2 Пётры 1 глава

Другі суборны ліст сьвятога Пётры апостала
Пераклад Яна Станкевіча → Пераклад Сабілы і Малахава

Сымон Пётра, нявольнік а апостал Ісуса Хрыста, тым, што прынялі з намі аднакаштоўную веру пераз справядлівасьць Бога нашага а Спаса Ісуса Хрыста:

Сымон Пётра, раб і Апостал Ісуса Хрыста, да тых, што атрыма́лі роўна з намі шматкаштоўную веру па Волі Бога нашага і Збаўцы Ісуса Хрыста:

Ласка а супакой вам хай памножацца супоўным знацьцём Бога а Ісуса, Спадара нашага.

Багадаць вам і мір хай памножыцца ў пазнаньні Бога і Ісуса, Госпада нашага.

Як Боская сіла Ягоная дала нам усе, да жыцьця а набожнасьці належачае, супоўным знацьцём Таго, хто пагукаў нас сваёй славаю й цнотаю,

Як Божаю Сілай Ягонай дарава́на нам усё для жыцьця і багабойнасьці праз пазнаньне Паклікаўшага нас Славаю і Цнатою,

Каторымі даў нам найвялікшыя й каштоўныя абятніцы, каб вы імі сталі ўчасьнікамі Боскае прыроды, уцекшы ад папсаванасьці, каторая на сьвеце жадою, —

якімі дарава́ны нам вялікія і шматкаштоўныя абяцаньні, каб праз іх сталіся вы ўдзельнікамі Божай прыроды, ухіліўшыся ад гніеньня ў пажадлівасьці ў сьвеце,

То вы, ужыўшы да гэтага ўсю ўлегласьць, замейце да веры свае цноту, у цноце знацьцё,

дык вы, прыкладаючы да гэтага ўсё стараньне, пакажыце ў веры вашай цнату, у цнаце ж — разважлівасьць,

У знацьцю ўзьдзержлівасьць, у ўзьдзержлівасьці цярплівосьць, у цярплівосьці набожнасьць,

у разважлівасьці стрыманасьць, у стрыманасьці цярплівасьць, у цярплівасьці багабойнасьць,

У набожнасьці брацтва, у брацтве міласьць.

у багабойнасьці браталюбства, а ў браталюбстве любоў.

Бо калі гэта ў вас ё і збыткуе, не бязьдзейнымі ані бясплоднымі ўчыне вас узглядам супоўнага знацьця Спадара нашага Ісуса Хрыста;

Так (калі) гэтае ў вас ёсьць і памнажаецца, вы ня застанецеся бяздзейнымі і бясплоднымі ў пазнаньні Госпада нашага Ісуса Хрыста.

А ў каго няма гэтага ўсяго, тый нявісны, паніклівы і забыўся праз ачышчэньне зь пярэдніх грахоў.

А хто гэтага ня мае, той сьляпы, нявíсны, забыўся пра атрыманьне ачышчэньня сваіх ранейшых грахоў.

Затым валей, браты, улягайце чыніць пагуканьне а абраньне свае моцным, бо, чынячы гэта, ніколі не ўпадзіце,

Пагэтаму, браты, больш і больш старайцеся зрабіць няпахісным ваша паклíканьне і выбра́ньне; гэтак робячы, ніколі ня спатыкнецеся,

Бо гэтак шырака адчыніцца вам уход да вечнага гаспадарства Спадара нашага а Спаса Ісуса Хрыста.

бо гэтак вам будзе адчынены вольны ўваход у вечнае Валадарства Госпада нашага і Збаўцы Ісуса Хрыста.

Дзеля таго я буду заўсёды дамяняць вам праз гэта, дарма што вы зналыя і ўмацаваныя ў цяперашняй праўдзе.

Пагэтаму я ня перастану вам пастаянна напамінаць аб гэтым, хоць вы (ужо) і ведаеце і ўгрунтаваны ў гэтай праўдзе.

Бо я маю за справядлівае, пакуль я ў гэтым будане, надбіць вас дамяняньням,

Справядлівым жа лічу, да таго часу пакуль знаходжуся ў гэтай (цялеснай) будыніне заахвочваць вас напамінаньнем,

Ведаючы, што я ўборзьдзе маю пакінуць будан свой, як і Спадар наш Ісус Хрыстос паказаў імне.

ведаючы што хутка пакіну маю будыніну, як і Госпад наш Ісус Хрыстос мне адкрыў.

Але я ўлягу, каб просьле майго адходу вы таксама заўсёды прыпаміналі гэта.

Пастараюся ж, каб вы і пасьля майго адыходу пастаянна ўспаміналі гэтыя (словы).

Бо мы абясьцілі вам сілу й прыход Спадара нашага Ісуса Хрыста, ня йдучы за хітра выдуманымі байкамі, але былі вочнікамі Ягонае вялікасьці.

Бо мы абвясьцілі вам сілу і прыход Госпада нашага Ісуса Хрыста, ня за нябыліцамі ідучы ўсьлед, але стаўшы відавочцамі велічы Ягонай.

Бо Ён прыняў ад Бога Айца чэсьць а славу, як прышоў яму такі голас ад дасканальнае славы: «Гэта Сын Мой умілаваны, Каторага Я ўпадабаў».

Бо (Ён) прыняў ад Бога Ба́цькі чэсьць і славу, калі да Яго быў прагучаўшы голас Вялізарнай Славы: Гэты ёсьць Сын Мой Любасны, у Якім усё Маё задавальненьне.

І гэты голас, прышлы зь нябёс, мы чулі, будучы зь Ім на сьвятой гары.

Пачу́лі гэты голас і мы, як ён прагучаў зь Неба, як мы былí разам зь Ім на сьвятой гары.

Ды мы маем найпэўнейшае прароцкае слова, і вы добра робіце, што зварачаецеся да яго, як да лянпы, што зьзяе ў цемным месцу аж да сьвітаньня і ўсходу дзяньніцы ў сэрцах вашых,

І мы маем найдаставернейшае прарочае слова; і вы добра робіце, калі зьвяртаецеся да яго, як да сьветача, які зьзяе ў цёмным мейсцы, пакуль дзень пачне сьвітаць і ранішняя зорка ўзыйдзе ў сэрцах вашых,

Ведаючы наўперад, што ніякае прароцтва Пісьма не залежа ад собскага выкладу.

ведаючы галоўнае ў тым, што ў усякага прароцтва з Пісаньня ня бывае ўласнага (чалавечага) тлумачэньня,

Бо ніколі прароцтва ня было вымаўлена воляю людзкою, але вы маўлялі яго сьвятыя людзі Божыя, несеныя Духам Сьвятым.

бо прароцтва было выказана некалі ня па волі чалавека, але (яно) было выказана сьвятымі Божымі людзьмі, натхняемымі Духам Сьвятым.

« 5 глава 2 глава »