Пераклад Васіля Сёмухі
1 Тады Майсей і сыны Ізраілевыя засьпявалі Госпаду песьню гэтую і казалі: пяю Госпаду, бо ён высока ўзьнёсься: каня і верхаўца яго ўкінуў у мора.
2 Гасподзь цьвярдыня мая і слава мая, Ён стаў мне ратункам. Ён Бог мой, і праслаўлю Яго; Бог бацькі майго, і ўсхвалю Яго.
3 Гасподзь муж бітвы, Ягова імя Яму.
4 Калясьніцы фараонавыя і войска ягонае ўкінуў Ён у мора, і выбраныя ваеначальнікі Ягоныя патанулі ў Чэрмным моры.
5 Багны пакрылі іх: яны пайшлі ў глыбіню, як камень.
6 Правіца Твая, Госпадзе, праславілася сілаю; правіца Твая, Госпадзе, пабіла ворага.
7 Велічнасьцю славы Тваёй Ты скінуў тых, што паўсталі супроць Цябе. Ты паслаў гнеў Твой, і ён папаліў іх, як салому.
8 Ад дыханьня Твайго цякучыя воды спыніліся сьцяною, застылі глыбіні ў сэрцы мора.
9 Вораг сказаў: паганю, даганю, падзялю здабычу; насыціцца імі душа мая, агалю меч мой, зьнішчыць іх рука мая.
10 Ты дыхнуў духам Тваім, і накрыла іх мора: яны апусьціліся, як волава, у вялікіх водах.
11 Хто, як Ты, Госпадзе, паміж багамі? Хто, як Ты, велічны сьвятасьцю, страшны пахваламі, творца цудаў?
12 Ты прасьцёр правіцу Тваю: паглынула іх зямля.
13 Ты вёў міласьцю Тваёю народ гэты, які Ты выбавіў, — павёў сілаю Тваёю да сьвятой сялібы Тваёй.
14 Пачулі народы і дрыжаць: жудасьць ахапіла жыхароў Філістымскіх;
15 тады сумеліся князі Эдэмавыя, дрыжаньне апанавала правадыроў Маавіцкіх, замаркоціліся ўсе жыхары Ханаана.
16 Хай апануе іх страх і жудасьць; ад велічы мышцы Тваёй хай анямеюць яны, як камень, пакуль праходзіць народ Твой, Госпадзе, пакуль праходзіць гэты народ, які Ты прыдбаў.
17 Увядзі яго і пасадзі яго на гары здабытку Твайго, на месцы, якое Ты зрабіў жытлом Сабе, Госпадзе, у сьвятыню, якую стварылі рукі Твае, Уладыка?
18 Гасподзь будзе панаваць вавекі і ў вечнасьць.
19 Калі ўвайшлі коні фараонавыя і зь верхаўцамі ягонымі ў мора, дык Гасподзь абярнуў на іх воды марскія, а сыны Ізраілевыя прайшлі па сушы сярод мора.
20 І ўзяла Марыям прарочыца, сястра Ааронавая, у руку сваю бубен, і выйшлі за ёю ўсе жанчыны з бубнамі і радасьцю.
21 І засьпявала Марыям перад імі: сьпявайце Госпаду, бо высока ўзьнёсься Ён, каня і верхаўца ягонага ўкінуў у мора.
22 І павёў Майсей Ізраільцянаў ад Чэрмнага мора, і яны ўступілі ў пустыню Сур; і ішлі яны тры дні па пустыні і не знаходзілі вады.
23 Прыйшлі ў Мэру — і не маглі піць вады ў Мэры, бо яна была горкая, чаму і дадзена таму месцу назва: Мэра.
24 І наракаў народ на Майсея, кажучы: што нам піць?
25 Майсей загаласіў да Госпада, і Гасподзь паказаў яму дрэва, і ён кінуў яго ў ваду, і вада зрабілася салодкая. Таму Бог даў народу статут і закон і там выпрабоўваў яго.
26 І сказаў: калі ты будзеш слухацца голасу Госпада, Бога твайго, і рабіць вартаснае перад вачамі Яго, і слухацца запаведзяў Ягоных, і шанаваць усе статуты Ягоныя, дык не навяду на цябе ніякай хваробы, якія навёў Я на Егіпет: бо Я Гасподзь, Які ацаляе цябе.
27 І прыйшлі ў Элім: там было дванаццаць крыніц вады і семдзесят пальмавых дрэў, і разьмясьціліся там табарам каля водаў.
Комментарии МакДональда
В. Песнь Моисея (15:1−21)
Пасха напоминает нам о том, что искупление совершается кровью. Красное море свидетельствует о том, что искупление совершается силой Господа. Именно эту силу прославляет Песнь Моисея. Профессор Вудринг выделяет в ней следующие части:
Вступление (ст. 1) — триумф Иеговы.
Строфа 1 (ст. 2−3) — кто Он есть: сила, песнь, спасение. Строфа 2 (ст. 4−13) — то, что Он совершил: победил врагов; освободил народ из Египта. Строфа 3 (ст. 14−18) — то, что Он совершит в будущем: победит других врагов; приведет Свой народ в уготованный им удел. Заключение (ст. 19) — контраст между поражением египтян и спасением израильтян. Мириам и все женщины поют антифоном (ст. 20−21). Почти триста лет назад английский комментатор Мэтью Генри выразил свое восхищение и понимание этой великой духовной оды такими словами:
«Об этой песне мы можем сказать следующее: (1) Это древняя песня — самая древняя из всех известных нам. (2) Композиция этого произведения построена замечательным образом. Стиль песни — величественный и возвышенный. Образы — живые и точные. Вся песнь производит очень сильное впечатление. (3) Эта священная песнь посвящена Богу. Она превозносит Его Имя и воздает Ему хвалу, только Ему одному. В ней нет даже намека на возвышение кого-либо из людей. Вся песнь несет отпечаток Божьей святости, и ее поют для Него. (4) В песне содержится аллегория. Торжество благовествующей церкви и гибель ее врагов выражены в песни Моисея и песни Агнца, которые сливаются воедино на стеклянном море, т.к. все происходило у Красного моря (Откр 15:2−3)».
VIII. ПУТЕШЕСТВИЕ К СИНАЮ (15:22 — 18:27)
А. Пустыня Сур (15:22−27)
Со стиха 22 начинается описание пути, которым израильтяне шли от Красного моря к горе Синай. Каждый шаг этого пути содержит множество духовных уроков для верующих всех времен. Мерра (что в переводе значит «горечь») символизирует ту горечь, с которой мы сталкиваемся в жизни. Дерево символизирует Голгофский Крест, который превращает горечь жизни в сладость. В Мерре Бог явился под именем «Господь, целитель твой» (YHWH Ropheka). Он пообещал, что не наведет на Израиль те болезни, которыми поразил египтян. Елим, в котором было двенадцать источников воды и семьдесят финиковых деревьев, символизирует покой и обновление, которые мы получаем, обратившись к Кресту Христа.