1 Летапісу 21 глава

Першая кніга Летапісу
Пераклад Яна Станкевіча → Комментарии МакДональда

Пераклад Яна Станкевіча

1 І паўстаў шайтан на Ізраеля, і падамкнуў Давіда палічыць Ізраеля.
2 І сказаў Давід Ёаву а начэльнікам люду: «Пайдзіце, палічыце Ізраеля, ад Веер-Шэвы аж да Дана, і падайце імне, каб я ведаў лік іх».
3 І сказаў Ёаў: «Хай памножа СПАДАР сто разоў люд Свой супроці таго, колькі ё яго. Ці ня ўсі яны, спадару мой каролю, слугі спадара майго? Нашто шукаць гэтага спадару майму? Нашто гэта мае быць віною Ізраелю?»
4 Але каралеўскае слова перамагло Ёава; і вышаў Ёаў, і хадзіў па ўсім Ізраелю, і прышоў да Ерузаліму.
5 І аддаў Ёаў зьлічво палічанага люду Давіду; і было ўсіх Ізраялян тысяча тысячаў і сто тысячаў мужоў, што агаляюць меч, і Юдэяў — чатырыста семдзясят тысячаў, што агаляюць меч.
6 А Лева а Веняміна ён не палічыў памеж іх, бо каралеўскае слова было агідным Ёаву.
7 І ліхам была ў ваччу Божым гэтая справа, і Ён паразіў Ізраеля.
8 І сказаў Давід Богу: «Вельма ізграшыў я, што зрабіў гэта. І цяпер даруй бяспраўе слузе Свайму, бо я зрабіў вельма неразумна».
9 І гукаў СПАДАР Ґаду, прароку Давідаваму, кажучы:
10 «Пайдзі й скажы: "Гэтак кажа СПАДАР: ’Тры кары Я сулю табе; выбяры сабе адну зь іх, — і Я зраблю табе’"».
11 І прышоў Ґад да Давіда, і сказаў яму: «Гэтак кажа СПАДАР: "Прыймі сабе:
12 Альбо тры гады — галадоў; альбо тры месяцы будуць нішчыць цябе непрыяцелі твае, і меч варагоў тваіх будзе насьпяваць цябе; альбо тры дні — меч СПАДАРОЎ, мор на зямлі, і Ангіл СПАДАРОЎ будзе нішчыць у вусіх граніцах Ізраеля". Дык разгледзь, што імне адказаць Таму, хто паслаў мяне із словам».
13 І сказаў Давід Ґаду: «Немарасна імне вельма, але хай валей упаду ў рукі СПАДАРА, бо вельмі вялікае міласэрдзе Ягонае, абы ня ўпасьці імне ў рукі людзкія».
14 І паслаў СПАДАР мор на Ізраеля, і памерла Ізраялян семдзясят тысячаў чалавекаў.
15 І паслаў Бог Ангіла да Ерузаліму, каб зьнішчыць яго. І, як ён нішчыў, абачыў СПАДАР, і пажалеў таго ліха, і сказаў нішчачаму Ангілу: «Досыць! зьдзяржы цяпер руку сваю». Ангіл жа СПАДАРОЎ стаяў над токам Орнана Евусіча.
16 І ўзьняў Давід вочы свае, і абачыў Ангіла СПАДАРОВАГА, што стаяў памеж зямлі й неба, і меч ягоны аголены ў руццэ ў яго, выцягнены на Ерузалім; і паў Давід а старцы, што былі акрыўшыся зрэбнінаю, на віды свае.
17 І сказаў Давід Богу: «Ці ня я казаў палічыць люд? і я тый, што ізграшыў, і ліха зьдзеяў я; а гэтыя авечкі што зрабілі? СПАДАРУ, Божа мой! Хай будзе ж рука Твая на імне а на доме айца майго, а на людзе Тваім хай ня будзе на згубу».
18 І Ангіл СПАДАРОЎ сказаў Ґаду, сказаць Давіду: «Хай Давід прыйдзе й пастанове аброчнік СПАДАРУ на таку Орнана Евусіча».
19 І ўзышоў Давід, подле слова Ґадавага, каторае ён казаў імям СПАДАРОВЫМ.
20 І абярнуўся Орнан, і абачыў Ангіла; і чатыры сыны ягоныя зь ім схаваліся. Орнан малаціў тады пшонку.
21 І прышоў Давід да Орнана. Глянуў Орнан, і абачыў Давіда, і вышаў з току, і пакланіўся Давіду відам да зямлі.
22 І сказаў Давід Орнану: «Аддай імне месца току; я збудую на ім аброчнік СПАДАРУ; за поўную цану аддай імне яго, і будзе зьдзержана ад люду згуба».
23 І сказаў Орнан Давіду: «Вазьмі сабе; і хай спадар мой кароль робе, што яму любя; гля, я аддаю валы на ўсепаленьне, і малачэльную снасьць на дровы, і пшонку на хлебны аброк; усе гэта аддаю».
24 І сказаў кароль Давід Орнану: «Не, я хачу купіць, куплю за поўнае срэбра, бо не ўзьнясу твае собскасьці СПАДАРУ і не спалю дармавога ўсепаленьня».
25 І даў Давід Орнану за гэтае месца сыклі золата, вагою шасьцьсот.
26 І збудаваў там Давід аброчнік СПАДАРУ, і аброк усепаленьні а супакойныя, і гукаў СПАДАРА, і Ён адказаў яму цяплом зь неба на аброчнік усепаленьня.
27 І сказаў СПАДАР Ангілу, і Ён зьвярнуў меч свой у похву сваю.
28 У тым часе, як абачыў Давід, што адказаў яму СПАДАР на таку Орнана Евусіча, дык аброк там.
29 Вітальня ж СПАДАРОВА, каторую зрабіў Масей на пустыні, і аброчнік усепаленьня былі ў тым часе на вышыні ў Ґівеоне.
30 І ня мог Давід пайсьці туды, пытацца ў Бога, бо быў напалоханы мячом Ангіла СПАДАРОВАГА.

