Пераклад Чарняўскага 2017
1 І выйшлі яны з Эліма, і ўся супольнасць сыноў Ізраэля прыйшла ў пустыню Сін, якая знаходзіцца між Элімам і Сінаем, у пятнаццаты дзень другога месяца пасля таго, як выйшлі яны з зямлі Егіпецкай.
2 І пачала наракаць у пустыні ўся супольнасць сыноў Ізраэля на Майсея і на Аарона,
3 і сыны Ізраэля казалі ім: «Лепш бы мы паўміралі ад рукі Госпада ў зямлі Егіпецкай, калі сядзелі пры гаршках з мясам і калі мы елі хлеб уволю. Навошта ты вывеў нас у гэтую пустыню, каб вынішчыць голадам усю супольнасць?»
4 І сказаў Госпад Майсею: «Вось, Я спашлю вам хлеб з неба ў выглядзе дажджу; хай народ выходзіць і збірае тое, чаго на кожны дзень дастаткова, каб Я іх выпрабаваў, ці будуць яны хадзіць паводле Майго запавету, ці не.
5 А шостага дня хай згатуюць тое, што прынеслі, і хай гэта будзе ўдвая больш таго, што звычайна збіраюць яны штодзень».
6 І Майсей і Аарон сказалі ўсім сынам Ізраэля: «Увечары пазнаеце, што Госпад вывеў вас з зямлі Егіпецкай.
7 Раніцай убачыце славу Госпада. Бо Ён пачуў нараканні вашыя супраць Госпада. А хто ж мы, што вы наракаеце на нас?»
8 І сказаў Майсей: «Увечары дасць вам Госпад мяса есці, а раніцай — хлеба ўдосталь, бо чуў Ён нараканні вашыя, якімі наракалі вы супраць Яго. Бо хто такія мы? Не на нас наракалі вы, але на Госпада!»
9 І сказаў Майсей Аарону: «Скажы ўсёй грамадзе сыноў Ізраэля: “Станьце перад Госпадам; бо пачуў Ён нараканні вашы”».
10 І, калі Аарон гаварыў да ўсёй грамады сыноў Ізраэля, яны глянулі на пустыню, і вось, слава Госпада з’явілася ім у воблаку.
11 І прамовіў Госпад да Майсея, кажучы:
12 «Чуў Я нараканні сыноў Ізраэля. Скажы ім: “Увечары будзеце есці мяса, а раніцай будзеце насычацца хлебам, і даведаецеся, што Я — Госпад, Бог ваш”».
13 Так і адбылося: і ўвечары наляцелі перапёлкі, і накрылі лагер; а раніцай лягла раса вакол лагера.
14 І калі яна пакрыла паверхню пустыні, тады паказалася нешта дробнае і зярністае, накшталт шэрані на зямлі.
15 Калі ўбачылі гэта сыны Ізраэля, пыталіся адзін аднаго: «Мангу?» а Бо не ведалі, што гэта было. І сказаў ім Майсей: «Гэта хлеб, які даў вам Госпад для спажывання.
16 Гэта слова, што сказаў Госпад: “Кожны з вас хай збярэ, колькі патрэбна для пражывання, гамор — на чалавека па колькасці вашых душ, што жывуць у палатцы, — так возьмеце”».
17 Так і зрабілі сыны Ізраэля, і сабралі адзін болей, другі меней.
18 І змералі гаморам; і ў таго, хто сабраў больш, не было лішняга, а ў таго, хто сабраў менш, не было нястачы, але кожны сабраў, колькі мог з’есці.
19 І сказаў ім Майсей: «Хай ніхто нічога з гэтага не пакідае да раніцы».
20 Некаторыя не паслухалі яго, але пакінулі штосьці з гэтага да раніцы, і пачало яно кішэць чарвякамі, і пачало смярдзець; і раззлаваўся на іх Майсей.
21 І збіраў раніцай кожны, колькі патрэбна для спажывання; а калі сонца прыпякала, яно раставала.
22 У шосты ж дзень сабралі падвоеную колькасць ежы, гэта значыць па два гаморы на кожнага чалавека. І сабраліся ўсе кіраўнікі супольнасці, і паведамілі Майсею.
23 Ён сказаў ім: «Гэта тое, што сказаў Госпад: “Заўтра супачынак, субота, святая для Госпада; і што маеце пячы — пячыце, а што маеце варыць — варыце; а што застанецца — пакіньце на раніцу”».
24 І зрабілі так, як загадаў Майсей, і не засмярдзела яно, і чарвяк у ім не завёўся.
25 І сказаў Майсей: «Ежце гэта сёння, бо гэта субота для Госпада, і ніхто хай не знаходзіцца ў полі сёння.
26 Шэсць дзён збірайце; але ў сёмы дзень — субота для Госпада, таму хай ніхто не знаходзіцца ў полі».
27 І надышоў сёмы дзень; і некаторыя з людзей выйшлі, каб збіраць, але нічога не знайшлі.
