2 Пятра 3 глава

Другі ліст Пятра
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская Библия

Гэта ўжо другі ліст, улюбёныя, пішу вам, у іх я абуджаю напамінкам ваш чысты розум,

Сїѐ ѹ҆жѐ, возлю́бленнїи, второ́е ва́мъ пишѹ̀ посла́нїе, въ ни́хже возбѹжда́ю воспомина́нїемъ ва́шъ чи́стый смы́слъ,

каб вы ўспомнілі словы, раней сказаныя святымі прарокамі, і запаведзь Госпада і Збаўцы, перададзеную вашымі Апосталамі.

помѧнѹ́ти пре́жде речє́нныѧ глаго́лы ѿ ст҃ы́хъ про҇рѡ́къ, и҆ а҆п҇лъ ва́шихъ за́повѣдь гд҇а и҆ сп҃са:

Ведаючы перш за ўсё, што ў апошнія дні прыйдуць глумліўцы з глумленнем, якія жывуць паводле сваіх пажадлівасцяў,

сїѐ пре́жде вѣ́дѧще, ѩ҆́кѡ прїидѹ́тъ въ послѣ҄днїѧ днѝ рѹга́телє, по свои́хъ по́хотѣхъ ходѧ́ще

і скажуць: «Дзе абяцанне Яго прышэсця? Бо з тых часоў, як спачылі бацькі, усё застаецца так ад пачатку стварэння».

и҆ глаго́люще: гдѣ̀ є҆́сть ѡ҆бѣтова́нїе прише́ствїѧ є҆гѡ̀, ѿне́лѣже бо ѻ҆тцы̀ ѹ҆спо́ша, всѧ҄ та́кѡ пребыва́ютъ ѿ нача́ла созда́нїѧ.

Бо схавана ад тых, хто гэтага хоча, што нябёсы былі здаўна, зямля з вады і праз ваду паўстала словам Божым,

Таи́тсѧ бо и҆̀мъ сїѐ хотѧ́щымъ, ѩ҆́кѡ небеса̀ бѣ́ша и҆спе́рва, и҆ землѧ̀ ѿ воды̀ и҆ водо́ю {и҆ посредѣ̀ воды̀} соста́влена, бж҃їимъ сло́вомъ:

што тагачасны свет загінуў, затоплены вадою;

тѣ́мже тогда́шнїи мі́ръ, водо́ю потопле́нъ бы́въ, поги́бе.

а цяперашнія нябёсы і зямля захаваныя тым жа Словам для агню, яны захаваюцца на дзень суда і пагібель бязбожных людзей.

А҆ нн҃ѣшнѧѧ небеса̀ и҆ землѧ̀ тѣ́мже сло́вомъ сокровє́на сѹ́ть, ѻ҆гню̀ блюдѡ́ма на де́нь сѹда̀ и҆ поги́бели нечести́выхъ человѣ҄къ.

Але няхай адно гэта не застаецца схаваным ад вас, улюбёныя, што адзін дзень у Госпада, як тысяча гадоў, і тысяча гадоў, як адзін дзень.

Є҆ди́но же сїѐ да не ѹ҆таи́тсѧ ва́съ, возлю́бленнїи, ѩ҆́кѡ є҆ди́нъ де́нь пред̾ гд҇емъ ѩ҆́кѡ ты́сѧща лѣ́тъ, и҆ ты́сѧща лѣ́тъ ѩ҆́кѡ де́нь є҆ди́нъ.

Не марудзіць Госпад з абяцаннем, як некаторыя лічаць гэта прамаруджаннем, але доўга церпіць вас3, не хочучы, каб хто-небудзь загінуў, а каб усе прыйшлі да пакаяння.

Не косни́тъ гд҇ь ѡ҆бѣтова́нїѧ, ѩ҆́коже нѣ́цыи коснѣ́нїе мнѧ́тъ: но долготе́рпитъ на на́съ, не хотѧ̀ да кто̀ поги́бнетъ, но да всѝ въ покаѧ́нїе прїи́дѹтъ.

І нібы злодзей [уначы], прыйдзе ж дзень Гасподні, у які нябёсы з шумам адыдуць, часціцы ж, распаленыя, разбурацца, а зямля і ўсё на ёй будуць спалены.

