Пераклад Яна Станкевіча
1 Трыццаць шостага году дзяржавы Асы, пайшоў Вааша, кароль Ізраельскі, на Юдэю і пачаў будаваць Раму, каб не дазволіць выходзіць ад Асы, караля Юдэйскага, ані прыходзіць.
2 І вынес Аса срэбра а золата із скарбніцаў дому СПАДАРОВАГА а дому каралеўскага, і паслаў да Вен-Гадада, караля Арамскага, што жыў у Дамашку, кажучы:
3 «Змова хай будзе меж імною й табою, і меж айцом маім і айцом тваім; вось, я пасылаю табе срэбра а золата: пайдзі, узруш змову сваю з Ваашаю, каралём Ізраельскім, каб ён адступіў ад мяне».
4 І паслухаў Вен-Гадад караля Асы, і паслаў вайводцаў, што ў яго, супроці местаў Ізраельскіх, і яны заваявалі Іён а Дан а Авелмаім а ўсі сьвірны запасаў у местах Наффалімовых.
5 І сталася, як пачуў Вааша, то пакінуў будаваць Раму і перарваў сваю работу.
6 Аса ж кароль зьбер усіх Юдэяў, і яны вынесьлі камяні Рамы а дзервы яе, каторыя ўжываў Вааша на будоўлю, і збудаваў зь іх Ґеву а Міцпу.
7 Таго часу прышоў Ганані, відзеньнік, да Асы, караля Юдэйскага, і сказаў яму: «За тое, што ты здаўся на караля Арамскага, а ня здаўся на СПАДАРА, Бога свайго, войска караля Арамскага ўцякло з рукі твае.
8 Ці ня былі Ефіопляне а Лібяне ізь сілаю большаю, і зь цялежкамі, і коньнікамі вельмі чысьленымі? Але як ты аперся на СПАДАРА, то Ён аддаў іх у руку тваю;
9 Бо вочы СПАДАРОВЫ аглядаюць усю зямлю, каб памагаць тым, чые сэрца дасканальнае перад Ім. Дык дурна ты зрабіў; за тое адгэтуль будуць у цябе войны».
10 І зазлаваўся Аса на відзеньніка, і аддаў яго ў вязьніцу, бо ён быў злы на яго з гэтае прычыны; і ўціскаў Аса некатрых ізь люду ў тым самым часе.
11 І вось, справы Асіны, першыя й апошнія, і вось, яны апісаныя ў кнізе каралёў Юдэйскіх а Ізраельскіх.
12 І захварэў Аса на ногі на трыццаць дзявятым годзе дзяржавы свае, аж ягоная хвароба дайшла да найвышшае бодкі; але ён у хваробе сваёй шукаў не СПАДАРА, але лекараў.
13 І супачыў Аса з айцамі сваімі, і памер на сорак першым годзе дзяржавы свае.
14 І пахавалі яго ў ягоных грабох, каторыя ён зрабіў сабе ў месьце Давідавым; і палажылі яго на ложку, што быў напоўнены пахамі й рознымі масьцямі, прыгатаванымі аптакарскім уменьням, і спалілі іх яму цяплом вельма, вельма вялікім.
Комментарии МакДональда
16:1 Позже в царствование Асы Вааса, царь Израильский, попытался помешать своему народу перебегать к Асе, укрепив Раму, город, находившийся недалеко от Иерусалима.
16:2−6 Аса прибегнул к помощи людей, вместо того, чтобы уповать на Господа, как он это делал ранее при вторжении ефиоплян. Он попытался купить помощь Венадада, послав ему сокровища Господа. Тогда сирийский царь напал на Израиль с севера и вынудил Ваасу удалиться из Рамы, чтобы защитить его северную границу. План Асы видимо сработал, но Богу его поведение не понравилось.
16:7−10 Цель явно не оправдывала средства в глазах Иеговы, поэтому он послал Своего пророка Анания говорить с Асой. Ананий смело обвинил царя в безрассудном поведении. Разве Господь не избавил его от Ефиоплян? Разве Бог не ищет постоянно людей, которых Он может использовать? Аса предпочел сражаться по плоти, поэтому теперь ему придется вести войны. Аса разгневался. Вместо того, чтобы послушать слово Господне, как он делал ранее (15:8), он заключил Ананию в темницу.
16:11−14 Аса предпочел не ходить путями Господа, поэтому Господь поразил его болезнью ног. Но он все равно отказывался каяться и вернуться к Иегове. Вместо этого он обратился к врачам, и вскоре после этого умер. Есть мнение, что эти врачи на самом деле были магами или чародеями.
Несмотря на свою печальную кончину, Аса был одним из лучших царей Иудеи (15:17). Народ оплакивал его смерть. В стихе 14 говорится, что в память о нем было сожжено великое множество благовоний.