2 Пятра 3 глава

Другое пасланне святога Пятра
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская Библия

Умілаваныя, гэта ўжо другое пасланне пішу вам; у іх праз напамін абуджаю вашыя чыстыя думкі,

Сїѐ ѹ҆жѐ, возлю́бленнїи, второ́е ва́мъ пишѹ̀ посла́нїе, въ ни́хже возбѹжда́ю воспомина́нїемъ ва́шъ чи́стый смы́слъ,

каб вы памяталі словы, сказаныя раней святымі прарокамі і запаведзь Пана і Збаўцы, перададзеную вашымі Апосталамі,

помѧнѹ́ти пре́жде речє́нныѧ глаго́лы ѿ ст҃ы́хъ про҇рѡ́къ, и҆ а҆п҇лъ ва́шихъ за́повѣдь гд҇а и҆ сп҃са:

ведаючы перадусім тое, што з’явяцца ў апошнія дні з кпінамі насмешнікі, якія будуць паступаць паводле сваёй пажадлівасці

сїѐ пре́жде вѣ́дѧще, ѩ҆́кѡ прїидѹ́тъ въ послѣ҄днїѧ днѝ рѹга́телє, по свои́хъ по́хотѣхъ ходѧ́ще

і пытацца: «Дзе абяцанне Ягонага прыйсця? Бо ад часоў, калі пачалі паміраць айцы, усё трывае так, як ад пачатку стварэння».

и҆ глаго́люще: гдѣ̀ є҆́сть ѡ҆бѣтова́нїе прише́ствїѧ є҆гѡ̀, ѿне́лѣже бо ѻ҆тцы̀ ѹ҆спо́ша, всѧ҄ та́кѡ пребыва́ютъ ѿ нача́ла созда́нїѧ.

Яны ж не хочуць зразумець, што праз Божае слова здаўна існуюць нябёсы і зямля паўстала з вады і праз ваду,

Таи́тсѧ бо и҆̀мъ сїѐ хотѧ́щымъ, ѩ҆́кѡ небеса̀ бѣ́ша и҆спе́рва, и҆ землѧ̀ ѿ воды̀ и҆ водо́ю {и҆ посредѣ̀ воды̀} соста́влена, бж҃їимъ сло́вомъ:

таму і загінуў тагачасны свет, затоплены вадою.

тѣ́мже тогда́шнїи мі́ръ, водо́ю потопле́нъ бы́въ, поги́бе.

Цяпер жа нябёсы і зямля падтрымліваюцца тым жа словам і захоўваюцца для агня на дзень суда і згубы бязбожных людзей.

А҆ нн҃ѣшнѧѧ небеса̀ и҆ землѧ̀ тѣ́мже сло́вомъ сокровє́на сѹ́ть, ѻ҆гню̀ блюдѡ́ма на де́нь сѹда̀ и҆ поги́бели нечести́выхъ человѣ҄къ.

Умілаваныя, гэта адно няхай не будзе схавана ад вас, што ў Пана адзін дзень, як тысяча гадоў, і тысяча гадоў, як адзін дзень.

Є҆ди́но же сїѐ да не ѹ҆таи́тсѧ ва́съ, возлю́бленнїи, ѩ҆́кѡ є҆ди́нъ де́нь пред̾ гд҇емъ ѩ҆́кѡ ты́сѧща лѣ́тъ, и҆ ты́сѧща лѣ́тъ ѩ҆́кѡ де́нь є҆ди́нъ.

Не марудзіць Пан з выкананнем абяцання, як некаторыя лічаць гэта марудлівасцю, але Ён доўгацярплівы да нас. Ён не хоча, каб нехта загінуў, але хоча, каб усе прыйшлі да пакаяння.

Не косни́тъ гд҇ь ѡ҆бѣтова́нїѧ, ѩ҆́коже нѣ́цыи коснѣ́нїе мнѧ́тъ: но долготе́рпитъ на на́съ, не хотѧ̀ да кто̀ поги́бнетъ, но да всѝ въ покаѧ́нїе прїи́дѹтъ.

Прыйдзе ж дзень Пана, як злодзей. І тады нябёсы прамінуць з вялікім шумам, распаленыя стыхіі разбурацца, а зямля і ўсё створанае на ёй згараць.

