1 Івана 1 глава

Перше соборне послання св. апостола Івана
Переклад Хоменка → Пераклад П. Татарыновіча

Що було споконвіку, що ми чули, що бачили нашими очима, що оглядали і чого руки наші доторкалися, про Слово життя, —

Тое, што было ад пачатку, што мы чулі аб Слове жыцьця, што бачылі сваімі вачыма, што азіралі й да чаго дакраналіся нашыя рукі, —

а життя об'явилось, і ми бачили й свідчимо й звістуємо вам життя вічне, що в Отця перебувало й нам явилося, —

жыцьцё бо аб’яўлена было і мы бачылі ды сьветчым і аглашаем вам жыцьцё вечнае, што было ў Айца й зьявілася нам; —

що ми бачили й чули, звістуємо й вам, щоб і ви мали спільність із нами. А наша спільність — з Отцем і з його Сином Ісусом Христом.

аб тым, што мы відзелі й чулі, абвяшчаем вам, каб і вы мелі суудзел з намі; а наш удзел ёсьць з Айцом і Сынам Ягоным Езусам Хрыстусам.

І це ми вам пишемо, щоб наша радість була повна.

Гэта пішам вам, каб вы цешыліся поўнарадасна.

А ось та звістка, що ми від нього чули й звістуємо вам: Бог — світло, й ніякої у ньому темряви немає.

А дабравесьць, якую мы чулі ад Яго ды зьвяшчаем вам, ёсьць тая, што Бог ёсьць сьвятло і няма ў Ім ніякае цемры.

Коли ми кажемо, що маємо з ним спільність, а ходимо в темряві, то ми говоримо неправду й не чинимо правди.

Каліб мы казалі што маем зь Ім сулучнасьць, а хадзілі ў цьме, дык былоб махлярства, паступак няпраўдны:

А коли ходимо у світлі, як він сам — у світлі, ми маємо спільність один з одним, і кров Ісуса Христа, його Сина, нас очищує від усякого гріха.

а калі ходзім у сьвятле, як і Ён сам у сьвятле ёсьць, дык маем зь Ім узаемасувязь і кроў Сына Ягонага, Езуса Хрыстуса, ачышчае нас ад граху ўсякага.

Коли ми кажемо, що гріха не маємо, то ми самих себе обманюємо, і правди в нас немає.

Каліб мы сказалі, ня маем граху, дык зводзім сябе самых і няма ў нас праўды.

Якже ми визнаємо гріхи наші, то він — вірний і праведний, щоб нам простити гріхи наші й очистити нас від усякої неправди.

А калі вызнаем нашы грахі, дык Бог — верны й справядлівы, адпусьціць нам ды ачысьціць нас ад усякай нягоднасьці.

Коли ми кажемо, що не згрішили, ми чинимо його неправдомовним, і слова його в нас немає.

І каліб мы сказалі, што не зграшылі, дык робім Яго махлярскім і няма у нас Ягонага слова.

Примечания:

Пераклад П. Татарыновіча

4 Слове жыцьця — мова тут не аб слове Эванэліі навучальна-літаратурным, але аб асобе Езуса Хрыстуса, Божага Сына, што стаўся целам. Аўтар Лісту бачыў чуў Яго гаворачагай датыкаўся вошчупам (гл: Ян 19:35; 20:31; 21:24).

5 Цемры, цьме = спамыльнасьці, грэхаводзтва. У Богу, які ёсьць Святлом, гэтага няма; у чалавеку няма толькі тады, калі ён ходзіць у веры з добрымі паступкамі й ласцы Божай, не амарочаны грахом сьмяротным; трэба аднак высьцярагацца тады самадумства аб сваёй бязгрэшнасьці, бо апрача сьмяротных, ёсьць грахі абыдныя, лёгка прабачальныя, безь якіх навет найсьвяцейшыя людзі — апрача Найсьвяцейшай Богамаці — на зямлі не бывалі; таму заміж самаўпэўнівацца аб сваёй бязгрэшнасьці, лепш быць гатовым заўсёды пакорна выспавядаць свае грахі молячы ў Бога міласэрдзя й помачы вытрывання ў ласцы.

10 ...робім Яго махлярскім — бо пярэчым сказанае Богам у сьв. Пісанні, што ўсе людзі зграшылі (Пс. 13:3).

« 3 глава 2 глава »