2 да Тэсаланікійцаў 1 глава

Другое пасланне да Тэсаланікійцаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская Библия

Павел, Сілуан і Цімафей да Касцёла тэсаланікійцаў у Богу, Айцу нашым, і Пану Езусе Хрысце:

Па́ѵелъ и҆ сїлѹа́нъ и҆ тїмоѳе́й, цр҃кви солѹ́нстѣй, ѡ҆ бз҃ѣ ѻ҆ц҃ѣ̀ на́шемъ и҆ гд҇ѣ ї҆и҃сѣ хр҇тѣ̀:

ласка вам і спакой ад Бога Айца нашага і Пана Езуса Хрыста.

блгдть ва́мъ и҆ ми́ръ ѿ бг҃а ѻ҆ц҃а̀ на́шегѡ, и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

Мы павінны заўсёды дзякаваць Богу за вас, браты, і гэта слушна, таму што ўзрастае вера вашая і павялічваецца любоў кожнага з усіх вас адзін да аднаго.

Благодари́ти до́лжни є҆смы̀ бг҃а всегда̀ ѡ҆ ва́съ, бра́тїе, ѩ҆́коже досто́йно є҆́сть, ѩ҆́кѡ превозраста́етъ вѣ́ра ва́ша, и҆ мно́житсѧ любо́вь є҆ди́нагѡ коегѡ́ждо всѣ́хъ ва́съ дрѹ́гъ ко дрѹ́гѹ:

Таму мы самі ганарымся вамі сярод Касцёлаў Божых з прычыны вытрываласці вашай і веры ва ўсіх ганеннях вашых і ўціску, якія вы зносіце.

ѩ҆́кѡ самѣ҄мъ на́мъ хвали́тисѧ ѡ҆ ва́съ въ цр҃квахъ бж҃їихъ, ѡ҆ терпѣ́нїи ва́шемъ и҆ вѣ́рѣ во всѣ́хъ гоне́нїихъ ва́шихъ и҆ ско́рбехъ, ѩ҆̀же прїе́млете,

Гэта доказ справядлівага Божага суда, каб вы аказаліся вартымі Божага Валадарства, дзеля якога і церпіце.

показа́нїе првднагѡ сѹда̀ бж҃їѧ, во є҆́же сподо́битисѧ ва́мъ цр҇твїѧ бж҃їѧ, є҆гѡ́же ра́ди и҆ стра́ждете.

Бог справядліва адплаціць уціскам тым, хто вас уціскаў.

А҆́ще ѹ҆́бѡ првдно ѹ҆ бг҃а, возда́ти ско́рбь ѡ҆скорблѧ́ющымъ ва́съ,

І вам, якія церпіце ўціск, а таксама нам дасць адпачыць падчас аб’яўлення з нябёсаў Пана Езуса разам з анёламі моцы Ягонай.

а҆ ва́мъ ѡ҆скорблѧ́ємымъ ѿра́дѹ съ на́ми, во ѿкрове́нїи гд҇а ї҆и҃са съ нб҃сѐ, со а҆́гг҃лы си́лы своеѧ̀,

Полымем агню Ён пакарае тых, хто не пазнаў Бога і не слухаецца Евангелля Пана нашага Езуса.

во ѻ҆гнѝ пла́меннѣ даю́щагѡ ѿмще́нїе не вѣ́дѹщымъ бг҃а и҆ не послѹ́шающымъ бл҃говѣствова́нїѧ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀:

Яны будуць пакараныя вечнай пагібеллю і не змогуць убачыць аблічча Пана і хвалы моцы Ягонай,

и҆̀же мѹ́кѹ прїи́мѹтъ, поги́бель вѣ́чнѹю, ѿ лица̀ гд҇нѧ и҆ ѿ сла́вы крѣ́пости є҆гѡ̀,

калі Ён прыйдзе ў той дзень праславіцца ў сваіх святых ды здзівіць усіх, хто паверыў. Вы ж прынялі з вераю нашае сведчанне.

є҆гда̀ прїи́детъ просла́витисѧ во ст҃ы́хъ свои́хъ и҆ ди́венъ бы́ти во всѣ́хъ вѣ́ровавшихъ, (За҄.) ѩ҆́кѡ ѹ҆вѣ́рисѧ свидѣ́телство на́ше въ ва́съ, въ де́нь ѡ҆́нъ.

Мы заўсёды молімся за вас, каб наш Бог прызнаў вас годнымі паклікання і з моцаю здзейсніў усялякі добры намер і справу веры,

За сїѐ и҆ мо́лимсѧ всегда̀ ѡ҆ ва́съ, да вы̀ сподо́битъ зва́нїю бг҃ъ на́шъ и҆ и҆спо́лнитъ всѧ́ко бл҃говоле́нїе бл҃гости и҆ дѣ́ло вѣ́ры въ си́лѣ,

каб праславілася імя Пана нашага Езуса ў вас, а вы — у Ім, паводле ласкі Бога нашага і Пана Езуса Хрыста.

ѩ҆́кѡ да просла́витсѧ и҆́мѧ гд҇а на́шегѡ ї҆и҃са хр҇та̀ въ ва́съ, и҆ вы̀ въ не́мъ, по блгдти бг҃а на́шегѡ и҆ гд҇а ї҆и҃са хр҇та̀.

« 5 глава 2 глава »