Прїи́детъ же де́нь гд҇ень ѩ҆́кѡ та́ть въ нощѝ, въ ѻ҆́ньже небеса̀ ѹ҆́бѡ съ шѹ́момъ ми́мѡ и҆́дѹтъ {по́йдѹтъ}, стїхї҄и же сжига́ємы разорѧ́тсѧ, землѧ́ же и҆ ѩ҆̀же на не́й дѣла̀ сгорѧ́тъ.

Калі так гэта будзе знішчана, дык якімі ж трэба быць у святым жыцці і пабожнасці вам,

Си҄мъ ѹ҆̀бо всѣ҄мъ разорѧ́ємымъ, ка҄цѣмъ подоба́етъ бы́ти ва́мъ во ст҃ы́хъ пребыва́нїихъ и҆ бл҃гоче́стїихъ,

якія чакаеце і прыспешваеце прыйсце Божага дня, калі палаючыя нябёсы будуць знішчаны і распаленыя стыхіі растопяцца.

ча́ющымъ и҆ скорѣ́е бы́ти жела́ющымъ прише́ствїѧ бж҃їѧгѡ днѐ, є҆гѡ́же ра́ди небеса̀ жегѡ́ма разорѧ́тсѧ, и҆ стїхї҄и ѡ҆палѧ́ємы раста́ютсѧ;

Але мы, паводле Ягонага абяцання, чакаем новага неба і новай зямлі, на якіх прабывае справядлівасць.

Но́ва же нб҃сѐ и҆ но́вы землѝ по ѡ҆бѣтова́нїю є҆гѡ̀ ча́емъ, въ ни́хже пра́вда живе́тъ.

Таму, умілаваныя, чакаючы гэтага, пастарайцеся, каб Ён знайшоў вас бездакорнымі і беззаганнымі, у спакоі,

Тѣ́мже, возлю́бленнїи, си́хъ ча́юще, потщи́тесѧ нескве́рни и҆ непоро́чни томѹ̀ ѡ҆брѣсти́сѧ въ ми́рѣ,

а доўгацярплівасць Пана лічыце збаўленнем, як і ўмілаваны наш брат Павел дзякуючы атрыманай мудрасці напісаў вам,

и҆ гд҇а на́шегѡ долготерпѣ́нїе сп҇нїе непщѹ́йте, ѩ҆́коже и҆ возлю́бленный на́шъ бра́тъ па́ѵелъ по да́ннѣй є҆мѹ̀ премдрости написа̀ ва́мъ,

як і ва ўсіх пасланнях, у якіх ёсць цяжкія для зразумення рэчы, і невукі ды нясталыя ў веры перакручваюць гэта, як і іншыя Пісанні, на ўласную згубу.

ѩ҆́коже и҆ во всѣ́хъ свои́хъ посла́нїихъ, глаго́лѧ въ ни́хъ ѡ҆ си́хъ: въ ни́хже сѹ́ть неѹдо́бь разѹ҄мна нѣ҄каѧ, ѩ҆̀же ненаѹче́ни и҆ неѹтвержде́ни развраща́ютъ, ѩ҆́коже и҆ прѡ́чаѧ писа҄нїѧ, къ свое́й поги́бели и҆́мъ.

Таму вы, умілаваныя, ведаючы гэта наперад, сцеражыцеся, каб, зведзеныя памылкамі беззаконных, вы не страцілі ўласны грунт пад нагамі.

Вы́ же ѹ҆̀бо, возлю́бленнїи, предвѣ́дѧще храни́тесѧ, да не ле́стїю беззако́нныхъ сведе́ни бы́вше, ѿпаде́те своегѡ̀ ѹ҆твержде́нїѧ,

Але ўзрастайце ў ласцы і пазнанні нашага Пана і Збаўцы Езуса Хрыста. Яму слава і цяпер, і ў дзень вечнасці. Амэн.

но да расте́те во блгдти и҆ ра́зѹмѣ гд҇а на́шегѡ и҆ сп҃са ї҆и҃са хр҇та̀. Томѹ̀ сла́ва и҆ нн҃ѣ и҆ въ де́нь вѣ́ка. А҆ми́нь.

« 2 глава 1 глава »