1 да Карынцян 1 глава

¹ Паўла, воляю Божаю пагуканы апостал Ісуса Хрыста, а Сосьфен брат,

² Царкве Божай, што ў Карынце, пасьвячаным у Хрысту Ісусу, пагуканым сьвятым, з усімі, што гукаюць імя Спадара нашага Ісуса Хрыста на кажным месцу, у іх і ў нас:

³ Ласка вам а супакой ад Бога, Айца нашага, а Спадара Ісуса Хрыста.

⁴ Дзякую Богу свайму заўсёды за вас узглядам ласкі Божае, данае вам у Ісусу Хрысту,

⁵ Што ўсім вы забагацелі ў Ім, усялякім словам і ўсялякім веданьням, —

⁶ Бо сьветчаньне Хрыстова ўмацавалася ў вас, —

⁷ Так што вы ня маеце нястачы ні ў якім дару, чакаючы зьяўленьня Спадара нашага Ісуса Хрыста,

⁸ Каторы і ўмацуе вас аж да канца быць бязьвіннымі на дзень Спадара нашага Ісуса Хрыста.

⁹ Верны Бог, Каторым вы пагуканыя да ўзаем’я Сына Ягонага Ісуса Хрыста, Спадара нашага.

¹⁰ Вось жа малю вас, браты, імям Спадара нашага Ісуса Хрыста, каб усі вы гукалі адно, і ня было меж вас падзелаў, але каб вы супоўна задзіночыліся ў тэй самай думцы і ў тым самым паглядзе.

¹¹ Бо ад Хлоіных стала імне ведама, браты мае, праз вас, што сьпярэчкі ё памеж вас.

¹² Я гукаю праз тое, што кажны з вас кажа: «Я запраўды Паўлаў», а «Я Аполосаў», а «Я Кіфін», а «Я Хрыстоў».

¹³ Нягож Хрыстос падзяліўся? альбо Паўла быў укрыжаваны за вас? альбо ў імя Паўлы вы хрысьціліся?

¹⁴ Дзякую Богу, што нікога з вас ня хрысьціў, апрача Крыспа а Ґая,

¹⁵ Што ніхто ня можа сказаць, што я хрысьціў у імя свае собскае.

¹⁶ Але, я хрысьціў і дом Сьцепаноў; але балей ня ведаю, ці хрысьціў каго іншага.

¹⁷ Бо Хрыстос не паслаў мяне хрысьціць, але абяшчаць дабравесьць, ня ў мудрасьці слова, каб ня быў змарнаваны крыж Хрыстоў.

¹⁸ Бо слова праз крыж гінучым ё дурніна, але нам спасаным — сіла Божая.

¹⁹ Бо напісана: «Загублю мудрасьць мудрыцоў, а розум разумных адхіну».

²⁰ Ідзе мудрэц? ідзе кніжнік? ідзе сьпярэчнік гэтага веку? Ці не абярнуў Бог мудрасьць гэтага сьвету ў дурноту?

²¹ Бо як сьвет мудрасьцяй не пазнаў Бога ў мудрасьці Божай, зьлюб Богу было дурнотаю абяшчаньня спасьці вернікаў.

²² Бо Жыды вымагаюць знакоў, а Грэкі шукаюць мудрасьці;

²³ Мы ж абяшчаем укрыжаванага Хрыста, Жыдом спадмана, а народам дурнота,

²⁴ Але пагуканым, Жыдом і Грэкам, Хрыста, моц Божую а мудрасьць Божую;

²⁵ Бо дурнота Божая мудрэйшая за людзёў, а млявае ў Бога дужшае за людзёў.

²⁶ Разважча, браты, хто вы пагуканыя, што ня шмат мудрых подле цела, ня шмат дужых, ня шмат дабрародных;

²⁷ Бо Бог абраў дурноту гэтага сьвету, каб засароміць мудрых, і Бог абраў млявае гэтага сьвету, каб засароміць дужасьць;

²⁸ І нізкое сьвету, і пагрэбаваных абраў Бог, і няіснуючае, каб існуючае зьнішчыць, —

²⁹ Так, каб не хвалілася перад Богам ніякае цела.

³⁰ Ад Яго й вы ў Хрысту Ісусу, Каторы стаў нам мудрасьцю ад Бога, як і справядлівасьцю а пасьвячэньням а адкупленьням,

³¹ Як напісана: «Хто хваліцца, Спадаром хваліся».

Стих 25

Не было другого пути, чтобы эту евангельскую истину могли принять некоторые философы и ораторы. Они ведут образ жизни, который не соответствует истине, а является лишь ее подражанием; так они обманываются сами и обманывают других.

Источник: Послания 120. CSEL 34.2:709.

Стих 29

Здесь совершенно ясно намерение апостола — он говорит против человеческой гордыни, чтобы никто не хвалился делами человеческими и через это не хвалился собой.

О предопределении святых 5.9.