1 Была-ж за два дні Пасха і Праснакі. І шукалі архісьвятары і кніжнікі, як узяць яго хітрасьцяй і забіць.
2 Але казалі: Ня ў дзень сьвяточны, каб часам не паўстала забурэньне ў народзе.
3 І калі быў у Бэтаніі ў доме Сымона Пракажанага і сядзеў за сталом, прыйшла жанчына, маючы алябастар дарагога шпіканардовага алейку, і разьбіўшы алябастар, выліла на галаву яго.
4 Былі-ж некаторыя, што гневаліся ў сабе і казалі: Нашто было рабіць гэтае марнатраўства алейку?
5 Бо можна было гэты алеяк прадаць болей, як за трыста дынараў і раздаць убогім. І наракалі на яе.
6 А Езус сказаў: Пакіньце яе. Нашто вы робіце ей прыкрасьць? Яна добры ўчынак зрабіла адносна мяне.
7 Бо ўбогіх вы заўсёды маеце з сабою, і калі захочаце, можаце ім рабіць дабро; але мяне не заўсёды маеце.
8 Яна, што мела, зрабіла: наперад намасьціла маё цела на пахаваньне.
9 Сапраўды кажу вам, дзе- толькі будзе абвяшчацца гэта эванэлія па ўсім сьвеце, і што яна ўчыніла, будзе сказана на памяць аб ёй.
10 А Юдаш Іскарыёт, адзін з дванаццацёх, пайшоў да архісьвятараў, каб ім яго выдаць.
11 Яны пачуўшы ўсьцешыліся і абяцалі даць яму грошай. І ён шукаў, як бы зручнай часінай яго выдаць.
12 І на першы дзень Праснакоў, калі ахвяроўвалі Пасху, сказалі яму вучні: Куды хочаш, каб мы пайшлі і прыгатовілі табе есьці Пасху?
13 І паслаў двух з сваіх вучняў і сказаў ім: Ідзеце ў горад, і спаткае вас чалавек, нясучы збан вады. Ідзеце за ім;
14 і куды ён увойдзе, скажэце гаспадару дому, што Вучыцель кажа: «Дзе ёсьць мая сьвятліца, дзе-б мне спажываць Пасху з вучнямі маімі?»
15 І ён вам пакажа вялікі пакой, засланы, і там прыгатуеце нам.
16 І пайшлі вучні ягоны, і прыйшлі ў горад, і знайшлі так як ім сказаў, і прыгатовілі Пасху.
17 Калі-ж настаў вечар, прыйшоў з дванаццацьма.
18 І калі яны сядзелі і елі, сказаў Езус: Сапраўды кажу вам, што адзін з вас, каторы есьць са мною, выдасьць мяне.
19 Яны-ж пачалі смуціцца і казаць яму паасобку: Ці гэта я?
20 Ён сказаў ім: Адзін з дванаццацёх, што маеце са мною руку ў місе.
21 І Сын чалавечы, праўда, ідзе, як аб ім напісана, але гора таму чалавеку, праз каторага Сын чалавечы будзе выданы. Лепш яму было-б, каб не нарадзіўся гэны чалавек.
22 І калі яны елі, узяў Езус хлеб, і багаславячы ламаў, і даў ім, і сказаў: Бярэце, гэтае ёсьць цела маё.
23 І ўзяўшы келіх, учыніўшы падзяку, даў ім, і пілі з яго ўсе.
24 І сказаў ім: Гэтая ёсьць кроў мая новага закону, каторая за многіх будзе праліта.
25 Сапраўды кажу вам што ўжо ня буду піць з гэтага вінаграднага плоду, аж да таго дня, калі буду яго піць новы ў каралеўстве Божым.
26 І адправіўшы гімн, выйшлі на гару Аліўную.
27 І сказаў ім Езус: Усе вы згоршыцеся з мяне ў гэту ноч, бо ёсьць напісана: «Удэру пастыра і разсеюцца авечкі».
28 Але потым, як уваскрэсну, пайду перад вамі ў Галілею.
29 А Пётр сказаў яму: І калі-б усе згоршыліся з цябе, але ня я.
30 І сказаў яму Езус: Сапраўды кажу табе, што ты сягоньня, у гэтую ноч, перш чым певень два разы падасьць голас, тры разы адрачэсься ад мяне.
