыноў іхных, каторых устанавіў замест іх, абрэзаў Ігошуа, бо яны былі не абразаныя; бо не абразалі іх на дарозе.
8 І было, як скончылі абразаць увесь народ, то заставаўся ен на сваіх месцах у табару, пакуль не ачуняў.
9 І сказаў СПАДАР Ігошуу: «Сядні Я скаціў з вас ган ягіпецкі». Затым і завецца тое месца «Ґілґал», нават дагэгуль.
10 І разьлягліся сынове Ізраелявы табарам у Ґілґале, і рабілі Пасху на чатырнанцаты дзень месяца ўвечары на раўнінах Ерыхонскіх.
11 І елі з пладоў зямлі на другі дзень Пасхі праснакі а сушаныя зярняты таго ж дня.
12 А манна перастала падаць назаўтрае, як яны елі з пладоў зямлі, і ня было болей манны ў сыноў Ізраелявых, але яны елі таго году плады зямлі Канаанскае.
13 І было, як быў Ігошуа ля Ерыхону, і ўзьняў вочы свае, і абачыў, і вось, чалавек стаіць перад ім, і ў руццэ ягонай меч на галі. Ігошуа падышоў да яго й сказаў яму: «Ці ты наш, ці зь непрыяцеляў нашых?»
14 Ён сказаў: «Не; бо я вайводца войска СПАДАРОВАГА, цяпер прышоў». Ігошуа паў відам сваім на зямлю, і пакланіўся, і сказаў яму: «Што спадар мой скажа слузе свайму?»
15 І сказаў вайводца войска СПАДАРОВАГА Ігошуі: «Здыймі вобуй свой з нагі свае, бо месца, на каторым ты стаіш, сьвятое». І зрабіў Ігошуа так.
Комментарии Скоуфилда
3 Обрезание — это «знамение» Авраамова завета (Быт 17:7−14; Рим 4:11). В последние годы Египетского рабства и в период странствования по пустыне этот отделяющий евреев признак находился в пренебрежении (ср. с Ис 4:24−26). В Новом Завете в качестве аналогичных отрицательных признаков выступают полпытки верующих сообразовать свое поведение с «миром», отказ верующего открыто отождествить себя со Христом в Его смерти и воскресении (Рим 6:2−11; Гал 6:14−16). Духовно это означало бы стремление подавлять, умерщвлять дела плоти силою Святого Духа (Рим 8:13; Гал 5:16−17; Кол 2:11−12; 3:5−10).
11 Манна — прообраз Христа в Его униженной «земной» жизни, когда Его лишь «знали по плоти», и когда Он отдал плоть Свою, чтобы уверовавшие в Него получили жизнь вечную (Ин 6:49−51). А «произведения земли Ханаанской» — это Христос воскресший, прославленный и пребывающий на небесах. Сопереживания со Христом на земле, «распятым в немощи», соответствуют страданиям пережитым евреями в пустыне. Опыт, который способен дать верующему место на небесах, требует постижения силы Его воскресения (2Кор 5:16; 13:4; Флп 3:10; Еф 1:15−23). Разница между теми, кто уже поняли это и теми, кто не понял та же, что между питающимися «молоком» и перешедшими на «твердую пищу» (1Кор 3:1−2; Евр 5:12−14; 6:1−3).