Пераклад Васіля Сёмухі
1 І ўзяў Самуіл посуд з алеем і выліў на галаву ягоную, і пацалаваў яго і сказаў: вось, Гасподзь памазвае цябе на кіраўніка спадчыны Сваёй:
2 калі ты цяпер пойдзеш ад мяне, дык сустрэнеш двух чалавек паблізу магілы Рахілі, на межах Веньямінавых, у Цэлцаху, і яны скажуць табе: знайшліся асьліцы, якіх ты хадзіў шукаць, і вось бацька твой, забыўшы пра асьліц, непакоіцца за вас, кажучы: што з сынам маім?
3 і пойдзеш адтуль далей і прыйдзеш да дубровы Фаворскай, і сустрэнуць цябе там тры чалавекі, што ісьцімуць да Бога ў Вэтыль: адзін нясе тры казьляняткі, другі нясе тры хлябы, а трэці нясе мех зь віном;
4 і будуць яны цябе вітаць і дадуць табе два хлябы, і ты возьмеш з рук іхніх.
5 Пасьля таго ты прыйдзеш на пагорак Божы, дзе ахоўны атрад Філістымскі; і калі ўвойдзеш там у горад, сустрэнеш гурт прарокаў, што сыходзіцьмуць з вышыні, і перад імі псалтыр і тымпан, і жалейка і гусьлі, і яны прарочаць;
6 і сыйдзе на цябе Дух Гасподні, і ты будзеш прарочыць зь імі і зробішся іншым чалавекам.
7 Калі гэтыя азнакі збудуцца з табою, тады рабі, што можа рука твая, бо з табою Бог.
8 І ты пайдзі раней за мяне ў Галгал, куды і я прыйду да цябе дзеля прынясеньня цэласпаленьня і мірных ахвяраў; сем дзён чакай, пакуль я ня прыйду да цябе, і тады пакажу табе, што табе рабіць.
9 Як толькі Саўл павярнуўся, каб ісьці ад Самуіла, Бог даў яму іншае сэрца, і збыліся ўсе тыя азнакі ў той самы дзень.
10 Калі прыйшлі яны да пагорка, вось сустракаецца ім гурт прарокаў, і сышоў на яго Дух Божы, і ён прарочыў сярод іх.
11 Усе, хто ведаў яго ўчора і заўчора, убачыўшы, што ён з прарокамі прарочыць, казалі ў народзе адзін аднаму: што гэта сталася з сынам Кісавым? няўжо і Саўл у прароках?
12 І адказваў адзін з тых, што былі там, і сказаў: а ў тых, хто бацька. Таму ўвайшло ў прымаўку: няўжо і Саўл у прароках?
13 І перастаў ён прарочыць і пайшоў на вышыню.
14 І сказаў дзядзька Саўлаў яму і слузе ягонаму: куды вы хадзілі? Ён сказаў: шукаць асьліц, але, бачачы, што іх няма, зайшлі да Самуіла.
15 І сказаў дзядзька Саўлаў: раскажы мне, што сказаў вам Самуіл.
16 І сказаў Саўл дзядзьку свайму: ён абвясьціў нам, што асьліцы знайшліся. А таго, што сказаў яму Самуіл пра царства, не адкрыў яму.
17 І склікаў Самуіл народ да Госпада ў Масіфу
18 і сказаў сынам Ізраілевым: так кажа Гасподзь Бог Ізраілеў: Я вывеў Ізраіля зь Егіпта і выбавіў вас з рукі Егіпцянаў і ад рукі ўсіх царстваў, што прыгняталі вас.
19 А вы цяпер адкінулі Бога вашага, Які ратуе вас ад усіх бедстваў вашых і смуткаў вашых, і сказалі Яму: цара пастаў над намі. Дык вось станьце прад Госпадам паводле плямёнаў вашых і паводле родаў вашых.
20 І загадаў Самуіл падыходзіць усім плямёнам Ізраілевым, і ўказана племя Веньямінава.
21 І загадаў падыходзіць племю Веньямінаваму паводле родаў яго і ўказаны род Матрыеў; і прыводзяць род Матрыеў па мужчынах, і названы Саўл, сын Кісаў; і шукалі яго і не знаходзілі.
22 І спыталіся яшчэ ў Госпада: ці прыйдзе ён яшчэ сюды? І сказаў Гасподзь: вось ён хаваецца ў абозе.
