Пераклад Сабілы і Малахава
1 І, увайшоўшы ў човен, Ён пераплыў і прыйшоў у Сваё места.
2 І вось прынесьлі да Яго спаралізаванага, ляжачага на пасьцелі. І, убачыўшы веру іхную, Ісус сказаў спаралізаванаму: мацуйся дзіця! дараваны табе грахі твае.
3 І вось нікаторыя з кніжнікаў сказалі самі ў сабе: Ён блюзьніць.
4 І, убачыўшы іхныя думкі, Ісус сказаў: чаму вы думаеце злое ў сэрцах вашых?
5 Бо што лягчэй сказаць: «дараваны табе грахі», ці сказаць: «устань і хадзі»?
6 Але, каб (вы) ведалі, што Сын Чалавечы мае ўладу на зямлі дараваць грахі, — тады кажа спаралізаванаму: устаўшы, вазьмі пасьцель тваю і ідзі ў дом твой.
7 І, устаўшы, ён пайшоў у дом свой.
8 Убачыўшы ж (гэтае), людзі зьдзівіліся і праславілі Бога, Які даў такую ўладу людзям.
9 І калі Ісус праходзіў адтуль, убачыў чалавека, які сядзеў на мытні, называнага Мацьвеям, і кажа яму: «ідзі за Мною». І, устаўшы, ён пайшоў усьлед за Ім.
10 І сталася, як Ён узьляжаў у доме, і вось многія мытнікі і грэшнікі, прыйшоўшы, узьляглі зь Ісусам і вучнямі Ягонымі.
11 І, убачыўшы, хварысэі сказалі вучням Ягоным: чаму ваш Настаўнік есьць (і п’е) з мытнікамі і грэшнікамі?
12 А Ісус, пачуўшы (гэтае), сказаў ім: ня здаровыя маюць патрэбу ў лекары, але хворыя.
13 І, пайшоўшы, навучыцеся, што азначае: міласэрнасьці хачу, а ня ахвяры. Бо Я прыйшоў ня праведных, але грэшных заклікаць да пакаяньня.
14 Тады прыходзяць да Яго вучні Яанавы, кажучы: чаму мы і хварысэі посьцім шмат, а вучні Твае ня посьцяць?
15 І сказаў ім Ісус: ня могуць сыны вясельнага палацу сумаваць, пакуль зь імі Малады. Але прыйдуць дні, калі адымецца ў іх Малады, і тады будуць пасьціць.
16 І ніхто ня прышывае латкі зь нябеленай тканіны да старой адзежыны; бо аддзярэцца ад адзежыны прышытае, і дзірка будзе большай.
17 І ня ўліваюць віна маладога ў мяхі старыя, бо мяхі разрываюцца, і віно выцякае, і мяхі прападуць, але віно маладое ўліваюць у мяхі новыя, тады і тое і другое захоўваецца.
18 Калі гэта Ён гаварыў ім, вось начальнік, падыйшоўшы, пакланіўся Яму, кажучы: дачка мая толькі што памерла; але, прыйшоўшы, ускладзі Руку Тваю на яе, і ажыве.
19 І, устаўшы, Ісус пайшоў за ім, і вучні Ягоныя.
20 І вось жанчына, якая дванаццаць гадоў пакутуе ад крывацечы, падыйшоўшы ззаду, дакранулася да краю вопраткі Ягонай;
21 бо яна гаварыла сама ў сабе: калі толькі дакрануся вопраткі Ягонай, буду аздароўлена.
22 Ісус жа, абярнуўшыся і ўбачыўшы яе, сказаў: мацуйся дачка! вера твая выратавала цябе. І жанчына (гэная) з тае пары была аздароўлена.
23 І, прыйшоўшы ў дом начальніка, і, убачыўшы жалейнікаў і жалобна лямантуючы народ, Ісус
24 кажа ім: выйдзіце, бо ня памерла дзяўчына, але сьпіць. І насьміхаліся над Ім.
25 Калі ж людзей выслалі, увайшоўшы, (Ён) узяў яе за руку, і дзяўчынка ўстала.
26 І разьнеслася чутка пра гэта па ўсёй гэнай зямлі.
27 І калі Ісус ішоў адтуль, усьлед за Ім пайшлі двое сьляпых, моцна крычучы і кажучы: памілуй нас, Сын Давіда!
28 І калі (Ён) прыйшоў у дом, прыступіліся да Яго сьляпыя. І кажа ім Ісус: ці верыце, што Я магу гэта зрабіць? Кажуць Яму: так, Госпадзе!
29 Тады (Ён) дакрануўся да вачэй іхных, кажучы: па веры вашай хай станецца вам.
30 І расчыніліся вочы іхныя; а Ісус строга загадаў ім, кажучы: глядзіце, каб ніхто ня даведаўся!
