Апакаліпсіс 1 глава — Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Комментарии Скоуфилда

Апакаліпсіс святога Яна
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Комментарии Скоуфилда

Пралог

¹ Аб’яўленне Езуса Хрыста, якое даў Яму Бог, каб паказаць слугам сваім, што неўзабаве павінна адбыцца. Ён паказаў гэта, паслаўшы свайго анёла да слугі свайго Яна,

² які засведчыў пра Божае слова і сведчанне Езуса Хрыста, і пра ўсё, што бачыў.

³ Шчаслівы, хто чытае, і тыя, хто слухае словы прароцтва і захоўвае напісанае ў ім, бо час блізкі.

ПАСЛАННІ ДА СЯМІ КАСЦЁЛАЎ У МАЛОЙ АЗІІ

Прывітанне

⁴ Ян — сямі Касцёлам у Азіі: ласка вам і спакой ад таго, які ёсць, і быў, і прыходзіць, і ад сямі Духаў, што перад Ягоным тронам,

⁵ і ад Езуса Хрыста, вернага сведкі, першароднага сярод памерлых і Уладара зямных каралёў.
Таму, хто любіць нас і хто праз сваю кроў вызваліў нас ад нашых грахоў

⁶ і ўчыніў нас валадарствам і святарамі для Бога і Айца свайго, Яму хвала і моц на векі вечныя. Амэн.

⁷ Вось Ён прыходзіць з аблокамі, і кожнае вока ўбачыць Яго і ўсе тыя, хто працяў Яго. І будуць аплакваць Яго ўсе пакаленні зямлі. Так, амэн.

⁸ Я — Альфа і Амега, — кажа Пан Бог, — які ёсць, які быў і які прыходзіць, Усемагутны.

Бачанне Сына Чалавечага

⁹ Я, Ян, брат ваш і саўдзельнік ва ўціску, у валадарстве і вытрываласці ў Езусе, быў на востраве, званым Патмас, дзеля слова Божага і дзеля сведчання пра Езуса.

¹⁰ Я напоўніўся Духам у дзень Пана і пачуў за сабою гучны голас, быццам трубы,

¹¹ які казаў: «Што бачыш, запішы ў кнізе і пашлі сямі Касцёлам: у Эфес, Смірну, Пергам, Тыятыру, Сарды, Філадэльфію і Лаадыкею».

¹² Я абярнуўся, каб паглядзець, чый голас прамаўляў да мяне. Калі абярнуўся, убачыў сем залатых свечнікаў,

¹³ а пасярод свечнікаў кагосьці падобнага да Сына Чалавечага, апранутага ў доўгія шаты і падпяразанага на грудзях залатым пасам.

¹⁴ А Яго галава і валасы былі белыя, быццам белая воўна, быццам снег, а вочы Ягоныя былі як полымя агню.

¹⁵ Ногі ж Ягоныя былі падобныя да бронзы, нібы распаленай у печы, а голас Яго — як шум вялікай вады.

¹⁶ У сваёй правай руцэ меў Ён сем зорак, а з Яго вуснаў выходзіў востры двухбаковы меч, і твар Яго быў як сонца, што свеціць у сваёй моцы.

¹⁷ Калі я ўбачыў Яго, упаў да ног Ягоных, нібы мёртвы. Ён паклаў на мяне правіцу сваю, кажучы: «Не бойся! Я — Першы і Апошні,

¹⁸ і жывы; і быў мёртвы, і вось жывы на векі вечныя; і маю ключы смерці і адхлані.

¹⁹ Таму напішы тое, што ты ўбачыў, і што ёсць, і што павінна стацца пасля гэтага.

²⁰ Што да таямніцы сямі зорак, якія ты бачыў у Маёй правіцы, і сямі залатых свечнікаў, то сем залатых зорак — гэта анёлы сямі Касцёлаў, а сем свечнікаў — гэта сем Касцёлаў.

Комментарии Скоуфилда

⁹ Oт 1:1 до 1:20 тот, кому дано видеть (Иоанн), находится на земле и смотрит на Христа, представшего ему. Oт 2:1 до 3:22 он находится на земле и смотрит в будущее, «сквозь» период Церкви. Oт 4:1 до 11:1 он, будучи «в духе» (ср. 4:2 с Иез 3:12−14), наблюдает происходящее как на земле, так и на небе. Oт 11:1 до 11:12 Иоанн находится в Иерусалиме с двумя свидетелями. Oт 11:13 до конца он на небе — наблюдает и записывает то, что происходит на небе и на земле.

²⁰ Естественно было бы истолковать здесь «ангелов», то есть «посланников», как мужей, посланных семью церквами, чтобы узнать о состоянии престарелого апостола в его ссылке на Патмосе (ср. Флп 4:18), однако они символизируют тех, кто посылается в церкви с поручением от Бога.

1:20 Назначение Посланий семи церквам следует рассматривать в четырёх аспектах:
1) Как обращение к местным церквам, которым они фактически и адресованы.
2) Как предостережение всем церквам, на все времена, как средство испытания ими своего духовного состояния в очах Божиих.
3) Как личные, увещевающие, послания к «имеющему уши» и одновременно несущие обетование «побеждающему».
4) Как пророческие послания, раскрывающие семь стадий духовной истории церкви (церквей) от, скажем, 96-го года н. э. и до конца. Подобное предвидение не могло бы не содержаться в пророчестве, охватывающем весь церковный период. И если оно имеется в книге как таковое, то именно в посланиях место ему, потому что после 3:22 церковь (или церкви) больше не упоминается в Откровении Иоанна. Да, по своему временному охвату Семь посланий далеко выходят за рамки того, что касалось упоминаемых в них церквей. Наиболее завершенным выглядит в них предвидение всей духовной истории Церкви (церквей), и вот в каком именно порядке оно дается. Ефес отражает общее состояние церквей в момент написания послания; Смирна символизирует период сильного гонения. Пергам-церковь, основание которой положено в мире там, где «престол сатаны» (это может быть отнесено ко времени обращения Константина, скажем, к 316-м году н. э.). Фиатир — это период папства, развившегося из состояния, в какое впала Пергамская церковь: восторжествовали учения Валаама (светская традиция) и Николаитов (принятие священства). Подобно тому, как Иезавель ввела идолопоклонство в Израиле, Римское католичество объединило христианское учение с языческими церемониями. Сардис — это протестантская реформация, дела которой не были «совершенны». Филадельфия — все, что ясно свидетельствует о Слове и об Имени во времена исповедания, довольного собой, которое представлено Лаодикией