1 І зыйшліся да яго фарызэі і некаторыя з кніжнікаў, што прыйшлі з Ерузаліму.
2 І калі ўгледзелі, што некатрыя з ягоных вучняў ядзяць хлеб звычайнымі, гэта значыць, нямытымі рукамі, зганілі.
3 Бо фарызэі і ўсе жыды, калі часта не памыюць рук, не ядзяць, трымаючыся ўстановы старшых.
4 І з рынку, калі не памыюцца, не ядзяць; і шмат чаго іншага ёсьць, што ім перададзена, каб трымацца: абмываньне кубкаў, і збанкоў, і мядзянай пасуды, і ложкаў.
5 І пыталіся ў яго фарызэі і кніжнікі: Чаму вучні твае не паступаюць паводле ўстановы старшых, але звычайнымі рукамі ядзяць хлеб?
6 А ён, адказваючы, сказаў ім: Добра прарочыў аб вас, крывадушных, Ізаій (Із. 29:13), як напісана ёсьць: «Гэты народ паважае мяне вуснамі, але сэрца іх далёка ад мяне;
7 але дарма яны пакланяюцца мне, вучачы навук і прыказаньняў чалавечых».
8 Бо вы, пакідаючы прыказаньне Божае, трымаецеся ўстановы чалавечай, абмываньня збанкоў і кубкаў, і робіце шмат чаго іншага, падобнага да гэтага.
9 І казаў ім: Добра вы касуеце прыказаньне Божае, каб захаваць вашую ўстанову!
10 Бо Майсей сказаў: «Паважай бацьку твайго і матку тваю» і «Хто-б наругаўся бацьку або матцы, няхай сьмерцяй памрэ».
11 А вы кажаце: Калі-б чалавек сказаў бацьку або матцы: «Корбан (гэта значыць ахвяра) ёсьць тое, што табе ад мяне належыцца» —
12 і ўжо не дапускаеце таму што-колечы рабіць для свайго бацькі або маткі,
13 касуючы слова Божае праз вашую ўстанову, якую вы ўстанавілі. І шмат падобнага да гэтага вы робіце.
14 І паклікаўшы ізноў грамаду, казаў ім: Паслухайце мяне ўсе і зразумейце.
15 Няма нічога звонку чалавека, што-б уваходзячы ў яго, магло яго зрабіць нячыстым; але тое, што з чалавека выходзіць, гэта ёсьць, што робіць чалавека нячыстым.
16 Калі хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае.
17 І калі ад грамады ўвайшоў у дом, пыталіся ў яго вучні ягоны аб прыповесьці.
18 І сказаў ім: Так і вы неарзумныя? Ці-ж не разумееце, што ўсё ўваходзячае ў чалавека звонку, ня можа яго зрабіць нячыстым?
19 Бо не ўваходзіць у ягонае сэрца, але ідзе ў жывот і выходзіць вон, ачышчаючы ўсякую ежу.
20 І казаў, што тое, што з чалавека выходзіць, тое робіць чалавека нячыстым.
21 Бо з нутра, з чалавечага сэрцы выходзяць благія думкі, чужалоствы, распуста, забойствы,
22 зладзействы, прагавітасьці, злосьці, здрада, бязстыднасьці, злое ока, блюзьнерства, гордасьць, дурнота.
23 Усё гэтае благое з нутра выходзіць і робіць чалавека нячыстым.
24 І ўстаўшы, пайшоў адтуль у граніцы Тыру і Сыдону. І ўвайшоўшы ў дом, хацеў, каб ніхто ня ведаў, ды ня мог утаіцца.
25 Бо зараз-жа жанчына, якое дачка мела нячыстага духа, як толькі пачула аб ім, прыйшла і ўпала да ягоных ног,
26 бо была яна жанчына паганская, радам Сырафэнікіянка, і прасіла яго, каб выгнаў д’ябла з дачкі яе.
27 Ён сказаў ей: Дай перш наесьціся дзецям, бо ня добра браць хлеб дзяцей і кідаць сабакам.
28 А яна адказала і сказала яму: Так, Пане, але-ж і шчаняты ядуць пад сталом крошкі ад дзяцей.
29 І сказаў ей: Дзеля гэтых слоў ідзі, выйшаў д’ябал з тваей дачкі.
30 І калі яна прыйшла ў свой дом, знайшла дзяўчыну ляжачую на ложку і што д’ябал выйшаў.
31 І выйшаўшы ізноў з граніц Тыру, прыйшоў праз Сыдон да Галілейскага мора пасярод граніцаў Дэкапольскіх.
32 І прывялі да яго глухога і нямога, і прасілі яго, каб узлажыў на яго руку.
33 І ўзяўшы яго на бок ад грамады, узлажыў пальцы свае ў ягоныя вусны і, плюнуўшы, дакрануўся да языка яго,
34 і ўзглянуўшы ў неба, уздыхнуў і сказаў яму: Эффэта, што значыць: адчыніся.
35 І зараз-жа адчыніліся вушы ягоны, і разьвязалася вязь языка ягонага і гаварыў добра.
36 І загадаў ім, каб нікому не казалі. Але чым болей ён ім загадываў, тым болей славілі
37 і тым болей дзівіліся, кажучы: Добра ўсё зрабіў: і глухіхі зрабіў, што чуюць, і нямых, што гавораць.
Зноскі:
2 Гл. Мт. 15:2. Жыды перад ядою рабілі рытуальнае абмываньне, чаго не рабілі вучні Хрыстовы.
4 «Вярнуўшыся з рынку», жыды без рытуальнага абмыцьця ня елі.
9 «Добра касуеце» тут у значэньні «добра абмінаеце», «добра зносіце». Гл. Мт. 15:3.
22 «Злое вока» тут азначае завіднасьць; «неразумнасьць» азначае бязбожную дурнату, якою азначалі ў Ст. Законе людзей сапсутых, якія жывуць бяз Бога ў сэрцы.
24 Хрыстус пайшоў туды ня дзеля абвяшчаньня слова Божага і затым не хацеў выяўляцца, але слава аб ім ужо прыйшла і туды.
27 Езус не адкідае цалком яе просьбы, але толькі адзначае, што трэба даць наесьціся сьпярша дзецям г. зн. жыдом, а потым ужо паганам. Гл. Мт. 15:24-26.
33 Узяў яго на бок ад грамады мусіць дзеля таго, каб ня было лішняга розгаласу. Так Езус рабіў і ў іншых выпадках. (Гл. Мк. 5:27; 8:23).
34 Гэтыя знакі мелі прабудзіць і павялічыць веру ў таго чалавека. І цяпер пры хросьце сьвятар выгаварвае гэтыя словы Хрыстуса «Эффэта».
Сьвятая Эванэлія Езуса Хрыста паводле Марка, 7 раздзел. Пераклад В. Гадлеўскага.