23 І пабеглі і ўзялі яго адтуль, і ён стаў сярод народу і быў ад плячэй сваіх вышэйшы за ўвесь народ.
24 І сказаў Самуіл усяму народу: ці бачыце, каго выбраў Гасподзь? падобнага да яго няма ва ўсім народзе. Тады ўвесь народ усклікнуў і сказаў: хай жыве цар!
25 І выклаў Самуіл народу правы царства, і напісаў кнігу, і паклаў прад Госпадам. І адпусьціў увесь народ, кожнага ў дом свой.
26 Таксама і Саўл пайшоў у дом свой, у Гіву; і пайшлі зь ім адважныя, сэрца якіх крануўся Бог.
27 А нягодныя людзі казалі: ці ж яму ратаваць нас? І пагардзілі ім і не паднесьлі яму дарункаў. Але ён як бы не заўважаў таго.
Комментарии МакДональда
II. ПРАВЛЕНИЕ САУЛА ДО ТОГО, КАК ОН БЫЛ ОТВЕРГНУТ (Гл. 10−15)
A. Помазание и утверждение (Гл. 10−11)
10:1−6 Самуил помазал Саула на правление в Израиле, излив ему на голову елей без свидетелей. Ранее служение священника начиналось с помазания (Лев 8:12), а теперь таким же образом был помазан первый царь. Публичная церемония должна была последовать позже. В подтверждение слов Господа Саулу были даны три знамения: (1) он должен был повстречаться с двумя людьми у гроба Рахили, которые скажут ему, что нашлись ослицы его отца; (2) он должен был встретить трех человек у дубравы Фаворской по дороге в Вефиль, которые дадут ему две булки хлеба; (3) когда он придет на «холм Божий» и встретит группу пророков, Дух Господень найдет на него, и он будет пророчествовать.
10:7−9 После того, как все это произойдет, Саул должен был отправиться в Галгал и ждать там семь дней Самуила, который придет и принесет жертвы. Все эти знамения, описанные в стихах 2−6, произошли в тот же день; события в Галгале произошли позже (13:7−15).
Не следует заключать из 9-го стиха, что у Саула было искреннее обращение. На самом деле, он был человеком, следующим вожделениям плоти, как в последствии это явно покажет история. Ему было дано Духом все необходимое для того, чтобы занять эту официальную должность правителя над Божьим народом, несмотря на то, что он не знал Бога лично и не обрел спасение. Другими словами, официально он являлся Божьим человеком, хотя мы считаем, что он не был истинным верующим.
10:10−16 Пророки были верными и посвященными людьми, и народ удивился, когда увидел, что Саул пророчествует среди них. Это положило начало пословице: «Неужели и Саул в пророках?» Она стала распространенным выражением, передающим удивление, вызванное тем, что Саул стал заниматься делом, которое так противоречило его характеру. Дядя Саула (не его отец, как следовало ожидать) спросил его, о чем они разговаривали с Самуилом. Саул упомянул об их беседе, но не открыл, что его тайно помазали царем.
10:17−19 Тем временем Самуил собрал народ в Массифе, чтобы объявить назначение царя. Прежде, чем сделать объявление, он еще раз напомнил им о том, что их требование царя являлось отвержением Бога, который вывел их из Египта и ввел в Обетованную Землю. Когда избрали Саула, он спрятался либо из-за скромности, либо из-за боязни. Мэтью Хенри приводит четыре причины, по которым Саул мог испугаться: «(1) Так как он осознавал, что не достоин такого высокого доверия. (2) Потому что это подвергло бы его зависти соседей, которые были недоброжелательно настроены по отношению к нему. (3) Потому что он понял из слов Самуила, что народ согрешил, попросив царя, и Бог в гневе ответил на просьбу народа. (4) Потому что дела в Израиле находились в плачевном состоянии: Филистимляне были сильны, Аммонитяне угрожали: и тот, кто поднимет паруса при шторме, должен быть поистине отважным».
10:20−27 Саула вывели и представили народу в качестве царя. Трудно было найти человека в Израиле с лучшими физическими данными. Несколько храбрых людей присоединились к Саулу и пошли с ним к нему домой в Гаву, но не все оказывали твердую поддержку новому монарху. Саул поступил мудро, промолчав перед презиравшими его бунтарями.