Пераклад Анатоля Клышкi
1 І Ён, увайшоў у лодку, пераплыў і прыйшоў у Свой горад.
2 І вось, прынеслі да Яго спаралізаванага, што ляжаў на пасцелі. І Ісус, ўбачыўшы іх веру, сказаў спаралізаванаму: Мацуйся, дзіця! Даруюцца [табе] твае грахі.
3 І вось, некаторыя з кніжнікаў сказалі самі сабе: Гэты чалавек зневажае Бога.
4 І Ісус, ведаючы іх думкі, сказаў: Навошта вы думаеце ліхое ў вашых сэрцах?
5 Бо што лягчэй — сказаць: «Даруюцца твае22 грахі» ці сказаць: «Устань і хадзі»?
6 Але каб ведалі вы, што Сын Чалавечы мае на зямлі ўладу дараваць грахі, — тады Ён кажа спаралізаванаму: Устань, вазьмі сваю пасцель ды ідзі ў свой дом.
7 І той, устаўшы, пайшоў у свой дом.
8 А натоўпы, убачыўшы гэта, спалохаліся23 і славілі Бога, што даў такую ўладу людзям.
9 І, адыходзячы адтуль, Ісус убачыў чалавека, што сядзеў на месцы збору падаткаў — яго звалі Матфеем, — і кажа яму: Ідзі ўслед за Мною. — І той устаў і пайшоў услед за Ім.
10 І сталася: калі Ён узлягаў за сталом у доме, вось, прыйшлі многія зборшчыкі падаткаў і грэшнікі і ўзлягалі з Ісусам і яго вучнямі.
11 І, убачыўшы, фарысеі казалі Яго вучням: Чаму ваш Настаўнік есць [і п’е] са зборшчыкамі падаткаў і грэшнікамі?
12 А Ісус, пачуўшы гэта, сказаў [ім]: Не здаровыя маюць патрэбу ў доктары, а хворыя.
13 Ідзіце ж, навучыцеся, што значыць: «Міласэрнасці хачу, а не ахвяры»; бо Я прыйшоў заклікаць не праведнікаў, а грэшнікаў [на пакаянне].
14 Тады падыходзяць да Яго Іаанавы вучні, кажучы: Чаму мы і фарысеі [шмат] посцім, а Твае вучні не посцяць?
15 І сказаў ім Ісус: Ці могуць засмучацца сыны шлюбнага пакоя24, пакуль з імі малады? Але прыйдуць дні, калі забяруць ад іх маладога, і тады яны будуць пасціцца.
16 Ніхто ж не накладвае латкі з няваленага сукна на старое адзенне; бо прышытае аддзярэцца ад адзення, і дзірка зробіцца яшчэ горшая.
17 І не ўліваюць маладога віна ў старыя бурдзюкі; а то прарываюцца бурдзюкі, і віно выцякае, і бурдзюкі прападаюць; але ўліваюць маладое віно ў новыя бурдзюкі, і зберагаецца адно і другое.
18 Калі Ён гэта казаў, вось, прыйшоў адзін начальнік і ўпаў перад Ім, кажучы: Мая дачка толькі што памерла; але прыйдзі і ўскладзі Сваю руку на яе, і яна будзе жыць.
19 І, ўстаўшы, Ісус пайшоў за ім, і вучні Яго.
20 І вось, жанчына, дванаццаць гадоў хворая на крывацёк, падышоўшы ззаду, дакранулася да кутасоў Яго адзення;
21 бо яна казала сама сабе: Як толькі дакрануся да Яго вопраткі — уратуюся.
22 А Ісус, абярнуўшыся і ўбачыўшы яе, сказаў: Мацуйся, дачка! Твая вера ўратавала цябе. — І з тае гадзіны жанчына выздаравела.
23 І калі Ісус прыйшоў у начальнікаў дом і ўбачыў флейтыстаў і ўсхваляваны натоўп,
24 сказаў ім: Выйдзіце, бо дзяўчынка не памерла, а спіць. — І тыя смяяліся з Яго.
25 Калі ж натоўп выправадзілі, Ён, увайшоўшы, узяў яе за руку, і дзяўчынка ўстала.
26 І разышоўся погалас пра гэта па ўсёй зямлі той.
27 І калі Ісус адыходзіў адтуль, услед [за Ім] ішлі два сляпыя, якія крычалі: Злітуйся над намі, Сыне Давідаў!
28 Калі ж Ён увайшоў у дом, сляпыя падышлі да Яго, і Ісус кажа ім: Ці верыце вы, што Я магу зрабіць гэта? — Яны кажуць Яму: Так, верым, Госпадзе!
29 Тады Ён дакрануўся да іх вачэй, кажучы: Паводле вашай веры няхай будзе вам.
30 І ў іх адкрыліся вочы. І Ісус сурова загадаў ім, кажучы: Глядзіце, няхай ніхто пра гэта не ведае!
