Да жыдоў 9 глава — Пераклад Сабілы і Малахава → Комментарии Скоуфилда

Да жыдоў 9 глава

Пасланьне Апостала Паўлы да жыдоў
Пераклад Сабілы і Малахава → Комментарии Скоуфилда

¹ І першы (Запавет) меў пастановы пра Богаслужбы і сьвяцілішча зямное.

² Першая ж скінія была збудаваная; у першай частцы ейнай былі: сьвяцільнік, і стол, і хлябы (ахвярныя, сьвятарскія), яна называецца «Сьвятое».

³ За другой завесай — (другая частка) скініі, яна называецца «Сьвятое Сьвятых»,

⁴ якая мела залатую кадзільню і каўчэг Запавету, абкладзены з усіх бакоў золатам, у якім залаты посуд з манкаю і посах Агарона, які расьцьвіў, і пліты Запавету;

⁵ над ім — хэрубімы славы, якія ахінаюць (крыламі) ачысьцільню; пра што цяпер ня час гаварыць падрабязна.

⁶ Пры гэткім уладкаваньні ў першую (частку) скініі заўсёды ўваходзяць сьвятары, каб учыніць Богаслужбу;

⁷ у другую (частку) — адзін раз у год уваходзіць толькі адзін архірэй, і ня бяз крыві, якую прыносіць за сябе і грахі народу.

⁸ Гэтым Дух Сьвяты пака́звае, (што нам) яшчэ ня адкрыты шлях у Сьвятое Сьвятых, пакуль (законна) дзейнічае першая скінія,

⁹ якая ёсьць абраз цяперашняга (дагалготскага) часу, калі дары і ахвяры прыносяцца (такія), якія ня маюць сілы зрабіць дасканалым сумленьне таго, хто служыць, —

¹⁰ (і тычацца яны) толькі ежы і пітва, і розных абмываньняў і прадпісаны для цела, прызначаныя да часу выпраўленьня.

¹¹ А Хрыстос, Архірэй будучых дабротаў, прыйшоўшы праз большую і дасканалейшую скінію, нярукатворную, гэта значыць ня такой будовы,

¹² і ня праз кроў казлоў і (маладых) быкоў, але праз Сваю Кроў увайшоў аднойчы ў Сьвятое Сьвятых, здабыўшы вечнае збаўленьне.

¹³ Бо калі кроў быкоў і казлоў, і попел цялушкі, пры акрапленьні апаганеных асьвячае, і ачышчае чалавека ад грахоў,

¹⁴ то наколькі больш Кроў Хрыста, Які праз Духа Вечнага прынёс Сябе бяззаганнага Богу, ачысьціць сумленьне вашае ад мёртвых учынкаў дзеля таго, каб служыць Богу жывому.

¹⁵ І таму Ён, Пасярэднік Новага Запавету, памёр дзеля адкупленьня грахоў, якія былí ўчынены ў першым Запавеце, каб прыкліканыя да вечнай спадчыны атрымалі абяцанае.

¹⁶ Бо дзе завяшчаньне, там мусіць прыйсьці сьмерць завяшчальніка;

¹⁷ бо завяшчаньне мае сілу пасьля памерлых, і таму ня мае сілы, калі завяшчальнік жывы.

¹⁸ Таму і першы (Запавет) быў зацьверджаны ня бяз крыві.

¹⁹ Бо калі Масей, абвясьціўшы ўсе прыказаньні Закону ўсяму народу, узяўшы кроў быкоў і казлоў з вадой і чырвонай воўнай, і гізопам акрапіў скрутак (Закону) і ўвесь народ,

²⁰ кажучы: «Гэта кроў Запавету, які запавядаў вам Бог».

²¹ Таксама акрапіў крывёю і скінію і ўвесь посуд службовы.

²² І амаль ўсё паводля Закону ачышчаецца крывёю, і бяз праліцця крыві ня бывае дараваньня (грахоў).

²³ Таму ніабходна (было), каб вобразы (зямная скінія з начыньнем і служэньнем) таго, што ёсьць на нябёсах былі ачышчаемымі тымі (ахвярамі паводля Закону), а самі нябесныя (íснасьці) — (каб былі ачышчаемымі) лепшымі ахвярамі, чым гэтыя (паводля Закону).

²⁴ Бо ня ў рукатворную Сьвятыню ўвайшоў Хрыстос — копію сапраўднай (нябеснай Сьвятыні), але ў самое Неба, каб цяпер зьявіцца перад Абліччам Бога за нас;

²⁵ і ня для таго, каб шматкроць прыносіць Сябе, як архірэй уваходзіць у Сьвяцілішча кожны год з чужой крывёю,

²⁶ інакш Яму належала б шматкроць пакутаваць ад заснаваньня сьвету; а цяпер, пад канец вякоў Ён зьявіўся адзін (рашаючы) раз дзеля зьнішчэньня грэху праз Сваю ахвяру.

²⁷ І як усім людзям прызначана аднойчы памерці, а пасьля гэтага суд,

²⁸ так і Хрыстос, адзін раз прынёсшы Сябе ў ахвяру для таго, каб зьняць грахі з многіх, у другі раз ужо бяз ахвяры за грахі зьявіцца тым, хто Яго чакае на збаўленьне.

Комментарии Скоуфилда

²⁷ Смерть (физическая). Краткое пояснение:
1) Физическая смерть является последствием греха (Быт 3:19), и универсальность ее подтверждается универсальностью греха (Рим 5:12−14).
2) Физическая смерть затрагивает только тело и не ведет ни к прекращению жизни, ни к умерщвлению сознания (Авв 2:5, примеч.; Лк 16:23, примеч.; Откр 6:9−10).
3) Всякая физическая смерть оканчивается воскресением тела. См. «Воскресение» (Иов 19:25; 1Кор 15:52, примеч.).
4) Поскольку физическая смерть есть последствие греха, то для искупленных она не является неизбежной (Быт 5:24; 1Кор 15:51−52; 1Фес 4:15−17).
5) В физической смерти верующего есть специфическая особенность: его тело может быть в любой момент «пробуждено», поэтому она называется «сном» (Флп 3:20−21; 1Фес 4:14−18).
6) Душа и дух живут, несмотря на смерть тела, называемого в Писании хижиной, в которой обитает наше «я», и которой можно «совлечься» (2Кор 5:1−8; ср. 1Кор 15:42−44; 2Пет 1:13−15).
7) Верующий по смерти «облекается в небесное свое жилище», в ожидании воскресения этой «земной хижины», и сразу же попадает в присутствие Господа (2Кор 5:1−8; Флп 1:23; Лк 23:43). О смерти же Христа смотрите Мф 27:50, примеч.