Jonah 1 глава

Jonah
New King James Version → Пераклад Васіля Сёмухі

Now the word of the Lord came to Jonah the son of Amittai, saying,

І было слова Гасподняе Ёну, сыну Амафіінаму:

“Arise, go to Nineveh, that great city, and cry out against it; for their wickedness has come up before Me.”

«устань, ідзі ў Нінэвію — горад вялікі і прапаведуй у ім, бо зладзействы яго дайшлі да Мяне».

But Jonah arose to flee to Tarshish from the presence of the Lord. He went down to Joppa, and found a ship going to Tarshish; so he paid the fare, and went down into it, to go with them to Tarshish from the presence of the Lord.

І ўстаў Ёна, каб бегчы ў Тарсіс ад аблічча Гасподняга, і прыйшоўшы ў Ёпію і знайшоўшы карабель, які выпраўляўся ў Тарсіс, аддаў плату за правоз і ўзышоў на яго, каб плыць зь імі ў Тарсіс ад аблічча Госпада.

But the Lord [a]sent out a great wind on the sea, and there was a mighty tempest on the sea, so that the ship was about to be broken up.

Але Гасподзь падняў на моры моцны вецер, і зрабілася на моры вялікая бура, і карабель гатовы быў разьбіцца.

Then the mariners were afraid; and every man cried out to his god, and threw the cargo that was in the ship into the sea, to lighten [b]the load. But Jonah had gone down into the lowest parts of the ship, had lain down, and was fast asleep.

І спалохаліся карабельнікі і заклікалі кожны свайго бога, і пачалі кідаць у мора паклады з карабля, каб аблегчыць яго ад іх; а Ёна апусьціўся ў нутро карабля, лёг і моцна заснуў.

So the captain came to him, and said to him, “What do you mean, sleeper? Arise, call on your God; perhaps your God will consider us, so that we may not perish.”

І прыйшоў да яго начальнік карабля і сказаў яму: «чаго ты сьпіш? устань, закліч Бога твайго; можа быць, Бог успомніць пра нас, і мы не загінем».

And they said to one another, “Come, let us cast lots, that we may know for whose cause this trouble has come upon us.” So they cast lots, and the lot fell on Jonah.

І сказалі адзін аднаму: «хадзем, кінем жэрабя, каб даведацца, за каго спасьцігае нас гэтая бяда». І кінулі жэрабя, і ўпала жэрабя на Ёну.

Then they said to him, “Please tell us! For whose cause is this trouble upon us? What is your occupation? And where do you come from? What is your country? And of what people are you?”

Тады сказалі яму: «скажы нам, за каго спасьцігла нас гэтая бяда? які твой занятак, і адкуль ідзеш ты? дзе твая краіна, і зь якога ты народу?»

So he said to them, “I am a Hebrew; and I fear [c]the Lord, the God of heaven, who made the sea and the dry land.”

І ён сказаў ім: «я — Габрэй, шаную Госпада Бога нябёсаў, Які стварыў мора і сушу».

Then the men were exceedingly afraid, and said to him, “Why have you done this?” For the men knew that he fled from the presence of the Lord, because he had told them.

І спалохаліся людзі страхам вялікім і сказалі яму: «дзеля чаго ты гэта зрабіў», бо даведаліся гэтыя людзі, што ён уцякае ад аблічча Гасподняга, як ён сам абвясьціў ім.

Then they said to him, “What shall we do to you that the sea may be calm for us?” — for the sea was growing more tempestuous.

І сказалі яму: «што зрабіць нам з табою, каб мора аціхла для нас?», бо мора не пераставала хвалявацца.

And he said to them, “Pick me up and [d]throw me into the sea; then the sea will become calm for you. For I know that this great tempest is because of me.”

Тады ён сказаў ім: «вазьмеце мяне і кіньце мяне ў мора, — і мора аціхне для вас, бо я ведаю, што празь мяне спасьцігла вас гэта вялікая бура».

Nevertheless the men rowed hard to return to land, but they could not, for the sea continued to grow more tempestuous against them.

Але гэтыя людзі пачалі моцна веславаць, каб прыстаць да зямлі, але не маглі, бо мора ўсё бушавала і бушавала супроць іх.

Therefore they cried out to the Lord and said, “We pray, O Lord, please do not let us perish for this man’s life, and do not charge us with innocent blood; for You, O Lord, have done as it pleased You.”

Тады заклікалі яны Госпада і сказалі: «молім Цябе, Госпадзе, хай не загінем за душу чалавека гэтага, і хай не залічыш на нас кроў невінаватую; бо Ты, Госпадзе, зрабіў, што заўгодна Табе!»

So they picked up Jonah and threw him into the sea, and the sea ceased from its raging.

І ўзялі Ёну і кінулі яго ў мора; і аціхла мора ад лютасьці сваёй.

Then the men feared the Lord exceedingly, and offered a sacrifice to the Lord and took vows.

І спалохаліся гэтыя людзі Госпада вялікім страхам і прынесьлі Госпаду ахвяру і далі абяцаньні.

Now the Lord had prepared a great fish to swallow Jonah. And Jonah was in the belly of the fish three days and three nights.

« 1 глава 2 глава »