Пераклад Л. Дзекуць-Малея
1 І, увайшоўшы ў човен, Ён пераплыў назад і прыйшоў у сваё ме́ста.
2 І вось, прыне́сьлі да Яго спараліжава́нага, ляжучы́ на пасьце́лі. І, ба́чучы ве́ру іх, Ісус сказаў спараліжава́наму: мацуйся, дзіця! адпускаюцца табе́ грахі тваі.
3 Ды вось некаторыя з кніжнікаў сказалі самы ў сабе́: Ён блюзьніць.
4 Ісус жа, бачучы думкі іх, сказаў: на што благое ў сэрцах вашых?
5 Бо што лягчэй сказаць: адпускаюцца табе́ грахі, ці сказаць: устань ды хадзі?
6 Але, каб вы ве́далі, што Сын Чалаве́чы ма́е ўладу на зямлі адпускаць грахі (кажа тады спараліжава́наму), устань, вазьмі пасьце́ль тваю і йдзі ў дом твой.
7 І, устаўшы, узяў пасьце́ль сваю ды пайшоў у дом свой.
8 Народ жа, бачыўшы гэтае, дзівіўся і славіў Бога, даўшага такую ўладу людзям.
9 І, праходзячы адтуль, Ісус убачыў чалаве́ка, се́дзячы ля мытніцы, званага Мацьве́ем, і кажа яму: ідзі сьле́дам за Мною. І, устаўшы, ён пайшоў за Ім.
10 І ста́лася, як Ісус сядзе́ў за сталом у доме, дык вось многа мытнікаў і грэшнікаў прыйшлі і пасе́лі за стол з Ім і вучнямі Яго.
11 І, убачыўшы тое, фарысэі сказалі вучням Яго: чаму Вучыцель ваш е́сьць і п’е́ць з мытнікамі і грэшнікамі?
12 Ісус жа, пачуўшы гэтае, сказаў Ім: не́ здаровым патрэбен ле́кар, а хворым.
13 Пайдзе́це, наўчыцеся, што значыць: міласьці хачу, а ня жэртвы, бо Я прыйшоў не́ справядлівых, але грэшнікаў клікаць да пакаяньня (Осія 6:6).
14 Тады прыходзяць да Яго вучні Іоанавы і кажуць: чаму мы і фарысэі посьцім шмат, а Тваі вучні ня посьцяць?
15 І сказаў ім Ісус: ці-ж могуць сумаваць сыны́ вясе́льнага дому, пакуль з імі жаніх? Але настануць дні, калі забяруць ад іх жаніха, і тады будуць пасьціць.
16 І ніхто старое вопраткі ня ла́піць новаю ла́ткаю, бо новапрышы́тае аддзярэцца, і дзіра будзе яшчэ большая.
17 І ня ўліваюць віна маладога ў старыя мяхí, бо разрываюцца мяхí, і віно выцякае, і мяхí гінуць; але віно маладое ўліваюць у новыя мяхí, і захоўваецца тое і другое.
18 Калі Ён гутарыў з імі гэтак, падыйшоў да Яго не́йкі начальнік і, пакланіўшыся Яму, кажа: дачка́ мая толькі што сканала, але прыйдзі, узлажы на яе́ руку Тваю, і яна ажыве́.
19 І, устаўшы, пайшоў за ім Ісус і вучні Яго.
20 І вось, жанчына, якая дванаццаць гадоў хварэла на крываце́чу, падыйшла ззаду і дакрану́лася да краю вопраткі Яго,
21 бо яна думала сабе́: як толькі дакрануся да вопраткі Яго, паздараве́ю.
22 Ісус жа, аглянуўшыся і ўгле́дзіўшы яе́, кажа: мацуйся, дачка! ве́ра твая вы́ратавала цябе́. І жанчына гэная з тае́ пары паздараве́ла.
23 І тады прыйшоў Ісус у дом начальніка і, угле́дзіўшы жале́йнікаў і ўзварушаных людзе́й,
24 сказаў ім: разыдзе́цеся; бо ня ўме́рла дзяўча́тка, але сьпіць. І сьмяяліся з Яго.
25 Калі-ж людзе́й вы́велі, Ён, увайшоўшы, узяў яе́ за руку, і дзяўча́тка ўстала.
26 І разыйшла́ся чутка аб тым на ўсёй гэнай зямлі.
27 Калі Ісус ішоў адтуль, за Ім пайшлі два сьляпыя і клікалі Яго, кажучы: памілуй нас, Ісус, Сын Давідаў.
28 Калі-ж Ён прыйшоў у дом, сьляпыя прыступіліся да Яго. І кажа ім Ісус: ці ве́рыце вы, што Я магу гэтае зрабіць? Яны адказваюць: але́, Госпадзе!
29 Тады Ён дакрануўся да вачэй іх і сказаў: няхай паводле ве́ры вашае ста́нецца вам.
