Пераклад Антонія Бокуна
1 І сказаў Білеам Балаку: «Пастаў мне тут сем ахвярнікаў і падрыхтуй мне сем бычкоў і сем бараноў».
2 І Балак зрабіў так, як прамовіў Білеам, і склалі ў ахвяру Балак і Білеам бычка і барана на [кожным] ахвярніку.
3 І сказаў Білеам Балаку: «Застанься каля цэласпаленьня твайго, а я пайду, можа, мяне спаткае ГОСПАД, і слова, якое Ён мне зьявіць, я паведамлю табе». І ён узыйшоў на лысы ўзгорак.
4 І сустрэў Бог Білеама, і той сказаў Яму: «Паставіў я сем ахвярнікаў, і на кожным ахвярніку склалі ў ахвяру бычка і барана».
5 І ўлажыў ГОСПАД слова ў вусны Білеама, і сказаў: «Вярніся да Балака і гэта скажы».
6 І вярнуўся [Білеам], і вось, [Балак] стаіць каля цэласпаленьня свайго, ён і ўсе князі Мааву.
7 І абвясьціў ён прароцтва сваё, і сказаў: «З Араму прывёў мяне Балак, валадар Мааву, з гор усходніх, [кажучы]: “Прыйдзі і пракляні мне Якуба! Прыйдзі і навядзі няшчасьце на Ізраіля!”
8 Як магу я праклінаць таго, каго не праклінае Бог? Як магу навесьці на каго няшчасьце, калі ГОСПАД не наводзіць яго?
9 Бо я бачу яго з вяршыні скалаў і з узгорышчаў гляджу на яго. Вось, народ, які жыве асобна і сярод народаў ня лічыцца.
10 Хто можа палічыць пыл Якуба, і лік чацьвёртай часткі Ізраіля? Няхай памрэ душа мая сьмерцю справядлівых, і няхай будзе канец мой падобны іхняму».
11 І сказаў Балак Білеаму: «Што ты робіш? Я цябе паклікаў праклінаць ворагаў маіх, а ты, вось, дабраслаўляючы, дабраслаўляеш іх!»
12 І адказаў [Білеам], і сказаў: «Хіба ня тое, што ўложыць ГОСПАД у вусны мае, я павінен прамаўляць?»
13 І сказаў яму Балак: «Хадзі са мной на іншае месца, з якога толькі частку [Ізраіля] ўбачыш, а ўсяго ня будзеш бачыць, і адтуль яго пракляні».
14 І завёў ён яго на Поле Вартаўнікоў, на вяршыню Пісгі, і пабудаваў сем ахвярнікаў, і ахвяраваў на [кожным] ахвярніку бычка і барана.
15 І сказаў [Білеам] Балаку: «Застанься тут каля цэласпаленьня твайго, а я спаткаюся [з Госпадам]».
16 І сустрэў ГОСПАД Білеама, і ўлажыў словы ў вусны ягоныя, і сказаў: «Вяртайся да Балака і гэта прамовіш».
17 І вярнуўся [Білеам], і вось, [Балак] стаіць каля цэласпаленьня свайго, і князі Мааву з ім, і сказаў яму Балак: «Што прамовіў ГОСПАД?»
18 І ён абвясьціў прароцтва сваё, і сказаў: «Устань, Балак, і слухай, і прыхілі вуха, сыне Цыпора!
19 Бог — гэта не чалавек, каб Ён падманваў, і ня сын чалавечы, каб памыляўся. Ці ж Ён кажа і ня робіць? Ці ж Ён прамовіў і ня споўніў?
20 Вось, дабраслаўляць прывёў Ён мяне, і Ён дабраславіў, і я не стрымаю гэтага.
21 Не заўважна беззаконьня ў Якуба і ня бачна гора ў Ізраіля. ГОСПАД, Бог ягоны, з ім, і гоман у яго [на славу] валадара ягонага.
22 Бог вывеў яго з Эгіпту. Ён для іх — як рог аднарога.
23 Няма варажбы ў Якуба, ані прадказаньняў у Ізраіля. У свой час будзе сказана Якубу і Ізраілю, што ўчыніць Бог.
24 Вось, народ, як ільвіца, падымаецца і, як леў, становіцца; ён ня ляжа, пакуль ня зьесьць здабычы і пакуль не нап’ецца крыві забітых».
25 І сказаў Балак Білеаму: «Калі ты праклёнам не праклянеш яго, дык не дабраслаўляй яго, дабраслаўляючы!»
26 І адказаў Білеам, і сказаў Балаку: «Ці ж я табе не прамаўляў, кажучы: "Усё тое, што мне ГОСПАД прамовіць, я зраблю"?»
27 І сказаў Балак Білеаму: «Хадзі, я завяду цябе на іншае месца. Можа, спадабаецца ў вачах Бога, і ты адтуль праклянеш яго?»
28 І завёў Балак Білеама на вяршыню [гары] Пэор, што ўзвышаецца перад абліччам [зямлі] бязьлюднай.
29 І сказаў Білеам Балаку: «Пабудуй мне тут сем ахвярнікаў і падрыхтуй мне тут сем бычкоў і сем бараноў».
30 І зрабіў Балак, як яму сказаў Білеам, і ахвяраваў бычка і барана на [кожным] ахвярніку.
Комментарии МакДональда
2. Предсказания Валаама (22:41 — 24:25)
22:41 — 23:12 Утром на следующий день Валак отвел Валаама на вершину горы Фасги, откуда был хорошо виден стан Израилев. Позднее, с этой же самой горы Моисей единственный раз окинет взором Обетованную Землю и после этого умрет (Второзаконие 34:1, 5). Эта и следующая главы содержат четыре знаменательных прорицания Валаама об Израиле. Первым трем из них предшествовали приношения семи тельцов и семи овнов в качестве всесожжения. Первое изречение выражало неспособность Валаама проклясть народ, который Бог не проклинает. Оно предсказывало Израилю жизнь, отделенную от языческих народов, и многочисленное потомство. Израиль в нем представлялся праведным народом, будущему которого стоило позавидовать (ст. 7−10). Протесты Валака против этого благословения не принесли никаких результатов. Пророк должен был произнести слово Господа.
23:13−15 Тогда Валак отвел Валаама на другую точку обзора в надежде, что пророк увидит народ в менее благоприятном свете (ст. 13−14).
23:16−26 Второе прорицание уверяло Валака в том, что изначальное Божье благословение на Израиль останется неизменным (ст. 18−20). Первая часть 21-го стиха описывает положение народа, а не его поступки. Израиль был назван праведным через веру. Так же верующие нашего времени предстоят перед Богом, облаченные в совершенства Его Возлюбленного Сына. Господь был с Израилем, и народ мог восклицать и трубить в трубы, потому что Бог правил над ним, став его Царем (ст. 21б). Он вывел их из Египта и даровал им силу. Никакое проклятие, произнесенное против них, не будет исполнено. Вместо того, видя грядущие скоро победы Израиля, окрестные народы будут говорить: «Вот что творит Бог!» (ст. 22−24). Поскольку Валаам отказался проклясть Израиль, Валак приказал ему не благословлять их (ст. 25), но пророк заявил, что может делать только то, что сказал ему Господь.
23:27−30 В третий раз Валак пытается выжать из Валаама проклятие, на этот раз с вершины Фегора.