31 А яны, выйшаўшы, разнеслі погалас пра Яго па ўсёй той зямлі.
32 Калі ж тыя выходзілі, вось, прывялі да Яго нямога, апантанага чалавека.
33 І калі дэман быў выгнаны, нямы загаварыў; і дзівіліся натоўпы, кажучы: Ніколі такога яшчэ не бачылі ў Ізраілі.
34 А фарысеі казалі: Ён выганяе дэманаў сілаю начальніка дэманаў.
35 І абыходзіў Ісус усе гарады і сёлы, навучаючы ў іх сінагогах, абвяшчаючы Дабравесце Царства і вылечваючы ўсялякую хваробу і ўсялякую немач [у людзях].
36 І, убачыўшы натоўпы, Ён злітаваўся над імі, бо былі яны зняможаныя і кінутыя, нібы авечкі, у якіх няма пастуха.
37 Тады Ён кажа Сваім вучням: Жніво вялікае, ды работнікаў мала.
38 Дык маліце Гаспадара жніва, каб Ён выслаў работнікаў на Сваё жніво.
Новой Женевской Библии
9:2 прощаются... грехи твои. Прощать — прерогатива того, кто оскорблен; Иисус прощает грех против Бога, значит Он — Бог (ср. Ис 43:25).
9:5 что легче? Безусловно, простить грехи гораздо труднее, чем совершить чудо, и книжники, похоже, это знали, ибо не оспаривали прерогативу Бога прощать грехи. Прощение грехов не сопровождается видимыми признаками. Тем самым Иисус совершает меньшее, чтобы доказать большее.
9:11 Иисус не осквернился прикосновением к прокаженному; точно так же Его не оскверняло общение с грешниками. Он — Врач, исцеляющий не только недуги плоти, но и болезни духа.
9:14 ученики Иоанновы. Лука говорит, что вопрос задали фарисеи, а Марк включает в число тех, кто завел спор о посте, и фарисеев, и учеников Иоанновых.
9:15 тогда будут поститься. Иисус объяснил, что ученики не постятся, потому что с ними Он, Мессия. Утверждая, что придет время, когда жениха с «сынами чертога брачного» не будет, Иисус с самого начала Своего служения знал, что между первым (искупительным) и вторым (судным) Его пришествием пройдет какое-то время.
9:17 вина молодого в мехи ветхие. Молодое вино бродит и распирает ветхие мехи, грозя разорвать их. Устаревшие стереотипы уже не годны для наступившего Царства. См. Лк 5:37−39 и ком.
9:18−25 См. Мк 5:26−34 и ком. Как обычно, Матфей излагает все более сжато, чем Марк и Лука. И история дочери начальника, и женщины, страдавшей кровотечением, и слепого и глухонемого бесноватых указывают на связь между силой Иисуса и верой в Него. Иисус творит чудеса в ответ на веру в Него.
9:22 вера твоя спасла тебя. Вера спасла терзаемую тяжким недугом женщину, ибо блага Царства даруются тем, кто идет ко Христу, чтобы разрешить свои трудности.
9:23 свирельщиков и народ. Речь идет о профессиональных плакальщиках, которые помогали родным и близким усопшего выразить горе.
9:24 не умерла... но спит. Иисус свидетельствует, что Он воскресит девочку.
9:27−31 Полагают, что исцеление двух слепых — это история слепого Вартимея у Марка (10:46−52). Однако Матфей рассказывает об исцелении слепых дважды (20:29−34), что позволяет говорить о двух разных случаях. И Вартимей, и двое слепых выражают свою веру, называя Иисуса мессианским титулом «Сын Давидов».
9:35−38 Этот отрывок подводит итог деяниям Иисуса, о которых говорится в гл. 5−9 (Он учит, проповедует, исцеляет), и служит Введением к гл. 10, в которой говорится о служении. Основанием является Иез 34:5−6. Иисус — истинный Пастырь, Который печется о Своих овцах (Ин, гл. 10), а потому Он отождествляется с Господом Богом, о Котором говорит Иезекииль (34:11−16).
9:37 жатвы много. Жатва часто служит метафорой того, что сделает Бог в конце времен. Жатвы — «много», значит речь идет об урожае, который необходимо снять (см. Лк 10:2). Иисус имеет в виду не столько суд, сколько возвещение Благой Вести, эсхатологическую проповедь, предшествующую суду и побуждающую людей к покаянию и вере. Тем самым, «делатели» (ст. 38) — не ангелы, посланные собрать жатву для суда (ср. 13:49), но, как следует из дальнейшего, — ученики, которые делают то же, что Иисус, провозглашая приближение Царства (10:7). Примечательно, что здесь Он велит им не самим идти как «делателям», а молиться, чтобы Бог выслал работников. Никто не может выйти на жатву, если не будет на то призван Богом.