Комментарии МакДональда

Д. Перепись населения и язва (Гл. 21)

Если сравнить эту главу со 2 Царств 24, то сначала непонятно, кто стоял за греховной переписью населения, проведенной Давидом. Во 2 Царств сказано, что Господь побудил Давида сделать перепись в Израиле, потому что Он разгневался на народ. Здесь нам сообщается, что инициатором этого действия был сатана. Конечно же, оба утверждения истинны. Бог позволил сатане искушать Давида. Бог — не творец зла, но позволяет его и использует ради достижения Своих целей.

По поводу разницы в цифрах, приведенных в этой главе и во 2 Царств 24, смотри Примечания.

21:1−7 Иоав был с самого начала против переписи населения и не очень усердно выполнял приказы царя. Левий не был включен, возможно, потому, что колено было рассеяно по Израилю и Иудее, и пересчитать его представителей было сложно. Вениамин был, возможно, опущен потому, что перепись прервалась до того, как коснулась этого колена (1Пар 27:24). При исчислении людей не собиралось никакого выкупа, как приказано в Исходе 30:12. Неповиновение и гордость Давида повлекли за собой тяжкие последствия.

21:8−15 Хотя Давид весьма согрешил, он быстро раскаялся и смирился перед Господом. Когда ему было дано право выбрать наказание за свое преступление, он предпочел впасть в руки Господа, зная, что Он милостив. Семьдесят тысяч человек погибли от чумы.

Нам это наказание может показаться слишком суровым. Всем нам свойственны слабости и грехи. Давид обычно был кроток, но на этот раз впал в древний грех дьявола, гордость. Мэтью Генри показывает, каков смысл этого эпизода для нас:

«Он гордился многочисленностью своего народа, но вследствие Божьего правосудия его число уменьшилось. То, чем мы гордимся, справедливо отнимается у нас, ослабляется или причиняет нам горе».

21:16−17 Когда Давид поднял глаза свои, он увидел жуткое зрелище: Ангела Господня с обнаженным в руке его мечом, простертым на его любимый Иерусалим. Его реакция была правильнее, чем у большинства верующих, внезапно застигнутых в момент греха или неповиновения. Обобщение реакции Давида, приведенное Генри, может оказаться полезным для нас, особенно для руководителей.

«1. Он очень раскаялся в своем грехе и искренне молился о его прощении, ст. 8. Он понимал теперь, что согрешил, весьма согрешил, поступил очень неразумно; он обещал, что готов понести наказание за свой грех, чтобы скверна была очищена. 2. Он принял наказание за свой грех: «Да будет рука Твоя на мне и на доме отца моего, ст. 17. Я подчиняюсь, пусть только я один пострадаю от этого, ведь это я согрешил; я виноват, и пусть на мою голову обрушится этот меч». 3. Он положился на милость Бога (хотя знал, что Бог гневается на него) и не затаил никакой горечи. Что бы ни случилось, пусть лучше впаду в руки Господа, ибо весьма велико милосердие Его, ст. 13. Благочестивые люди думают о Боге хорошо даже тогда, когда Он сердится на них. Даже если Он поразит меня, я все равно буду верить в Него. 4. Он выразил трогательную заботу о своем народе, его огорчало то, что их наказывают за его преступление: А эти овцы что сделали?»

21:18−26 Через Гада Господь велел Давиду купить гумно Орны иевусеянина, построить там жертвенник и приносить на нем жертвы. Орна предложил свою землю Давиду в дар, но царь настоял на том, чтобы заплатить за нее. В стихе 24 приводится важный духовный принцип: эффективное жертвоприношение всегда дорого стоит. Позже на месте этого гумна был построен храм (2Пар 3:1).

21:27−30 На горе Мориа Авраам предложил в жертву Богу Исаака (Быт 22). Здесь прекратилась чума, и, когда Господь сказал Ангелу-истребителю: Довольно! — ангел опустил руку свою, о чем мы читаем в этой главе. Здесь стоял храм. И мы полагаем, что на этой же самой горе, пусть не на том же месте, Господь Иисус умер на кресте за грехи человечества.

Возможно, именно понимание того, что на месте гумна будет новый центр поклонения, объясняет страх Давида, боявшегося идти в Гаваон за наставлениями.



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.