31 А яны, выйшаўшы, расказалі пра Яго па ўсёй гэнай зямлі.
32 Калі ж тыя выходзілі, вось прывялі да Яго чалавека нямога, апанаванага дэманам.
33 І калі дэман быў выгнаны, нямы загаварыў. І людзі дзівіліся, кажучы: ніколі ня бывала такога ў Ізраэлю.
34 А хварысэі казалі: сілаю князя дэманаў выганяе (Ён) дэманаў.
35 І праходзіў Ісус ўсе месты і сёлы, вучачы ў сынагогах іхных і абвяшчаючы Эвангельле Валадарства, і аздараўляючы ўсякую хваробу і ўсякую немач у народзе.
36 Убачыўшы ж людзей, (Ён) зьлітаваўся над імі, бо яны былі зьнясіленыя і пакінутыя, як авечкі бяз пастуха.
37 Тады кажа вучням: сапраўды жніво багатае, ды работнікаў мала.
38 Дык прасіце Гаспадара жніва, каб выслаў работнікаў на жніво Сваё.
Новой Женевской Библии
9:2 прощаются... грехи твои. Прощать — прерогатива того, кто оскорблен; Иисус прощает грех против Бога, значит Он — Бог (ср. Ис 43:25).
9:5 что легче? Безусловно, простить грехи гораздо труднее, чем совершить чудо, и книжники, похоже, это знали, ибо не оспаривали прерогативу Бога прощать грехи. Прощение грехов не сопровождается видимыми признаками. Тем самым Иисус совершает меньшее, чтобы доказать большее.
9:11 Иисус не осквернился прикосновением к прокаженному; точно так же Его не оскверняло общение с грешниками. Он — Врач, исцеляющий не только недуги плоти, но и болезни духа.
9:14 ученики Иоанновы. Лука говорит, что вопрос задали фарисеи, а Марк включает в число тех, кто завел спор о посте, и фарисеев, и учеников Иоанновых.
9:15 тогда будут поститься. Иисус объяснил, что ученики не постятся, потому что с ними Он, Мессия. Утверждая, что придет время, когда жениха с «сынами чертога брачного» не будет, Иисус с самого начала Своего служения знал, что между первым (искупительным) и вторым (судным) Его пришествием пройдет какое-то время.
9:17 вина молодого в мехи ветхие. Молодое вино бродит и распирает ветхие мехи, грозя разорвать их. Устаревшие стереотипы уже не годны для наступившего Царства. См. Лк 5:37−39 и ком.
9:18−25 См. Мк 5:26−34 и ком. Как обычно, Матфей излагает все более сжато, чем Марк и Лука. И история дочери начальника, и женщины, страдавшей кровотечением, и слепого и глухонемого бесноватых указывают на связь между силой Иисуса и верой в Него. Иисус творит чудеса в ответ на веру в Него.
9:22 вера твоя спасла тебя. Вера спасла терзаемую тяжким недугом женщину, ибо блага Царства даруются тем, кто идет ко Христу, чтобы разрешить свои трудности.
9:23 свирельщиков и народ. Речь идет о профессиональных плакальщиках, которые помогали родным и близким усопшего выразить горе.
9:24 не умерла... но спит. Иисус свидетельствует, что Он воскресит девочку.
9:27−31 Полагают, что исцеление двух слепых — это история слепого Вартимея у Марка (10:46−52). Однако Матфей рассказывает об исцелении слепых дважды (20:29−34), что позволяет говорить о двух разных случаях. И Вартимей, и двое слепых выражают свою веру, называя Иисуса мессианским титулом «Сын Давидов».
9:35−38 Этот отрывок подводит итог деяниям Иисуса, о которых говорится в гл. 5−9 (Он учит, проповедует, исцеляет), и служит Введением к гл. 10, в которой говорится о служении. Основанием является Иез 34:5−6. Иисус — истинный Пастырь, Который печется о Своих овцах (Ин, гл. 10), а потому Он отождествляется с Господом Богом, о Котором говорит Иезекииль (34:11−16).
9:37 жатвы много. Жатва часто служит метафорой того, что сделает Бог в конце времен. Жатвы — «много», значит речь идет об урожае, который необходимо снять (см. Лк 10:2). Иисус имеет в виду не столько суд, сколько возвещение Благой Вести, эсхатологическую проповедь, предшествующую суду и побуждающую людей к покаянию и вере. Тем самым, «делатели» (ст. 38) — не ангелы, посланные собрать жатву для суда (ср. 13:49), но, как следует из дальнейшего, — ученики, которые делают то же, что Иисус, провозглашая приближение Царства (10:7). Примечательно, что здесь Он велит им не самим идти как «делателям», а молиться, чтобы Бог выслал работников. Никто не может выйти на жатву, если не будет на то призван Богом.