2 Пётры 3 глава

Другое Пасланьне Пётры
Пераклад Л. Дзекуць-Малея → Елизаветинская Библия

Гэта ўжо другое пасланьне пішу да вас, умілаваныя; у іх напамінаньнем пабуджаю чыстую думку вашую,

Сїѐ ѹ҆жѐ, возлю́бленнїи, второ́е ва́мъ пишѹ̀ посла́нїе, въ ни́хже возбѹжда́ю воспомина́нїемъ ва́шъ чи́стый смы́слъ,

каб вы памяталі словы, ране́й сказаныя сьвятымі прарокамі, і запаведзь Госпада й Спаса ад Апосталаў нашых,

помѧнѹ́ти пре́жде речє́нныѧ глаго́лы ѿ ст҃ы́хъ про҇рѡ́къ, и҆ а҆п҇лъ ва́шихъ за́повѣдь гд҇а и҆ сп҃са:

ве́даючы перадусім тое, што ў апошнія дні зьявяцца ла́яльнікі, што ходзяць водле пажаданьняў сваіх,

сїѐ пре́жде вѣ́дѧще, ѩ҆́кѡ прїидѹ́тъ въ послѣ҄днїѧ днѝ рѹга́телє, по свои́хъ по́хотѣхъ ходѧ́ще

і скажуць: гдзе абяцаньне прыходу Яго? бо ад часоў, як сталі паміраць бацькі, усё гэтак астае́цца ад пачатку стварэньня.

и҆ глаго́люще: гдѣ̀ є҆́сть ѡ҆бѣтова́нїе прише́ствїѧ є҆гѡ̀, ѿне́лѣже бо ѻ҆тцы̀ ѹ҆спо́ша, всѧ҄ та́кѡ пребыва́ютъ ѿ нача́ла созда́нїѧ.

Бо тыя, што думаюць гэтак, ня ве́даюць, што словам Божым нябёсы былі здаўна, а зямля з вады й праз ваду паўстала,

Таи́тсѧ бо и҆̀мъ сїѐ хотѧ́щымъ, ѩ҆́кѡ небеса̀ бѣ́ша и҆спе́рва, и҆ землѧ̀ ѿ воды̀ и҆ водо́ю {и҆ посредѣ̀ воды̀} соста́влена, бж҃їимъ сло́вомъ:

дзеля таго тагачасны сьве́т загінуў, затоплены вадою,

тѣ́мже тогда́шнїи мі́ръ, водо́ю потопле́нъ бы́въ, поги́бе.

а сягоньняшнія нябёсы й зямля, тым жа словам утрымліваныя, захоўваюцца для агню на дзе́нь суда й загубы людзе́й бязбожных.

А҆ нн҃ѣшнѧѧ небеса̀ и҆ землѧ̀ тѣ́мже сло́вомъ сокровє́на сѹ́ть, ѻ҆гню̀ блюдѡ́ма на де́нь сѹда̀ и҆ поги́бели нечести́выхъ человѣ҄къ.

Ды тое не павінна быць скрыта ад вас, умілаваныя, што ў Госпада адзін дзе́нь, як тысяча гадоў, і тысяча гадоў, як адзін дзе́нь.

Є҆ди́но же сїѐ да не ѹ҆таи́тсѧ ва́съ, возлю́бленнїи, ѩ҆́кѡ є҆ди́нъ де́нь пред̾ гд҇емъ ѩ҆́кѡ ты́сѧща лѣ́тъ, и҆ ты́сѧща лѣ́тъ ѩ҆́кѡ де́нь є҆ди́нъ.

Не марудзіць Госпад з абяцаным, як гэта некаторыя за маруднасьць уважаюць, але доўга це́рпіць нас, ня хочучы, каб не́хта загінуў, але каб усе́ прыйшлі да пакаяньня.

Не косни́тъ гд҇ь ѡ҆бѣтова́нїѧ, ѩ҆́коже нѣ́цыи коснѣ́нїе мнѧ́тъ: но долготе́рпитъ на на́съ, не хотѧ̀ да кто̀ поги́бнетъ, но да всѝ въ покаѧ́нїе прїи́дѹтъ.

Прыйдзе-ж дзе́нь Гасподні, як злодзей уначы, і тады нябёсы з шумам пройдуць, распаленыя-ж стыхіі разбурацца, а зямля і ўсе́ дзе́лы на ёй згараць.

