Пераклад Васіля Сёмухі
1 Слова Гасподняе, якое было Ёілю, сыну Ватуілаваму.
2 Слухайце гэта, старцы, і ўважайце, усе жыхары зямлі гэтай: ці бывала такое ў дні вашыя альбо ў дні бацькоў вашых?
3 Перадайце пра гэта дзецям вашым; а дзеці вашыя хай скажуць сваім дзецям, а іхнія дзеці — наступнаму роду;
4 пазасталае ад вусеня ела саранча, пазасталае ад саранчы елі чэрві, а пазасталае ад чарвей даелі жукі.
5 Прачнецеся, п’яніцы, і плачце і галасеце, усе, хто п’е віно, на вінаградным соку, бо ён адабраны ад вуснаў вашых!
6 Бо прыйшоў на зямлю маю народ моцны і безьлічны; зубы ў яго — зубы ільвіныя, і сківіцы ў яго як у львіцы.
7 Спустошыў ён вінаградную лазу маю, а смакоўніцу маю абламаў, абадраў яе нагола і кінуў; пабялелі галіны ў яе,
8 Галасі, як маладая жонка, аперазаўшыся вярэтаю, па мужы маладосьці сваёй!
9 Спынілася хлебнае прынашэньне і паліваньне ў доме Гасподнім; плачуць сьвятары, служкі Гасподнія.
10 Спустошана поле, наракае зямля; бо зьнішчаны хлеб, высах вінаградны сок, зьвяла масьліна.
11 Чырванейце ад сораму, земляробы, галасеце, вінаградары, па пшаніцы і ячмені, бо загінула жніво ў полі,
12 засохла вінаградная лаза і смакоўніца зьвяла; гранатавае дрэва, пальма і яблыня — усе дрэвы ў полі пасохлі; таму і весялосьць у сыноў чалавечых зьнікла.
13 Аперажэцеся вярэтаю і плачце, сьвятары! галасеце, служкі алтара! увайдзеце, начуйце ў вярэтах, службіты Бога майго! бо ня стала ў доме Бога вашага хлебнага прынашэньня і паліваньня.
14 Назначце пост, абвясьцеце ўрачысты сход, склічце старцаў і ўсіх жыхароў краіны гэтай у дом Госпада Бога вашага і заклікайце да Госпада.
15 О, які дзень! бо дзень Гасподні блізкі: як спусташэньне ад Усемагутнага прыйдзе ён.
16 Ці ня перад нашымі вачыма адбіраецца ежа, ад дома Бога нашага — весялосьць і радасьць?
17 Стлелі зярнятамі пад камлыгамі сваімі, апусьцелі засекі, разбураны кладоўкі, бо ня стала хлеба.
18 Як стогне быдла, паныла ходзяць статкі валоў, бо няма ім пашы! томяцца і статкі авечак.
19 Да Цябе, Госпадзе, заклікаю; бо агонь зжэр кормныя пашы пустыні, і полымя папаліла ўсе дрэвы ў полі.
20 Нават і жывёлы на полі заклікаюць да Цябе, бо высахлі патокі водаў, і агонь зьнішчыў пашы пустыні.
Комментарии Скоуфилда
4 Гусеницы и саранча являются одним и тем же насекомым в разных стадиях своего развития. Обычно Дух побуждает пророка на пророчество в связи с какими-то местными обстоятельствами, имеющими важное духовное значение. Сравним, например, с Ис 7:1−14, где вторжение сирийцев и неверие Ахаза послужили поводом для великого пророчества в ст. 14. Опустошение полей и виноградников прожорливыми насекомыми, как показано у Иоиля, имело также немалое духовное значение для евреев (Иоиль 1:13−14), и послужило поводом для пророчества о дне Господнем, которому предстоит исполниться (Ис 2:12). Эта тема разворачивается в Иоил. 2, где реальное нападение саранчи отступает на задний план, а картина грядущего дня Иеговы заполняет всю сцену.
Она изображает конец нынешнего времени, то есть «времени язычников» (Лк 21:24; Откр 16:14); Армагеддонскую битву (Откр 16:14; 19:11−21); возвращение Израиля в свой дом (Рим 11:26, примеч.) и благословение в царстве его. Замечательно то, что Иоиль, выступивший в самом начале периода письменных пророчеств (836 до Р. Х.) дает уже полную картину будущего в том же виде, в каком оно позднее появилось в других письменных пророчествах.
Порядок сообщаемых им событий таков:
1) Вторжение в Палестину с севера под водительством Зверя и лжепророка (Иоиль 2:1−10; «Армагеддон», Откр 16:14);
2) войско Господне и уничтожение захватчиков (Иоиль 2:11; Откр 19:11−21);
3) покаяние жителей Иудеи (
Иоиль 2:12−17;
Втор 30:1−9, примеч.);
4) обещание Иеговы (
Иоиль 2:28−29);
5) излияние Духа в «последние дни» (еврейские) (
Иоиль 2:28−29);
6) Второе пришествие Господа во славе и учреждение царства (
Иоиль 2:30−32;
Деян 15:15−17), то есть воссоединение Израильского народа и суд над другими народами (
Иоиль 3:1−16);
7) полное и постоянное благословение народа в царстве (
Иоиль 3:17−21;
Зах 14:1−21;
Мф 25:32, примечание).