Пераклад Антонія Бокуна
1 І ён увёў мяне ў сьвятыню, і зьмераў філяры, і [было] шэсьць локцяў з аднаго боку і шэсьць локцяў з другога боку, шырыня намёту.
2 Шырыня ўваходу — дзесяць локцяў, а бакі ўваходу — пяць локцяў з аднаго боку і пяць локцяў з другога боку; і зьмераў даўжыню ягоную — сорак локцяў, і шырыню ягоную — дваццаць локцяў.
3 І ўвайшоў у сярэдзіну, і зьмераў філяры пры ўваходзе — два локці, а ўваход — шэсьць локцяў, і шырыня ўваходу — сем локцяў.
4 І зьмераў даўжыню ягоную — дваццаць локцяў, а шырыня — дваццаць локцяў да пярэдняга боку сьвятыні. І ён сказаў мне: «Гэта Сьвятое Сьвятых».
5 І ён зьмераў мур Дому [Божага] — шэсьць локцяў, а шырыня бакавога пакою — чатыры локці з усіх бакоў наўкола кругом Дому.
6 І гэтых бакавых пакояў, пакой пры пакоі, — трыццаць у тры шэрагі; і яны абапіраліся на мур, які пабудаваны ўздоўж Дому з усіх бакоў наўкола для падтрыманьня бакавых пакояў, і [пакоі] не абапіраліся на мур Дому [Божага].
7 І ён пашыраўся ўгару да бакавых пакояў, бо галерэі ішлі вакол Дому. Дзеля гэтага шырыня Дому ўгары была большай, і знізу ўваходзілі ў верхні [пакой] праз сярэдні.
8 І я бачыў узвышэньне вакол Дому [Божага] з усіх бакоў. Падваліны бакавых пакояў мелі [шырыню] на цэлы прут — шэсьць локцяў.
9 Шырыня муру, які з вонкавага боку бакавых пакояў, — пяць локцяў. І вольнае месца ёсьць паміж бакавымі пакоямі пры Доме [Божым].
10 І паміж пакоямі адлегласьць у дваццаць локцяў з усіх бакоў вакол Дому [Божага].
11 А выхад з бакавога пакою [быў] на адкрытую прастору, адзін выхад на шлях на поўнач, і адзін выхад на поўдзень, а шырыня вольнага месца — пяць локцяў з усіх бакоў вакол.
12 Будынак, які быў перад адгароджанай прасторай на шляху на захад, [меў] шырыню ў семдзясят локцяў, мур будынку [меў] шырыню пяць локцяў з усіх бакоў кругом і даўжыню дзевяноста локцяў.
13 І ён зьмераў Дом [Божы], даўжыня ягоная — сто локцяў, а адгароджаная прастора, будынак і муры ягоныя — сто локцяў.
14 Шырыня пярэдняга боку Дому з адгароджанай прасторай на ўсход — сто локцяў.
15 І ён зьмераў даўжыню будынку перад адгароджанай прасторай, якая за ім, галерэі з аднаго і другога боку — сто локцяў. А сьвятыня ўнутраная і прысенкі панадворку,
16 парогі, вокны закратаваныя і галерэі вакол трох [паверхаў] насупраць парогу былі ашаляваныя дрэвам з усіх бакоў наўкола ад зямлі да вокнаў, а вокны зачыненыя.
17 Над уваходам і аж да ўнутранай [часткі] Дому і навонкі, і на ўсіх сьценах з усіх бакоў наўкола, унутры і звонку,
18 зроблены херувімы і пальмы, па адной пальме паміж двума херувімамі; і два абліччы ў [кожнага] херувіма,
19 аблічча чалавечае [зьвернута] да пальмы з аднаго боку, і аблічча льва [зьвернута] ў бок пальмы з другога боку. І [так] зроблена ў-ва ўсім Доме [Божым] з усіх бакоў наўкола.
20 Ад зямлі аж па-над уваход былі зроблены херувімы і пальмы на сьцяне сьвятыні.
21 Сьвятыня мела чатырохкутныя вушакі, а перад абліччам Сьвятога [Сьвятых] было штосьці, што выглядала нібыта
22 ахвярнік з дрэва, вышынёю ў тры локці, у два локці даўжыні і ў два локці шырыні, а рогі ягоныя, падставы і сьценкі ягоныя — з дрэва. І ён прамовіў да мяне: «Гэта стол, які перад абліччам ГОСПАДА».
23 І Сьвятыня [мела] дзьверы падвойныя, і Сьвятое [Сьвятых].
24 Гэтыя дзьверы падвойныя мелі дзьве форткі рухомыя. Дзьве форткі — адны [дзьверы], і дзьве форткі — другія.
25 І былі зроблены на іх, на дзьвярах Сьвятыні, херувімы і пальмы; яны зроблены так, як на сьценах, і ганак драўляны [быў] перад прысенкам звонку,
26 а вокны закратаваныя і пальмы былі з аднаго і з другога боку на сьценах прысенку, і ў бакавых пакоях Дому [Божага], і на ганку.
Толкование Далласской семинарии
Иез 41:5−11. Из стиха 5 следует, что стена храма была очень массивной (3-х метров толщины, что, впрочем, характерно было для древней архитектуры). Эта «массивность» в данном случае, возможно, символизировавшая отделенность Бога от мирской суеты и порочности, еще более «увеличивалась» за счет множества боковых комнат (стих 6). Правильнее читать не тридцать три комнаты, а «тридцать комнат на трех ярусах» (одна над одной; стих 16); следовательно комнат было 90. Они встроены были в стену, окружавшую храм, и стены самого храма не касались (схему «Собственно здание храма»). Возможно, это были складские помещения, предназначенные, а частности, для хранения десятин и разного рода приношений (сравните Мал 3:8−10). Эти боковые комнаты напоминают те, что были «при» храме Соломоновом (3Цар 6:5−10). В последней фразе стиха 7 следует читать: «ступени восходили».
Иез 41:12−26. Здание, о назначении которого не говорится (стих 12), находилось в самой задней части храмового двора. Измеренные Ангелом длина и ширина храма (стихи 13−15) были длиной и шириной его в целом, включая все храмовые постройки на территории святилища. Некоторые богословы обращают внимание на цифровые соответствия в размерах всех частей храма, определяющих его особую гармоничность; число сто (стихи 13−15), возможно, символизировало применительно к храму величайшую полноту.
Взору Иезекииля представляется вид святилища изнутри (стих 16 и далее); он подробно описывает отделку его стен, окон и дверей. Повсюду там были резные изображения по дереву, состоявшие из двух «элементов»: херувимов и пальм. Резные херувимы были образом стражей места Божиего обитания (а этой связи Иез 1:4−28 и стих 10 в главе 1). Пальмы, вероятно, символизировали плодоносность как проявление Божиих благословений. Орнаменты эти схожи с теми, что украшали храм Соломона (3Цар 6:29).
Из предметов обстановки святилища пророк описывает только деревянный жертвенник, полутора метров (в переводе на современные меры измерения) в высоту и одного метра в длину. Это мог быть только жертвенник для воскурения благовоний, которому и положено было стоять пред Господом (в значении перед входом во Святое святых — место обитания Его; Исх 30:1−3; 3Цар 7:48). Всякий жертвенник может быть назван (в переносном смысле) «трапезой Господней», тем более, что о наличии в таинственном храме стола для хлебов предложений пророк не говорит.