30 І расчыніліся вочы іх. І Ісус пагразіў ім: глядзіце, каб ніхто ня ве́даў.
31 А яны, выйшаўшы, абвясьцілі аб Ім па ўсёй гэнай зямлі.
32 Калі-ж тыя выходзілі, то прывялі да Яго чалаве́ка нямо́га, апанава́нага нячыстым.
33 І, калі бе́с быў вы́гнаны, нямы́ загаварыў, і народ дзівіўся, кажучы: ніколі не здаралася гэткае ў Ізраілю.
34 А фарысэі гаварылі: імем кня́зя чарто́ўскага выганяе Ён злых духаў.
35 І хадзіў Ісус па ўсіх ме́стах і вёсках, навучаючы па школах і абвяшчаючы Эвангельле Царства і зьнімаючы ўсякую хворасьць і ўсякую не́мач у людзе́й.
36 Гле́дзячы на грамады народу, Ён пашкадаваў іх, што былі змогшыся і расьцярушаныя, быццам авечкі без пастуха.
37 Тады кажа вучням Сваім: жніво багатае, ды работнікаў мала.
38 Дык прасе́це Гаспадара жніва, каб выслаў работнікаў на жніво́ сваё.
Новой Женевской Библии
9:2 прощаются... грехи твои. Прощать — прерогатива того, кто оскорблен; Иисус прощает грех против Бога, значит Он — Бог (ср. Ис 43:25).
9:5 что легче? Безусловно, простить грехи гораздо труднее, чем совершить чудо, и книжники, похоже, это знали, ибо не оспаривали прерогативу Бога прощать грехи. Прощение грехов не сопровождается видимыми признаками. Тем самым Иисус совершает меньшее, чтобы доказать большее.
9:11 Иисус не осквернился прикосновением к прокаженному; точно так же Его не оскверняло общение с грешниками. Он — Врач, исцеляющий не только недуги плоти, но и болезни духа.
9:14 ученики Иоанновы. Лука говорит, что вопрос задали фарисеи, а Марк включает в число тех, кто завел спор о посте, и фарисеев, и учеников Иоанновых.
9:15 тогда будут поститься. Иисус объяснил, что ученики не постятся, потому что с ними Он, Мессия. Утверждая, что придет время, когда жениха с «сынами чертога брачного» не будет, Иисус с самого начала Своего служения знал, что между первым (искупительным) и вторым (судным) Его пришествием пройдет какое-то время.
9:17 вина молодого в мехи ветхие. Молодое вино бродит и распирает ветхие мехи, грозя разорвать их. Устаревшие стереотипы уже не годны для наступившего Царства. См. Лк 5:37−39 и ком.
9:18−25 См. Мк 5:26−34 и ком. Как обычно, Матфей излагает все более сжато, чем Марк и Лука. И история дочери начальника, и женщины, страдавшей кровотечением, и слепого и глухонемого бесноватых указывают на связь между силой Иисуса и верой в Него. Иисус творит чудеса в ответ на веру в Него.
9:22 вера твоя спасла тебя. Вера спасла терзаемую тяжким недугом женщину, ибо блага Царства даруются тем, кто идет ко Христу, чтобы разрешить свои трудности.
9:23 свирельщиков и народ. Речь идет о профессиональных плакальщиках, которые помогали родным и близким усопшего выразить горе.
9:24 не умерла... но спит. Иисус свидетельствует, что Он воскресит девочку.
9:27−31 Полагают, что исцеление двух слепых — это история слепого Вартимея у Марка (10:46−52). Однако Матфей рассказывает об исцелении слепых дважды (20:29−34), что позволяет говорить о двух разных случаях. И Вартимей, и двое слепых выражают свою веру, называя Иисуса мессианским титулом «Сын Давидов».
9:35−38 Этот отрывок подводит итог деяниям Иисуса, о которых говорится в гл. 5−9 (Он учит, проповедует, исцеляет), и служит Введением к гл. 10, в которой говорится о служении. Основанием является Иез 34:5−6. Иисус — истинный Пастырь, Который печется о Своих овцах (Ин, гл. 10), а потому Он отождествляется с Господом Богом, о Котором говорит Иезекииль (34:11−16).
9:37 жатвы много. Жатва часто служит метафорой того, что сделает Бог в конце времен. Жатвы — «много», значит речь идет об урожае, который необходимо снять (см. Лк 10:2). Иисус имеет в виду не столько суд, сколько возвещение Благой Вести, эсхатологическую проповедь, предшествующую суду и побуждающую людей к покаянию и вере. Тем самым, «делатели» (ст. 38) — не ангелы, посланные собрать жатву для суда (ср. 13:49), но, как следует из дальнейшего, — ученики, которые делают то же, что Иисус, провозглашая приближение Царства (10:7). Примечательно, что здесь Он велит им не самим идти как «делателям», а молиться, чтобы Бог выслал работников. Никто не может выйти на жатву, если не будет на то призван Богом.