28 І сказаў Госпад Майсею: «Дакуль жа не будзеце хацець выконваць настаўленні Мае і закон Мой?
29 Бачыце, што Госпад даў вам суботу, і таму ў дзень шосты даў вам ежы ўдвая; дзеля таго кожны з вас хай застанецца ў сябе, і ніхто хай не выходзіць з месца свайго ў сёмы дзень».
30 І сёмага дня народ святкаваў суботу.
31 І назваў дом Ізраэля хлеб той «манна», бо была яна белая, як зерне каляндры, а смак мела падобны да мядовага.
32 І сказаў Майсей: «Гэта слова, якое сказаў Госпад: “Напоўніце гамор і захавайце яго для наступных вашых пакаленняў, каб ведалі яны хлеб, якім карміў Я вас у пустыні, калі ішлі вы з зямлі Егіпецкай”».
33 І сказаў Майсей Аарону: «Вазьмі які-небудзь посуд і пакладзі туды манны, колькі можа змясціць гамор, і пакладзі яго перад Госпадам, каб захаваць яе для будучых пакаленняў вашых».
34 Як загадаў Госпад Майсею, паклаў яго Аарон для захавання перад каўчэгам сведчання.
35 А сыны Ізраэля елі манну сорак гадоў, пакуль не прыйшлі ў зямлю заселеную; а: «Што гэта?» елі яны гэтую ежу, аж пакуль не прыбылі да межаў зямлі Ханаан.
36 А гамор — дзесятая частка эфы.
Новой Женевской Библии
16:1 в пустыню Син. Расположена на юго-западе Синайского полуострова.
в пятнадцатый день второго месяца. Израильтяне приходят в пустыню Син в то время, когда следует святить субботу, и именно в субботу Бог является Своему народу (16:9−13). Эта глава завершается описанием субботнего покоя (16:27−30).
16:3 все собрание это. Весь народ израильский.
16:4 одождю вам хлеб с неба. Т.е. хлеб (манна) будет сыпаться с неба, подобно дождю. Хлеб, падающий с неба, символизирует также духовную пищу, которой Бог питает человека. Именно ею нельзя запастись впрок — ее из рук Божиих необходимо получать ежедневно. См. Ин 6:25−59.
сколько нужно на день. Господь учит народ израильский во всем полагаться на Него. Именно эта мысль звучит в прошении молитвы Господней: «Хлеб наш насущный дай нам на сей день» (Мф 6:11), «ибо знает Отец ваш, в чем вы имеете нужду» (Мф 6:8).
чтобы Мне испытать его. Господу нет нужды кого-либо «испытывать», ибо перед Ним все открыты и Он наперед знает мысли и поступки человека. В данном случае (как и в других, где в тексте встречается слово «испытать» применительно к Богу) подразумевается «воспитать через испытания».
будет... поступать по закону... или нет. Эти слова не противоречат сказанному выше относительно всеведения Божия; они адресованы Моисею — Господь, скорее, ему хочет показать, что народ не знает законов Божиих и, естественно, не поступает в соответствии с ними.
16:6 узнаете вы, что Господь вывел вас. Моисей, обращаясь к народу, последовательно проводит мысль: израильтяне должны узнать своего Господа (см. ст. 7, 8). Эта мысль исходит от Самого Бога: «и узнаете, что Я Господь, Бог ваш» (см. 6:7; 7:17 и далее).
16:7 славу. Это слово обычно относится к явлению Богом Своего присутствия. Здесь же имеется в виду манна, которую Господь даст в пищу израильтянам.
16:12 и узнаете. Бог утвердит Свое право на избранный народ, а Израиль познает Его силу и заботу.
16:13 перепелы. В Чис 11 описывается, как эти птицы были принесены сильным восточным ветром.
16:14 мелкое, как иней. См. ком. к 16:31. Псалмопевец Асаф называет манну «ангельским хлебом» (Пс 77:25), потому что она была послана с неба.
16:16 по гомору на человека. Около двух литров. Однако созвучное арабское слово означает «полная чаша»; возможно, слово «гомор» употребляется здесь именно в этом значении.
16:23 святая суббота. Древнееврейское слово, используемое здесь, соответствует возвышенному стилю речи и обычно употребляется по отношению к Новому году или священным праздникам. Суббота соблюдалась Израилем и до его прихода к горе Синай. Данное же в Десяти Заповедях предписание хранить субботу было окончательным утверждением этого обряда, а не началом его соблюдения.
16:31 манна. «Ман ху?» — «Что это?» Евреи, никогда прежде не видевшие ничего подобного, задавали этот вопрос. Отсюда и название: «манна».
кориандровое семя. Небольшое семя шаровидной формы с приятным запахом, по вкусу напоминающее медовую лепешку.
16:33 сосуд. Манна была помещена в посуду, которая в Евр 9:4 названа «золотым сосудом».
16:35 сорок лет. Манна посылалась до тех пор, пока израильтяне не вошли в Ханаан (Нав 5:10−12). Здесь в их распоряжении оказались поля, виноградники и колодцы с водой (Чис 21:22).