Прїи́детъ же де́нь гд҇ень ѩ҆́кѡ та́ть въ нощѝ, въ ѻ҆́ньже небеса̀ ѹ҆́бѡ съ шѹ́момъ ми́мѡ и҆́дѹтъ {по́йдѹтъ}, стїхї҄и же сжига́ємы разорѧ́тсѧ, землѧ́ же и҆ ѩ҆̀же на не́й дѣла̀ сгорѧ́тъ.

Калі так усё гэтае разбурыцца, то якімі трэба быць у сьвятым жыцьці і пабожнасьці вам,

Си҄мъ ѹ҆̀бо всѣ҄мъ разорѧ́ємымъ, ка҄цѣмъ подоба́етъ бы́ти ва́мъ во ст҃ы́хъ пребыва́нїихъ и҆ бл҃гоче́стїихъ,

што чакаеце й жада́еце прыходу дня Божага, калі нябёсы, палане́ючы, рухнуць, і разгарэўшыяся стыхіі растопяцца?

ча́ющымъ и҆ скорѣ́е бы́ти жела́ющымъ прише́ствїѧ бж҃їѧгѡ днѐ, є҆гѡ́же ра́ди небеса̀ жегѡ́ма разорѧ́тсѧ, и҆ стїхї҄и ѡ҆палѧ́ємы раста́ютсѧ;

Мы-ж чакаем паводле Яго абяцаньня новага не́ба й новае зямлі, на якіх праўда жыве́.

Но́ва же нб҃сѐ и҆ но́вы землѝ по ѡ҆бѣтова́нїю є҆гѡ̀ ча́емъ, въ ни́хже пра́вда живе́тъ.

Дык, умілаваныя, чакаючы гэтага, пастарайцеся зьявіцца ў міры перад Ім неапаганенымі і бяз сказы,

Тѣ́мже, возлю́бленнїи, си́хъ ча́юще, потщи́тесѧ нескве́рни и҆ непоро́чни томѹ̀ ѡ҆брѣсти́сѧ въ ми́рѣ,

а доўгацярплівасьць Госпада нашага ўважайце за збаўле́ньне, як і ўмілаваны брат наш Паўла, па дадзенай яму мудрасьці, напісаў вам,

и҆ гд҇а на́шегѡ долготерпѣ́нїе сп҇нїе непщѹ́йте, ѩ҆́коже и҆ возлю́бленный на́шъ бра́тъ па́ѵелъ по да́ннѣй є҆мѹ̀ премдрости написа̀ ва́мъ,

як ён кажа аб гэтым і ў-ва ўсіх пасланьнях, у якіх ёсьць дзе-што незразуме́лае, што не́вукі і неўгрунтаваныя на ўласную сваю загубу перакручваюць, як і другія Пісаньні.

ѩ҆́коже и҆ во всѣ́хъ свои́хъ посла́нїихъ, глаго́лѧ въ ни́хъ ѡ҆ си́хъ: въ ни́хже сѹ́ть неѹдо́бь разѹ҄мна нѣ҄каѧ, ѩ҆̀же ненаѹче́ни и҆ неѹтвержде́ни развраща́ютъ, ѩ҆́коже и҆ прѡ́чаѧ писа҄нїѧ, къ свое́й поги́бели и҆́мъ.

Дык вы, умілаваныя, як ужо папярэджаныя, сьцеражыцеся, каб вам не захапіцца блудам бязбожнікаў ды не адпасьці ад свайго ўмацаваньня,

Вы́ же ѹ҆̀бо, возлю́бленнїи, предвѣ́дѧще храни́тесѧ, да не ле́стїю беззако́нныхъ сведе́ни бы́вше, ѿпаде́те своегѡ̀ ѹ҆твержде́нїѧ,

але ўзрастайце ў ласцы й пазнаньні Госпада нашага і Збавіцеля Ісуса Хрыста. Яму слава й сягоньня, і ў дзень ве́чны. Амін.

но да расте́те во блгдти и҆ ра́зѹмѣ гд҇а на́шегѡ и҆ сп҃са ї҆и҃са хр҇та̀. Томѹ̀ сла́ва и҆ нн҃ѣ и҆ въ де́нь вѣ́ка. А҆ми́нь.

« 2 глава 1 глава »