Пераклад праваслаўнай царквы
1 Павел, Апостал не ад людзей і не праз чалавека, а праз Іісуса Хрыста і Бога Айца, Які ўваскрасіў Яго з мёртвых,
2 і ўсе браты, што са мною, — цэрквам Галатыйскім:
3 благадаць вам і мір ад Бога Айца і Госпада нашага Іісуса Хрыста,
4 Які аддаў Самога Сябе за грахі нашы, каб вызваліць нас з цяперашняга веку злога, па волі Бога і Айца нашага;
5 Яму слава на векі вякоў. Амінь.
6 Здзіўляюся, што вы ад Таго, Хто паклікаў вас благадаццю Хрыстовай, так хутка пераходзіце да іншага дабравесця,
7 якое і не з’яўляецца іншым, але ёсць некаторыя, што сеюць смуту сярод вас і хочуць сказіць дабравесце Хрыстова.
8 Калі б нават мы альбо Ангел з неба стаў дабраве́сціць вам не тое, што мы дабраве́сцілі вам, — няхай будзе анафема.
9 Як раней мы сказалі, так і цяпер зноў кажу: калі хто дабраве́сціць вам не тое, што вы прынялí, — няхай будзе анафема.
10 Ці ў людзей я цяпер шукаю прыхільнасці, ці ў Бога́ хіба лю́дзям намагаюся дагаджаць? Калі б я ўсё яшчэ лю́дзям дагаджаў, то не быў бы рабом Хрыстовым.
11 Абвяшчаю вам, браты, што Евангелле, якое я дабраве́сціў, не ёсць нешта чалавечае;
12 бо і я не ад чалавека прыняў яго і быў наву́чаны, а праз адкравенне Іісуса Хрыста.
13 Вы ж чулі пра маё ранейшае жыццё ў Іудзействе, пра тое, што я жорстка пераследаваў Царкву Божую і вынішчаў яе,
14 і пераўзыходзіў у Іудзействе многіх равеснікаў з роду майго, будучы заўзя́тым паборнікам бацькоўскіх паданняў маіх.
15 Калі ж Бог, Які вы́браў мяне ад улоння маці маёй і паклікаў благадаццю Сваёю, пажада́ў
16 адкрыць Сына Свайго ўва мне, каб я дабраве́сціў Яго сярод язычнікаў, то я адразу не стаў раіцца з плоццю і крывёю
17 і не пайшоў у Іерусалім да тых, якія раней за мяне сталі Апосталамі, а пайшоў у Аравію і зноў вярнуўся ў Дамаск.
18 Потым, праз тры гады, хадзіў я ў Іерусалім пазнаёміцца з Пятром і прабыў у яго пятнаццаць дзён.
19 Іншага ж з Апосталаў я не бачыў нікога, акрамя Іакава, брата Гасподняга.
20 А тое, што пішу вам, — вось, перад Богам, — не лгу.
21 Потым пайшоў я ў землі Сірыі і Кілікіі.
22 Цэрквам Хрыстовым у Іудзеі я асабіста не быў вядомы,
23 а толькі чулі яны, што той, хто некалі пераследаваў іх, цяпер дабраве́сціць веру, якую тады вынішчаў, —
24 і праслаўлялі за мяне Бога.
Комментарии Скоуфилда
6 Благодать — это то, чем проверяется истинность благовестия. Если в проповеди не упоминается о благодати или говорится о ней вкупе с законом как о средстве оправдания или освящения (Гал 2:21; 3:1−3), либо в проповеди отвергается виновность в грехе, которая и есть единственный повод к проявлению благодати, то это — «иное благовестие», и проповедующий его находится под проклятием (анафемой) Божиим (ст. 8−9).
10 Заявление Павла в этом стихе подтверждается следующим:
1) Галаты знают, что Павел не ищет благоволения у людей (ст. 10).
2) Доказывая, что проповедуемое им Евангелие было откровением ему от Бога (ст. 11−12), он исходит из этой их осведомленности о его характере, опирается на нее.
3) Что же касается иудействовавших христиан, то Павел сам был ревностным иудеем, но оставил иудаизм и принял нечто лучшее (ст. 13−14).
4) Он проповедовал благодать до того, как встретился с некоторыми из апостолов (ст. 15−24).
5) Когда же он встретился с другими апостолами, то тем нёчего было прибавить к его откровениям (2:1-6).
6) Они полностью признании апостольство Павла (2:7−10).
7) Если бы законники стали ссылаться на авторитет Петра, то разве не было бы им ответом, что сам Петр, будучи обличен (2:11−14), не искал в нем защиты?
13 Если система взглядов и правил, утвержденная Моисеем, и продолжала существовать, то с наступлением периода благодати они становилась лишь «образом жизни в иудействе» или «иудейской религией».
14 В 13-м и 14-м стихах слово иудейство выражается греческим словом иудаисмос (иудаизм). В Деян 26:5 и Иак 1:26−27 в греческом оригинале упот и ребляется слово фрескаия, то есть религиозное служение, которое переводится как — «вероисповедание» и «благочестие» а в Кол 2:18 как «служение». За исключением Иак 1:27, это слово употребляется в отрицательном смысле, и никогда — как синоним спасения или духовности.