31 Але ён яшчэ болей гаварыў: І калі-б мне трэба было разам умерці з табою, я не адракуся ад цябе. Гэтаксама-ж казалі і ўсе.
32 І прыйшлі да сялібы, якой імя Гэтсэмані. І сказаў сваім вучням: Сядзеце тут, пакуль я памалюся.
33 І ўзяў з сабою Пятра, і Якуба, і Яна, і пачаў баяцца і тужыць.
34 І сказаў ім: Сумная душа мая аж да сьмерці; астаньцеся тут і чуйце.
35 І адыйшоўшы трохі, упаў на зямлю і маліўся, каб, калі магчыма, адыйшла ад яго часіна.
36 І казаў: Абба, Ойча! Усё для цябе магчымае, аднясі ад мяне гэтую кару. Але ня што я хачу, але што ты.
37 І прыйшоў і знайшоў іх сплючых. І сказаў Пятру: Сымоне, ты сьпіш? Ты ня мог чуць аднэй гадзіны?
38 Чуйце і малецеся, каб ня ўпасьці ў пакусу. Дух-то ахвочы, але цела нядужае.
39 І ізноў адыйшоўшы маліўся, кажучы тыя самыя словы.
40 І вярнуўшыся, знайшоў іх ізноў сплючых, бо вочы іх былі абцяжэўшы, і ня ведалі, што яму адказаць.
41 І прыйшоў трэці раз і сказаў ім: Сьпеце ўжо і адпачываеце. Годзі. Прыйшла гадзіна, вось Сын чалавечы будзе выданы ў рукі грэшнікаў.
42 Устаньце, пойдзем! Вось той, каторы мяне выдасьць, блізка ёсьць.
43 І калі ён яшчэ гаварыў, прыйшоў Юдаш Іскарыёт, адзін з дванаццацёх, і з ім вялікая грамада з мячамі і кіямі, ад архісьвятараў і кніжнікаў і старшых.
44 Даў-жа быў здраднік ягоны ім знак, кажучы: Каго я пацалую, гэта ён, бярэце яго і вядзеце асьцярожна.
45 І калі прыйшоў, зараз прыступіўшы да яго, сказаў: Будзь прывітаны, Вучыцель! І пацалаваў яго.
46 яны-ж налажылі на яго рукі і ўзялі яго.
47 Адзін-жа, нехта з тых, што там стаялі, выняўшы меч, ударыў слугу архісьвятаравага і адсек яму вуха.
48 І адказваючы Езус сказаў яму: Так як на разбойніка выйшлі вы з мячамі і кіямі злавіць мяне?
49 Штодня быў я ў вас у сьвятыні вучачы, і вы ня ўзялі мяне. Але каб споўніліся Пісаньні.
50 Тады вучні ягоны, пакінуўшы яго, усе паўцекалі.
51 Нейкі-ж дзяцюк ішоў за ім, накінуўшы пасьцілку на голае цела і ўзялі яго,
52 але ён, пакінуўшы пасьцілку, голы ўцёк ад іх.
53 І прывялі Езуса да архісьвятара, і зыйшліся ўсе сьвятары і кніжнікі і старшыя.
54 Пётр-жа здалёку ішоў за ім аж у сярэдзіну ў двор архісьвятара, і сядзеў з слугамі каля агню і грэўся.
55 А архісьвятары і ўся Рада шукалі прціў Езуса пасьведчаньня, каб яго выдаць на сьмерць, і не знаходзілі.
56 Бо многія казалі фальшывае пасьведчаньне проціў яго, але ня былі згодныя пасьведчаньнямі
57 А некаторыя ўстаўшы, фальшыва сьведчылі проціў яго, кажучы:
58 Што мы чулі, як ён казаў: «Я развалю гэтую сьвятыню, збудаваную рукою, і за тры дні іншую, незбудаваную рукою, пастаўлю».
59 І ня было згоднае іх пасьведчаньне.
60 І ўстаўшы архісьвятар пасярэдзіне, спытўся ў Езуса, кажучы: Не адказваеш нічога на тое, што табе гэтыя закідаюць?
61 Але ён маўчаў і нічога не адказваў. Ізноў архісьвятар спытаўся ў яго і сказаў яму: Ці Ты ёсьць Хрыстус, Сын Бога багаслаўленага?