Прїи́детъ же де́нь гд҇ень ѩ҆́кѡ та́ть въ нощѝ, въ ѻ҆́ньже небеса̀ ѹ҆́бѡ съ шѹ́момъ ми́мѡ и҆́дѹтъ {по́йдѹтъ}, стїхї҄и же сжига́ємы разорѧ́тсѧ, землѧ́ же и҆ ѩ҆̀же на не́й дѣла̀ сгорѧ́тъ.

Калі ўсё гэта так разбурыцца, дык якімі павінны быць вы ў святых паводзінах і набожнасці,

Си҄мъ ѹ҆̀бо всѣ҄мъ разорѧ́ємымъ, ка҄цѣмъ подоба́етъ бы́ти ва́мъ во ст҃ы́хъ пребыва́нїихъ и҆ бл҃гоче́стїихъ,

чакаючы і прыспешваючы прышэсце Божага дня, у які нябёсы, успалымнёныя, разбурацца і распаленыя часціцы расплавяцца?

ча́ющымъ и҆ скорѣ́е бы́ти жела́ющымъ прише́ствїѧ бж҃їѧгѡ днѐ, є҆гѡ́же ра́ди небеса̀ жегѡ́ма разорѧ́тсѧ, и҆ стїхї҄и ѡ҆палѧ́ємы раста́ютсѧ;

Але паводле Яго абяцання мы чакаем новых нябёсаў і новай зямлі, на якіх жыве праведнасць.

Но́ва же нб҃сѐ и҆ но́вы землѝ по ѡ҆бѣтова́нїю є҆гѡ̀ ча́емъ, въ ни́хже пра́вда живе́тъ.

Таму, улюбёныя, чакаючы гэта, пастарайцеся, каб Ён знайшоў вас без плямы і без заганы ў спакоі,

Тѣ́мже, возлю́бленнїи, си́хъ ча́юще, потщи́тесѧ нескве́рни и҆ непоро́чни томѹ̀ ѡ҆брѣсти́сѧ въ ми́рѣ,

і доўгацярплівасць нашага Госпада лічыце збавеннем, як і наш улюбёны брат Павел паводле дадзенай яму мудрасці напісаў вам,

и҆ гд҇а на́шегѡ долготерпѣ́нїе сп҇нїе непщѹ́йте, ѩ҆́коже и҆ возлю́бленный на́шъ бра́тъ па́ѵелъ по да́ннѣй є҆мѹ̀ премдрости написа̀ ва́мъ,

як і ва ўсіх сваіх лістах, кажучы ў іх пра гэта; у іх ёсць сёе-тое цяжкае для разумення, што невукі і няцвёрдыя перакручваюць, як і астатнія Пісанні, на сваю ўласную пагібель.

ѩ҆́коже и҆ во всѣ́хъ свои́хъ посла́нїихъ, глаго́лѧ въ ни́хъ ѡ҆ си́хъ: въ ни́хже сѹ́ть неѹдо́бь разѹ҄мна нѣ҄каѧ, ѩ҆̀же ненаѹче́ни и҆ неѹтвержде́ни развраща́ютъ, ѩ҆́коже и҆ прѡ́чаѧ писа҄нїѧ, къ свое́й поги́бели и҆́мъ.

Дык вы, улюбёныя, ведаючы гэта загадзя, сцеражыцеся, каб вы не былі зведзены падманам беззаконнікаў і не адпалі ад сваёй цвёрдасці,

Вы́ же ѹ҆̀бо, возлю́бленнїи, предвѣ́дѧще храни́тесѧ, да не ле́стїю беззако́нныхъ сведе́ни бы́вше, ѿпаде́те своегѡ̀ ѹ҆твержде́нїѧ,

а расціце ў ласцы і пазнанні нашага Госпада і Збаўцы Ісуса Хрыста. Яму слава і цяпер, і ў дзень вечнасці. [Амін].

но да расте́те во блгдти и҆ ра́зѹмѣ гд҇а на́шегѡ и҆ сп҃са ї҆и҃са хр҇та̀. Томѹ̀ сла́ва и҆ нн҃ѣ и҆ въ де́нь вѣ́ка. А҆ми́нь.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

9 3: У некат. рукап.: нас.

« 2 глава 1 глава »