2 да тэссалёнцаў 1 глава

Другі ліст да тэссалёнцаў сьвятога Паўла апостала
Пераклад П. Татарыновіча → Елизаветинская Библия

Павал і Сільван і Тыматэй — эклезіі Тэссалёнцаў у Богу Айцу нашым і Усеспадару Езусе Хрыстусе:

Па́ѵелъ и҆ сїлѹа́нъ и҆ тїмоѳе́й, цр҃кви солѹ́нстѣй, ѡ҆ бз҃ѣ ѻ҆ц҃ѣ̀ на́шемъ и҆ гд҇ѣ ї҆и҃сѣ хр҇тѣ̀:

Ласка вам і спакой ад Бога Айца нашага і Усеспадара Езуса Хрыстуса.

блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

Мы павінны заўсёды дзякаваць Богу за вас, браты, як дастоіцца, вера бо вашая вельмі множыцца, а ўзаемалюбасьць у кажным з вас магутнее.

Благодари́ти до́лжни є҆смы̀ бг҃а всегда̀ ѡ҆ ва́съ, бра́тїе, ѩ҆́коже досто́йно є҆́сть, ѩ҆́кѡ превозраста́етъ вѣ́ра ва́ша, и҆ мно́житсѧ любо́вь є҆ди́нагѡ коегѡ́ждо всѣ́хъ ва́съ дрѹ́гъ ко дрѹ́гѹ:

Так што мы самі ганаруемся вамі ў Божых эклезіях цярплівасьцю вашай ды вернасьцю ў ва ўсіх прасьледах і прыгнобах, якіе зносіце

ѩ҆́кѡ самѣ҄мъ на́мъ хвали́тисѧ ѡ҆ ва́съ въ цр҃квахъ бж҃їихъ, ѡ҆ терпѣ́нїи ва́шемъ и҆ вѣ́рѣ во всѣ́хъ гоне́нїихъ ва́шихъ и҆ ско́рбехъ, ѩ҆̀же прїе́млете,

ў знак таго, што будзе справядлівы суд Божы, каб удастоіць вас Божага валадарства, за якое і церпіце.

показа́нїе првднагѡ сѹда̀ бж҃їѧ, во є҆́же сподо́битисѧ ва́мъ цр҇твїѧ бж҃їѧ, є҆гѡ́же ра́ди и҆ стра́ждете.

Ціж ня ёсьць справядліва ў Бога, каб аддаць прыгнобу тым, што вас гныбяць,

А҆́ще ѹ҆́бѡ првдно ѹ҆ бг҃а, возда́ти ско́рбь ѡ҆скорблѧ́ющымъ ва́съ,

а вам сумуючым даць патолю разам з намі ў зьяве з неба Усеспадара Езуса з Анёламі свайго магуцтва,

а҆ ва́мъ ѡ҆скорблѧ́ємымъ ѿра́дѹ съ на́ми, во ѿкрове́нїи гд҇а ї҆и҃са съ нб҃сѐ, со а҆́гг҃лы си́лы своеѧ̀,

ў агні палымеючым даючы адплату непазнаўшым Бога й непакарыўшымся Эванэліі Усеспадара нашага Езуса Хрыстуса;

во ѻ҆гнѝ пла́меннѣ даю́щагѡ ѿмще́нїе не вѣ́дѹщымъ бг҃а и҆ не послѹ́шающымъ бл҃говѣствова́нїѧ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀:

Яны падданы будуць кары загубы вечнае аддалення ад аблічча Госпада й славы магуцтва ягонага,

и҆̀же мѹ́кѹ прїи́мѹтъ, поги́бель вѣ́чнѹю, ѿ лица̀ гд҇нѧ и҆ ѿ сла́вы крѣ́пости є҆гѡ̀,

як прыйдзе ўславіцца ў сьвятых сваіх ды быць падзіўляным у дзень гэны ўсімі ўверыўшымі, бо вы-ж паверылі нашаму сьветчанню.

є҆гда̀ прїи́детъ просла́витисѧ во ст҃ы́хъ свои́хъ и҆ ди́венъ бы́ти во всѣ́хъ вѣ́ровавшихъ, (За҄.) ѩ҆́кѡ ѹ҆вѣ́рисѧ свидѣ́телство на́ше въ ва́съ, въ де́нь ѡ҆́нъ.

Таму заўсёды й молімся за вас, каб Бог наш удастоіў вас сваім пакліканнем і дапоўніў усякае дабражаданне ды дзела веры ў сіле:

За сїѐ и҆ мо́лимсѧ всегда̀ ѡ҆ ва́съ, да вы̀ сподо́битъ зва́нїю бг҃ъ на́шъ и҆ и҆спо́лнитъ всѧ́ко бл҃говоле́нїе бл҃гости и҆ дѣ́ло вѣ́ры въ си́лѣ,

каб уславілася ў вас імя Усеспадара нашага Езуса Хрыстуса, а вы ў Ім водле ласкі Госпада нашага Езуса Хрыстуса.

ѩ҆́кѡ да просла́витсѧ и҆́мѧ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀ въ ва́съ, и҆ вы̀ въ не́мъ, по блгдти бг҃а на́шегѡ и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

« 5 глава 2 глава »