Пераклад Антонія Бокуна
1 У трыццаць шостым годзе валадараньня Асы пайшоў Бааша, валадар Ізраіля, супраць Юды, і пачаў будаваць Раму, каб не дазволіць выходзіць ад Асы, валадара Юды, ані прыходзіць.
2 І вынес Аса срэбра і золата са скарбніцы Дому ГОСПАДА і дому валадара, і паслаў да Бэн-Гадада, валадара Сірыі, які жыў у Дамаску, кажучы:
3 «Запавет [ёсьць] паміж мною і табою, паміж бацькам маім і бацькам тваім. Вось, я пасылаю табе срэбра і золата. Пайдзі, паруш запавет твой з Баашам, валадаром Ізраілю, і ён адступіцца ад мяне».
4 І паслухаў Бэн-Гадад валадара Асу, і паслаў начальнікаў войска, якія ў яго, супраць гарадоў Ізраіля, і яны зруйнавалі Іён, Дан, Абэль-Маім і ўсе сьвірны [запасаў] у гарадах Нэфталі.
5 І сталася, калі пачуў [пра гэта] Бааша, ён пакінуў будаваць Раму і спыніў працу сваю.
6 І валадар Аса сабраў усяго Юду, і яны вынесьлі камяні з Рамы і дрэвы ейныя, якія ўжываў Бааша на будоўлю, і ён пабудаваў з іх Гіву і Міцпу.
7 У той час прыйшоў Ханані, відушчы, да Асы, валадара Юды, і сказаў яму: «За тое, што ты абапіраўся на валадара Сірыі, а не абапіраўся на ГОСПАДА, Бога твайго, войска валадара Сірыі ўцякло з рукі тваёй.
8 Ці не былі Кушане і Лібійцы войскам вялікім з калясьніцамі і вершнікамі вельмі шматлікімі? Але калі ты абапёрся на ГОСПАДА, Ён аддаў іх у руку тваю.
9 Бо ГОСПАД вачыма Сваімі абыходзіць усю зямлю, каб умацоўваць тых, чыё сэрца цалкам з Ім. Дрэнна ты зрабіў. Бо цяпер будуць у цябе войны».
10 І зазлаваўся Аса на відушчага, і кінуў яго ў вязьніцу, бо ён быў загневаны на яго з гэтай прычыны. І ўціскаў Аса [некаторых] з народу ў гэты час.
11 І вось дзеяньні Асы, першыя і апошнія, і вось, яны запісаныя ў Кнізе валадароў Юды і Ізраілю.
12 І захварэў Аса на ногі ў трыццаць дзявятым годзе валадараньня свайго, і хвароба ягоная была цяжкая, але нават у хваробе сваёй ён шукаў ня ГОСПАДА, але лекараў.
13 І супачыў Аса з бацькамі сваімі, і памёр у сорак першым годзе валадараньня свайго.
14 І пахавалі яго ў магіле ягонай, якую ён выкапаў сабе ў горадзе Давіда; і палажылі яго на ложку, які быў напоўнены пахошчамі і рознымі масьцямі, прыгатаванымі работай мяшальніка масьцяў, і спалілі іх для яго агнём вельмі вялікім.
Комментарии МакДональда
16:1 Позже в царствование Асы Вааса, царь Израильский, попытался помешать своему народу перебегать к Асе, укрепив Раму, город, находившийся недалеко от Иерусалима.
16:2−6 Аса прибегнул к помощи людей, вместо того, чтобы уповать на Господа, как он это делал ранее при вторжении ефиоплян. Он попытался купить помощь Венадада, послав ему сокровища Господа. Тогда сирийский царь напал на Израиль с севера и вынудил Ваасу удалиться из Рамы, чтобы защитить его северную границу. План Асы видимо сработал, но Богу его поведение не понравилось.
16:7−10 Цель явно не оправдывала средства в глазах Иеговы, поэтому он послал Своего пророка Анания говорить с Асой. Ананий смело обвинил царя в безрассудном поведении. Разве Господь не избавил его от Ефиоплян? Разве Бог не ищет постоянно людей, которых Он может использовать? Аса предпочел сражаться по плоти, поэтому теперь ему придется вести войны. Аса разгневался. Вместо того, чтобы послушать слово Господне, как он делал ранее (15:8), он заключил Ананию в темницу.
16:11−14 Аса предпочел не ходить путями Господа, поэтому Господь поразил его болезнью ног. Но он все равно отказывался каяться и вернуться к Иегове. Вместо этого он обратился к врачам, и вскоре после этого умер. Есть мнение, что эти врачи на самом деле были магами или чародеями.
Несмотря на свою печальную кончину, Аса был одним из лучших царей Иудеи (15:17). Народ оплакивал его смерть. В стихе 14 говорится, что в память о нем было сожжено великое множество благовоний.