62 Езус-жа сказаў яму: Я ёсьць, і ўбачыце Сына чалавечага, сядзячага праваруч моцы Божай і прыходзячага з воблакамі нябеснымі.
63 А архісьвятар, разрываючы адзеньне сваё, сказаў: Што-ж, нам яшчэ патрэбны сьведкі?
64 Вы чулі блюзьнерства; што вам здаецца? Яны ўсе асудзілі, што ён падлеглы сьмерці.
65 І пачалі некаторыя пляваць на яго, і закрываць твар ягоны, і біць яго кулакамі, і казаць яму: Прароч! А слугі білі яго па шчоках.
66 І калі Пётр быў унізе на дварэ, прыйшла адна з служак архісьвятара,
67 і калі ўбачыла, што Пётр грэецца, глянуўшы на яго, сказала: І ты быў з Езусам Назарэнскім.
68 Але ён адрокся, кажучы: І ня ведаю, і не разумею, што ты гаворыш. І выйшаў вон прад сені, і запяяў певень.
69 Ізноў-жа як убачыла яго служка, пачала казаць тым, што навакол стаялі: Што гэты ёсьць з іх.
70 Але ён другі раз адрокся. І крыху потым тыя, што там стаялі, ізноў сказалі Пятру: Сапраўды ты з іх, бо ты і Галілеец.
71 Але ён пачаў клясьціся і прысягаць: Што ня знаю гэтага чалавека, аб каторым вы гаворыце.
72 І зараз запяяў певень другі раз. І ўспомніў Пётр слова, якое сказаў яму Езус: Перш чым певень два разы запяе, ты тры разы ад мяне адрачэсься. І пачаў плакаць.
Зноскі:
1 Гл. Мт. 26:2 і наст.
2 Жыдоўская Рада пастанавіла забіць Езуса па Вялікадні, але здрада Юдаша прычынілася да зьмены гэтай пастановы.
3 Гэта была Марыя, сястра Марты і Лазара (гл. Ян 12:3). Аб намашчэньні гл. Мт. 26:7.
32 Калі прыйшлі ў Гэтсэмані, магчыма, што была гадзіна 9 вечарам.
36 «Абба» — слова арамайскае, значыць «Ойча».
51 Дзяцюк гэты, паводле многіх пісьменьнікаў, гэта быў Марак, які потым напісаў гэту эванэлію. Магчыма, што ён спаў у Гэтсэмані, якое належала да яго бацькі і пачуўшы шум, выйшаў, каб паглядзець, што сталася.
54 Было гэта ў пачатку красавіка, дык ночы ў Палестыне гэтым часам даволі зімныя і была патрэба разлажыць агонь.
59 Дзеля нязгоднасьці іншыя пасьведчаньні ня мелі праўнай сілы і трэба было здабыць ад самога абвінавачанага прызнаньне ў віне, на якім можна было-б абапёрці сьмяротны прысуд.
64 Сангэдрын уважаў за блюзьнерства словы Хрыстуса, што ён ёсьць Сын Божы і на падставе гэтых слоў асудзіў Хрыста на сьмерць, бо за блюзьнерства Закон Майсея (Лев. 24:15-16) загадываў караць сьмерцяй.
65 Гл. Мт. 26:67 і наступн.
Знайшлі памылку ў тэксце? Вылучыце яе і націсніце:
Ctrl + Enter
Сябры, вельмі патрэбныя наступныя папяровыя выданні:
- Сьвятая Бібля ў перакладзе Янкі Станкевіча 1973 (і Новы Закон 1970).
- Эвангельле Мацьвея, Марка, Лукі, Іоана — 1926−1930, Лодзь.
- Евангелля і Дзеі ў перакладах Гадлеўскага і Татарыновіча.
- Генезіс і Кніга Эклезіяста, або Прапаведніка ў перакладзе Яна Пятроўскага, 1984, 1987.
Калі вы імі валодаеце і можаце прадаць, патэлефануеце па тэлефоне +375296422269, ці напішыце — bible-man@mail.ru.
Калі вы чытаеце на беларускай мове, паспрабуйце новы праект — biblia.by:
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Марка, 14 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
Звярніце ўвагу. Нумары вершаў — гэта спасылкі, якія вядуць на раздзел з параўнаннем перакладаў, паралельнымі спасылкамі, тэкстамі з нумарамі Стронг. Паспрабуйце, магчыма, вы будзеце прыемна здзіўлены.