Пераклад Васіля Сёмухі
1 І прыйшоў цар з Аманам на гасьціну да Эстэры царыцы.
2 І сказаў цар Эстэры таксама і ў гэты другі дзень у час гасьціны: якое жаданьне тваё, царыца Эстэр? яно будзе задаволена; і якая просьба твая? хоць бы да паўцарства, яна будзе выканана.
3 І адказвала царыца Эстэр і сказала: калі я знайшла добрую прыхільнасьць у вачах тваіх, цар, і калі цару заўгодна, дык хай будуць дараваны мне жыцьцё маё, паводле жаданьня майго, і народ мой, па просьбе маёй!
4 Бо прададзены мы, я і народ мой, на вынішчэньне, забіцьцё і пагібель. Калі б мы прададзены былі ў рабы і рабыні, я маўчала б, хоць вораг не адшкадаваў бы ўшчэрбу цара.
5 І адказваў цар Артаксэркс і сказаў царыцы Эстэры: хто гэта такі, і дзе той, які адважыцца ў сэрцы сваім зрабіць так.
6 І сказала Эстэр: вораг і няпрыяцель — гэты ліхі Аман! І Аман затрымцеў перад царом і царыцаю.
7 І стаў цар у гневе сваім з гасьціны і пайшоў у сад пры палацы; а Аман застаўся ўмольваць за жыцьцё сваё царыцу Эстэр, бо бачыў, што вызначана яму ліхая доля ад цара.
8 Калі цар вярнуўся з саду пры палацы ў дом гасьціны, Аман быў прыпалы да ложка, на якім была Эстэр. І сказаў цар: нават і гвалціць царыцу хоча ў доме ў мяне! Слова выйшла з вуснаў цара, — і накрылі твар Аману.
9 І сказаў Харбона, адзін зь еўнухаў пры цары: вось дрэва, якое падрыхтаваў Аман Мардахэю, які гаварыў добрае цару, стаіць каля дома Амана, вышынёю ў пяцьдзясят локцяў. І сказаў цар: павесьце яго на ім.
10 І павесілі Амана на дрэве, якое ён падрыхтаваў Мардахэю. І гнеў цара аціх.
Комментарии МакДональда
В. Обвинение Есфири и казнь Амана (Гл. 7)
7:1−4 Второй пир у Есфири имел последствия для всего царства, начиная с дома Амана. По просьбе царя она наконец-то объявила о своем желании. Она попросила пощадить жизнь ей самой и ее народу, приговоренному к смерти. Если бы они были проданы как рабы, она молчала бы, чтобы не беспокоить царя (ст. 4б НАСБ). Но серьезность угрозы побудила ее к действиям.
7:5−7а Царь в негодовании спросил, кто придумал такой ужасный заговор против народа Есфири. Царица не случайно пригласила Амана. Она обвинила его открыто: «этот злобный Аман!» Теперь полностью проявился истинный характер Амана. Артаксеркс в гневе встал и пошел в сад при дворце и расхаживал там, как разгневанная пантера. Возможно его мучили угрызения совести, так как он вспомнил о своем одобрении ужасного закона. Оказалось, что судьба иудеев касается его более лично, чем он предполагал.
7:7б-10 Аман в страхе стал умолять о жизни своей царицу Есфирь. Царь, вернувшись в помещение, воспринял это как сексуальные домогательства со стороны министра. Теперь участь Амана была решена. Слугам даже не понадобилось четких указаний царя, Аману тут же накрыли лицо, готовя его к казни. Один из слуг рассказал царю о виселице, приготовленной Аманом для Мардохея, и Артаксеркс велел повесить на ней злодея. Так Аман занял место Мардохея на виселице. Он пожал то, что посеял. И гнев царя утих.